Coel Hen

Coel Hen Obraz w Infobox. Ludowe przedstawienie Starego Króla Cole'a
olej na płótnie Jacoba Jordaensa Biografia
Narodziny 350
Śmierć 420
Imię w języku ojczystym Coel ap Tegfan
Czynność Monarcha
Dzieci Garbanion ap Coel
Gwenafwy ( en )
Cwyllog ( en )
Ceneu mab Coel
Peithien ( d )

Coel Hen (Coel the Old or the Elder), zmarł około 420 roku, jest pół-legendarnym królem wyspy Bretanii , przed najazdem Saksonów.

Historia

Coel Hen, który zgodnie z tradycją poślubił córkę Gadeona ab Eudaf Hen , będzie według "  Bonedd Gwŷr y Gogledd  " przodkiem wielu królów północnej wyspy Bretanii poprzez swoich dwóch synów: Ceneu mab Coel i Garbanion ap Coel . Według legendy jego córka Gwawl, której imię oznacza Mur, byłaby żoną Cuneddy .

Jego najsłynniejszymi potomkami jego prawnuka Arthwysa mab Mar są: Owain mab Urien , Gwrgi i Peredur mab Eliffer , Morcant Bulc , Gwallog ap Llaennog d ' Elmet oraz Dunod Fawr czyli Potężny król w Penninach .

Dane te sugerują, że Coel musiał być zarówno Celtic książę Votadini i ostatni Dux Britanniarum dowodzący „  VI th Legion Victrix” z siedzibą w Yorku i rzymskich żołnierzy pilnujących mur Hadriana wcześnie V th  century między Yorkshire i Clyde .

Coel, książę Colchester

Co dziwne, jego nazwisko wydaje się również występować w nazwie miasta Colchester w hrabstwie Essex w Anglii. Legenda, która czyni Coela swoim założycielem, wydaje się być pre-normańska, jednak obecnie szacuje się, że nazwa miasta jest związana z rzeką Colne lub w anglosaskim „Colne-ceaster”. Jednak istnienie Coel jest nierozerwalnie związane z legendą o Helenie, matce cesarza Konstantyna I, św . Teoria, która uczyniła Helenę córką Coela z Colchester, pojawia się po raz pierwszy w „Historii Anglorum” Henri de Huntingdon (zm. 1155). Powiedział, że matka Konstantyna I st , kolejka była Coel, King of Colchester. Henri de Huntingdon nie powinien był wiedzieć o dziełach Geoffroy de Monmouth, które znane są dopiero od 1136 roku

Geoffroy z Monmouth

Według Geoffroy de Monmouth Coel, książę Kaercolum, czyli Colchester , zbuntował się przeciwko królowi wyspy Bretanii Asclepiodotusowi . Daje mu bitwę, zabija go i zdobywa koronę.

Rzym, obawiając się uprzedzeń w związku ze zmianą suwerena, wysyła senatora Constancjusza z misją. Coel zgadza się zapłacić daninę, daje zakładników senatorowi Konstancjuszowi , ale umiera nagle po ciężkiej chorobie trwającej osiem dni. Senator „Constantius” poślubił swoją córkę Hélène i tym samym został „królem Bretanii”.

Folklor

Coel Hen jest znany w angielskim folklorze jako „Old King Cole”, o którym śpiewa się następujący rym :

Stary król Cole był wesołą starą duszą
A on był wesołą staruszką;
Zawołał o swoją fajkę i wezwał swoją miskę
I wezwał trzech swoich skrzypków. Każdy skrzypek miał skrzypce,
I miał bardzo dobre skrzypce;
Och, nie ma tak rzadkiego, jak można porównać
Z królem Cole'em i jego skrzypkami jest trzech.

Uwagi i odniesienia

  1. William Forbes Skene Cztery starożytne księgi Walii Edmonston & Douglas (Edynburg 1868) Tom I „Tabela trzynastu królów„ Y Gogledd ”na północy” s.  168
  2. Księga I § 37
  3. (w) Peter Bartrum , A Welsh classical Dictionary: people in history and legend up to około 1000 AD , Aberystwyth, National Library of Wales,1993( ISBN  9780907158738 ) , str.  COEL (2), książę Colchester. (Fikcyjny)..
  4. dublet postaci historycznej Juliusa Asklepiodotusa
  5. Historia królów Bretanii , przetłumaczona i skomentowana przez Laurence Mathey-Maille, wydanie Les belles lettres, coll. „Koło książki”, Paryż 2004, ( ISBN  2-251-33917-5 ) rozdział 78 s.  115-116.

Źródła

Linki zewnętrzne