Cleon

Cleon Funkcjonować
Strateg
Biografia
Narodziny Ateny
Śmierć 422 pne J.-C.
Amfipolis
Imię w języku ojczystym λέων
Czas Klasyczny antyk
Deme Kydateneusz
Zajęcia Polityk , wojskowy
Inne informacje
Stopień wojskowy Strateg
Konflikty Wojna peloponeska
Bitwa pod Amfipolis

Cléon (w starożytnych greckich Κλέων / Kleon ), od Deme z Cydathénée , jest ateński polityk , który był jednym z następców Peryklesa , a który wyróżnił się w czasie wojny peloponeskiej dzięki zamachu w redukcji blokady wysepce Sphacterii .

Biografia

Syn bogatego garbarza, Cléainétos, odziedziczył rodzinny interes, przez co stał się wulgarną postacią, której Arystofanes zrobił brutalną karykaturę w kilku swoich komediach. Uważany jest za typ demagoga .

Postać Cleona jest nam znana tylko przez Tukidydesa , którego wygnał i który przedstawia go jako „najbardziej brutalnego obywatela i słuchanego przez lud”; szydzi z niego zwłaszcza Arystofanes , którego pozwał do sądu i który najpierw był mu wrogo nastawiony, ponieważ Cléon, jeden z przywódców partii ludowej, był fanatykiem. Jest przedstawiony w Les Cavaliers jako początkujący bez wykształcenia, gwałtowny i chełpliwy, poprzez postać garbarza niewolników imieniem Paphlagon, „gatunek geniusza w dziedzinie oszustwa i oszczerstw”, który dzięki hipokryzji wykorzystuje naród ateński .

Politycznie Cleon reprezentuje nowe pokolenie ateńskich polityków wywodzących się z klasy robotniczej, jak twierdzi z dumą, i dalekich od wielkich rodzin, które do tej pory dominowały w ateńskim życiu publicznym. To nowe pokolenie usiłuje narzucić się jako spadkobierca polityki Peryklesa i dlatego rozwija politykę do końca; ale polityka wewnętrzna Cléona nie pozwoliła mu na realizację jego rozległych planów ekspansjonistycznych: podniósł płace heliastów z dwóch do trzech oboli w czasie, gdy liczba Ateńczyków bez zasobów stale rosła z powodu wojny, co było postrzegane jako decyzja o pomocy najbiedniejszym. Silny wzrost liczby foros , hołdu, który musieli uiścić alianci , prawdopodobnie również należy się do niego przysługiwać. W czasie buntu Mityleńczyków , w 428 p.n.e. AD wydał dekret nakazujący strategowi Charèsowi , odpowiedzialnemu za stłumienie buntu , uśmiercić całą męską populację wyspy; ale dekret został ogłoszony następnego dnia i ten rozkaz anulowany. W 423 pne. AD ponownie wydał dekret z prośbą o zniszczenie Skionè na Chalkidiki i egzekucję jej obywateli. Takie posunięcia, w których krajowa demagogia spierały się z terrorem przeciwko miastom ligi, skutkowały opróżnieniem skarbca i przygotowaniem buntu i secesji sojuszników Aten.

Po zdobyciu Sphacterii i kapitulacji Lacedemończyków wojskowa przewaga Sparty została tak zakwestionowana, że ​​miasto zaproponowało biały pokój w Atenach. Ten ostatni odmówił pod wpływem Cléona. Po tym niespodziewanym sukcesie Sphacterii, Cléon został panem Aten, otrzymał zaszczyt spożywania posiłków w Prytaneum i siedzenia w pierwszym rzędzie w teatrze, traktowanie z wyróżnieniem zarezerwowanym dla dobrodziejów miasta.

Cleon zginął podczas bitwy pod Amfipolis w 422 pne. AD , w obliczu spartańskiego generała Brasidasa, który również zginął podczas walki. Po jego śmierci Arystofanes, który był jego nieredukowalnym wrogiem, pochlebiał sobie, że „miał skromność, by go więcej nie deptać”. "

W kulturze popularnej

Cleon jest obecny w grze wideo Assassin's Creed Odyssey jako postać niegrywalna. Pojawia się tam jako przeciwnik polityczny Peryklesa , a następnie jako władca Aten . Jednak niektóre aspekty jego życia uległy zmianie, na przykład okoliczności jego śmierci.

Uwagi i referencje

  1. Notatka Victora Coulona, ​​tom I Arystofanu, edycje Belles Lettres , 1964, s.  69 do 72.
  2. Tukidydes , Wojna peloponeska [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , IV, 2 do 41.
  3. Zobacz Acharnijczycy , ok. 377 do 382 pne. AD i 659 do 664 pne. AD  ; Cavaliers , ok. 255 do 265, 507 do 511 i 974 do 995.
  4. Cytowanie Jeźdźców Arystofanesa w C. Orrieux-P. Schmidt-Pantell, Historia Grecji , PUF, 1995, s.  201.
  5. Maurice Sartre , Demagogue i dumny z tego , L'Histoire , nr 324, październik 2007 , s.  20-21.
  6. Tukidydes , Wojna peloponeska [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , III, 35 do 50.
  7. Arystofan, Teatr Kompletny , Gallimard, Biblioteka La Pléiade, 1997, nota Pascala Thiercy'ego, s.  1034.
  8. Uwaga Victora Coulona, ​​tom I Arystofanu, edycje Belles Lettres, 1964, s.  71.
  9. Victor-Henry Debidour , Arystofan , Seuil, 1979, s.  42.

Linki zewnętrzne