Cesarskie miasto Thang Long-Hanoi *
![]() | |
![]() Wieża flag . | |
Informacje kontaktowe | 21 ° 02 ′ 09 ″ na północ, 105 ° 50 ′ 25 ″ na wschód |
---|---|
Kraj | Wietnam |
Poddział | Hanoi |
Rodzaj | Kulturalny |
Kryteria | (ii) (iii) (vi) |
Powierzchnia | 18 ha |
Bufor | 108 ha |
Numer identyfikacyjny |
1328 |
Obszar geograficzny | Azja i Pacyfik ** |
Rok rejestracji | 2010 ( 34 th sesja ) |
Imperial City of Thang Long jest byłym Imperial City usytuowany przy 9 rue Hoang Dieu, w dzielnicy Ba Dinh , w Hanoi .
Miasto zostało zbudowane na pozostałościach twierdzy chińskiego datowania z VII th wieku na zmeliorowanych glebach Red River . Jego architektura jest oryginalna i stanowi połączenie wpływów chińskich i czamskich . Jest ważnym świadkiem niepodległości Dai Viet .
Starożytne cesarskie miasto Thang Long ma historię ponad dziesięciu stuleci za panowania cesarskich dynastii Lý (1010-1225), Trần (1225-1413) i Lê (1428-1789). Ten rozległy zestaw zawiera budynki, ale także inne zakopane szczątki. Dzięki licznym wykopaliskom archeologicznym eksperci odkryli świadectwa centralnego położenia starożytnego miasta cesarskiego, w którym odbywały się najważniejsze obrzędy i ceremonie narodu. Miejsce to było centrum politycznym, siedzibą dynastii, ale także kulturalnym i gospodarczym centrum stolicy. Proces badań historycznych i archeologicznych jest z natury zadaniem długotrwałym, wymagającym międzynarodowego wsparcia.
Plik 31 lipca 2010Centralny sektor tego miasta, która jest istotną częścią całości zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO przez UNESCO . Najnowsze budynki są dobrze zachowane, podczas gdy w starszych budynkach wprowadzono modyfikacje.
Smok pochodzący z dynastii Le.
Duża brama cytadeli.
Północna Brama (Cửa Bắc)
Francuski budynek kolonialny w cytadeli.
W 1967 roku w cytadeli zbudowano dom i bunkier, które miały służyć jako kwatera główna Wietnamskiej Armii Ludowej . W części podziemnej, do której można było dostać się schodami, znajdowały się różne pomieszczenia zabezpieczone przed bombardowaniami. Ściany mają 60 cm grubości. Stalowe drzwi pancerne o grubości 12 cm chroniły podziemny bunkier przed infiltracją wody i toksycznych gazów. Miejsce to służyło do końca wojny w 1975 roku. Od tego czasu stało się muzeum, w którym eksponowane są różne używane wówczas sprzęty.
Sala konferencyjna w bunkrze.
Podziemny korytarz. Po lewej stronie wejście do sali konferencyjnej.
Schody prowadzące z bunkra na powierzchnię.
Sprzęt używany podczas wojny.