Przełącznik piętrowalny

Wieżowych przełącznik ( przełącznik wieżowych lub układania przełącznik w języku angielskim ) jest włącznik sieciowy , który jest w pełni funkcjonalny w izolacji, ale mogą być również przygotowana do współpracy z jednym lub większą liczbą przełączników w jeden „przełącznik” logiki. Tak utworzony „stos” ( stos ) miał wówczas wszystkie cechy pojedynczego przełącznika, ale ma liczbę portów równą sumie portów różnych przełączników, które go tworzą.

Przełączniki wieżowe są zwykle podawane przełączników Ethernet ( zarządzane przełączniki ) zamontowane w stojaku , o rozmiarze 1 lub 2 U . W większości przypadków mają niemodułową liczbę portów na panelu przednim, ale niektóre modele mają gniazda, w których można umieścić moduły w celu dodania portów lub funkcji. Typowe konfiguracje obejmują modele 24-portowe i 48-portowe.

Porównanie z innymi układami przełączników

Istnieją trzy sposoby na zwiększenie liczby portów w szafie technicznej:

1. podłączyć przełączniki w zwykłej sieci komutowanej;
2. użyj modułowej obudowy i wstaw nowe moduły z wieloma dodatkowymi portami;
3. używaj przełączników piętrowalnych.

Przełączniki z możliwością łączenia w stos mają następujące zalety w porównaniu z przełącznikami sieciowymi:

• uproszczona administracja (zarządzany jest tylko jeden przełącznik logiczny);
• agregacja portów znajdujących się na różnych polach.

Przełączniki stosowe mają następujące wady w porównaniu z przełącznikami sieciowymi:

• przełączników różnych producentów nie można łączyć w stosy;
• maksymalna odległość między przełącznikami jest bardziej ograniczona na niektórych urządzeniach (czasami kilka metrów).

Przełączniki piętrowe mają następujące zalety w porównaniu z przełącznikami modułowymi:

• skalowalność ( skalowalność - wystarczy dodać nowe komponenty do baterii, aby zamontować w wielu portach);
• elastyczność (jednego dnia możemy układać komponenty, a innego osobno nimi zarządzać);
• częściowa odporność na awarie (uszkodzony element baterii zostanie po prostu zignorowany, a reszta baterii będzie nadal działać).

Przełączniki z możliwością układania w stos mają następujące wady w porównaniu z obudową modułową:

• cena (przy tej samej liczbie portów zestaw przełączników może być droższy niż obudowa modułowa i jej moduły rozszerzeń);
• rozmiar, zużycie energii elektrycznej i wytwarzanie ciepła (każdy element baterii ma swoje własne pudełko i własne zasilanie);
• wysokiej klasy przełączniki modułowe są również odporne na uszkodzenia.

Operacja

Jedną z cech charakterystycznych stosu przełączników jest to, że jest on administrowany jako całość. W szczególności ma tylko jeden administracyjny adres IP zamiast jednego adresu IP na jednostkę ułożoną w stos. Interfejs administracyjny (za pomocą wiersza poleceń, wyspecjalizowanego interfejsu graficznego lub interfejsu internetowego) jest ujednolicony. To samo dotyczy administrowania przez SNMP.

Wielu producentów stara się, aby bateria była odporna ( odporność na układanie w stosy ). Dzieje się tak, ponieważ jeśli jeden z przełączników w stosie jest wyłączony, wyłączony lub uszkodzony, dane będą go omijać, umożliwiając pozostałym jednostkom dalsze działanie jako stos.

W przypadku przełącznika wielowarstwowego zarządzanie routingiem może migrować z jednej jednostki w stosie do drugiej ( nadmiarowość warstwy 3 ).

Niektóre architektury kaskadowe umożliwiają mieszanie technologii sieciowych, różnych rodzin produktów lub prędkości portów ( mieszanie i dopasowywanie technologii ). Istnieje jednak niezgodność między przełącznikami pochodzącymi od różnych producentów, nie można ich łączyć w stosy. W rzeczywistości protokoły zarządzania stosem nie są ustandaryzowane.

Czasami do łączenia jednostek w stosie używane są zwykłe łącza sieciowe, podczas gdy niektórzy producenci używają specjalistycznych i zastrzeżonych portów i kabli. To drugie rozwiązanie zapewnia dedykowaną przepustowość i czasami osiąga prędkości między przełącznikami, które są wyższe niż w przypadku zwykłych połączeń sieciowych.

Producenci nie zgadzają się co do dokładnej definicji przełącznika z możliwością łączenia w stos. Niektórzy analitycy Powiedzieli, że produktu nie można łączyć w stosy, jeśli na przykład łącze między przełącznikami nie ma dedykowanej przepustowości.

Terminologia

Oto kilka terminów związanych z przełącznikami piętrowymi:

• Stacking backplane  : opisuje połączenia „płyty montażowej” między zestawionymi jednostkami oraz przepustowość tego połączenia. W idealnym przypadku przepustowość płyty montażowej powinna być większa niż suma przepustowości łącza sieciowego.
• Klastrowanie  : czasami nazywane „klastrem” ( klastrem ) w celu opisania grupy przełączników zarządzanych w sposób zunifikowany przy użyciu pojedynczego adresu IP, w celu rozróżnienia „rzeczywistego” stosu, w którym przełączniki są połączone specjalnymi wiązaniami.
• Stack Master lub Stack Commander  : W niektórych architekturach stosu, takich jak Cisco StackWise, jednostka jest określana jako podstawowa jednostka stosu, która jest następnie określana jako „jednostka główna stosu”. Cała kadra kierownicza jest deportowana w tej jednostce, a mechanizmy naprawcze mogą pozwolić na wybór nowego kapitana, jeśli poprzedni się zepsuje.
• Jednostka podrzędna lub jednostka członkowska  : jednostki drugorzędne, jeśli istnieje pojęcie jednostki nadrzędnej.

Zobacz też

Źródło

• ( fr ) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Stackable switch  ” ( zobacz listę autorów ) .

Linki zewnętrzne

• (en) Co to jest „Stackable Management Switch”? , EUSSO Technologies, 2003.
• (en) Biała księga dotycząca przełączników kaskadowych dla małych firm , NETGEAR Inc., 2001.
• (en) Cisco StackWise i StackWise Plus Technology , Cisco Systems.