Kino bengalski jest Indian Film w języku bengalskim z siedzibą w Tollygunge , powiat Kalkuty . Nie należy go mylić z kinem Bangladeszu , także w języku bengalskim, i kinem telugu , którego pseudonim to także Tollywood , portmanteau z 1932 roku , będący połączeniem Tollygunge i Hollywood . Kino bengalskie wyprodukowało uznanych na całym świecie filmowców, takich jak Satyajit Ray , Mrinal Sen , Ritwik Ghatak i Tapan Sinha (in) . To także w jej obrębie narodziło się kino równoległe , czyli nowe kino indyjskie, kinematograficzny ruch kina indyjskiego lat 50. , alternatywa dla głównego nurtu indyjskiego kina komercyjnego. Zainspirowany neorealizmem włoskim kino równoległe powstało tuż przed Nową Falą Francuską i Japońską Nową Falą i było prekursorem indyjskiej Nowej Fali z lat 60 .
Odkąd „ Lament ścieżki” Satyajita Raya ( 1955 ) otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu dokumentalnego na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1956 roku , filmy bengalskie były często pokazywane na międzynarodowych festiwalach w następnych dziesięcioleciach, umożliwiając bengalskim filmowcom dotarcie do globalnej publiczności. Najbardziej wpływowym z nich był Satyajit Ray, którego filmy odniosły sukces w Europie, Ameryce i Azji. Jego praca miała wtedy globalny wpływ i wywarła wpływ na twórców filmowych, takich jak Martin Scorsese , James Ivory , Abbas Kiarostami , Elia Kazan , François Truffaut , Carlos Saura , Isao Takahata , Wes Anderson czy Danny Boyle .
Tollywood było pierwszym imieniem zainspirowanym Hollywood. Było to w artykule opublikowanym w 1932 roku w American Cinematographer (w) przez Wilforda E. Deminga, amerykańskiego inżyniera, który brał udział w produkcji pierwszego talkie Indian. Nadał branży nazwę Tollywood, ponieważ dzielnica Tollygunge, w której powstała, rymowała się z Hollywood, i ponieważ Tollygunge było centrum indyjskiego kina jako całości w tamtym czasie, tak jak Hollywood w Hollywood. Es Stany Zjednoczone. W tym samym artykule z marca 1932 roku Deming rozważała również nazwę „Hollygunge”, ale zdecydowała się na określenie „Tollywood” jako pseudonimu regionu Tollygunge, ponieważ „Tolly to nazwa własna, a Gunge oznacza„ miejscowość ”w języku bengalskim To właśnie to „przypadkowe zestawienie dwóch par rymujących się sylab” Holly i Tolly doprowadziło do powstania nazwy „Tollywood”. Nazwa „Tollywood” została następnie wykorzystana jako pseudonim bengalskiego przemysłu filmowego przez popularną Kalkutę magazyn młodzieżowy Junior Statesman , ustanawiający precedens dla innych branż filmowych, które używały podobnie brzmiących nazw w miejsce Tollygunge), co z kolei zainspirowało wiele innych podobnych nazwisk.
Historia kina w Bengalu sięga lat dwudziestych XX wieku , kiedy to w Kalkucie pokazywano pierwsze bioskopy . W ciągu dekady pierwsze ziarna przemysłu zasiał Hiralal Sen (in) , uważany za filar kina epoki wiktoriańskiej, kiedy stworzył Royal Bioscope Company (w) , karmiąc produkcje w Star Theatre, Kolkata (en) lub w Minerva Theatre w Kalkucie (en) . Następnie Dhirendra Nath Ganguly (znany jako DG) w 1918 roku stworzył Indo British Film Co (en) , pierwszą firmę produkcyjną należącą do Bengalisa . Jednak pierwszy film fabularny bengalski, Billwamangal (w) , został wyprodukowany w 1919 roku pod szyldem Madan Theatre . Bilat Ferat była pierwszą produkcją Indo British Film Co w 1921 roku, a Nitish Chandra Laharry był jednym z nich. Wytwarzanie Jamai Shashthi (en) przez Amar Choudhury (en) Teatru Madan był pierwszym bengalski mówiąc powłoki. Nastąpiła długa historia, z takimi filarami jak Satyajit Ray, Mrinal Sen i Ritwik Ghatak oraz inni, którzy zdobyli międzynarodowe uznanie i zapracowali na swoje miejsce w historii kina.