Cmentarz wojskowy Sant'Elia Hill

Cmentarz wojskowy Sant'Elia Hill
Cimitero degli Invitti della terza armata Obraz w Infobox. Aleja wysadzana cyprysami prowadząca do kolumny wzniesionej ku pamięci poległych na wszystkich wojnach.
Kraj Włochy
Gmina Fogliano Redipuglia
Spadła 30 000
Uruchomienie 1923
Informacje kontaktowe 45 ° 52 ′ 00 ″ N, 13 ° 29 ′ 00 ″ E
Lokalizacja na mapie Włoch
zobacz na mapie Włoch Czerwony pog.svg
Pochowane osobowości
30.000 żołnierzy i oficerów poległych, których szczątki zostały przeniesione w 1938 roku na cmentarzu wojskowym Redipuglia .

Cmentarz wojskowy Sant'Elia wzgórze lub cimitero degli Invitti della Terza armata (dosł „Cmentarz niepokonany - lub z Invincibles - Trzeciej Armii”) jest cmentarz wojskowy położony w Fogliano Redipuglia , na wzgórzu Sant ' Elia. Zbudowany w 1923 roku jako pierwszy monumentalnej świątyni wojskowej po zakończeniu pierwszej wojny światowej , został praktycznie pozbawieni swojej funkcji z inauguracji w 1938 roku z tej ciągłej Redipuglia cmentarzu wojskowym .

Historia

Cmentarz Invitti della terza armata powstał jako pierwsza nekropolia wojskowa na obszarze Fogliano Redipuglia po wydarzeniach I wojny światowej . Sanktuarium zostało zaprojektowane przez generała Giuseppe Paoliniego  (it) i zaplanowane przez pułkownika Vincenzo Paladiniego  (it) z Centralnego Biura COSCG ( Cura e Onoranze delle Salme dei Caduti in Guerra , lit. na wojnie ”), organizacji z siedzibą w Udine, która będzie odpowiedzialna m.in. za budowę robót na wzgórzu Sant'Elia, które w czasie konfliktu było przedmiotem zaciekłych sporów. Witryna została ukończona w 1923 roku . Konsekracja dokonana przez biskupa Angelo Bartolomasiego  (it) w obecności Benito Mussolini odbywa się w symboliczną datę24 majatego samego roku, na pamiątkę daty przystąpienia do wojny Włoch . Na nekropolii w momencie inauguracji znajdowało się 30 000 ciał, w tym ponad 400 oficerów, ekshumowanych z okolicznych cmentarzy wojennych lub niedawno wykopanych z pól bitewnych.

Konstrukcja grobowa wzgórza Sant'Elia była jednak już ze względu na swoją konfigurację narażona na zniszczenie. Doczesne szczątki, nagrobki, pozostałości materiałów wojennych ucierpiały z powodu złej pogody. Aby temu zaradzić, cmentarz był na początku lat trzydziestych przedmiotem poważnych prac w centrum projektu restrukturyzacji: suche kamienie zastąpiono solidnymi konstrukcjami, zidentyfikowane ciała umieszczono w przedziałach z cementu włóknistego., A nazwy zostały wyrzeźbione, aby uniknąć blaknięcia. Były to jednak rozwiązania tymczasowe w czasie, gdy pojawiały się nowe wymagania. Konieczne stało się rozstrzygnięcie kwestii wielu cmentarzy rozsianych po całym miejscu, u podnóża Carso , w dolinie lub na wysokim płaskowyżu, w poprzedniej dekadzie, poprzez przeniesienie ciał do jednej i ogromnej kostnicy. Co znamienne, reżim faszystowski zamierzał wykorzystać kult zmarłych podczas Wielkiej Wojny do celów edukacji narodowej. Intencją władz faszystowskich było przekształcenie Redipuglii w narodowe centrum wojennej nekrolatrii, nawet bardziej oczywiste niż w innych dużych sanktuariach, które były budowane lub planowane, na podstawie tego samego projektu politycznego wokół pól bitew „Świętej Ojczyzny”.

Ostateczne rozwiązanie znaleziono w budowie ogromnego cmentarza wojskowego Redipuglia , rozpoczętej w 1936 r. I ukończonej dwa lata później na wysokości przeciwnej do wzgórza Sant'Elia. Prawie wszystkie ciała zachowane na cmentarzu Invitti zostały tam przeniesione, a sanktuarium wyraźnie straciło na znaczeniu.

Struktura

Sanktuarium chciało reprezentować emblematyczną reprezentację ofiary narodowej, ale już zostało ustawione jako miejsce przyciągania turystyki wojennej. Struktura tego miejsca była bardzo oryginalna i dawała łatwy wizualny wpływ emocjonalny. Wzgórze Sant'Elia, położone na wysokości przed karykaturalnym płaskowyżem, zostało praktycznie wyrzeźbione przez utworzenie siedmiu koncentrycznych gzymsów, przypominających aluzje do stopni Dantesque Purgatory , których rozwój osiągnął liniową długość 22 kilometrów. Półki były oddzielone od siebie ogromnymi alejkami, również schodzącymi w wachlarzu. Szczyt wzgórza, wyrównany tak, by tworzył rozległą esplanadę, miał pośrodku obelisk w postaci latarni morskiej, której podstawą była kaplica wotywna. Groby zostały umieszczone w układzie krajobrazowym tak, aby odtworzyć, w kolejności i porządku cmentarza, szansę na śmierć. W istocie cmentarz wyrażał szczególną koncepcję pamięci, opartą na bliskości doświadczeń wojennych i silnym związku z kontekstem terytorium.

Ukończono sztuczną reprodukcję teatru walki las pomników grobowych, przedmiotów osobistych, sprzętów, zrujnowanej broni, pocisków, wszystko zaplątane drutem kolczastym. W tym względzie istniało semantyczne powiązanie ze spontanicznymi kurhanami charakterystycznymi dla prowizorycznych cmentarzy wojennych: żołnierze uczcili pamięć swoich towarzyszy broni stosami kamieni zwieńczonymi krzyżami zbudowanymi z gniazd, drutów i innych elementów. Nawet tablice i napisy na grobowcach chciały przypomnieć, za pomocą znanych rymów, w dużej mierze pomysłowości majora Giannino Antony-Traversiego  (it) , prawdziwego redaktora cmentarza, najskromniejszego doświadczenia wojownika, najbardziej pokornego, pozornie najbardziej zaniedbane przedmioty, ludzki i materialny wysiłek na rzecz zwycięstwa. W wielu przypadkach odkryto, że najgłębsze odczucia żołnierzy były skorelowane z cnotą poświęcenia się. Synowska miłość do matki była najbardziej przywoływanym sentymentem. Jest napisane na grobie dwóch nieznanych żołnierzy: "  Mamma, sii forte: deve il patrio amore tramutare in orgoglio il tuo dolore!"  "  ; „  Mamma mi disse:„ No dalej! ” ed io attendo qua  ” .

Kilka napisów na pomnikach pogrzebowych

Tekst w języku włoskim

Aviatori
“Lub non più batte che l'Ala del Mio Sogno. "

Bersaglieri
“I più veloci a trasformarsi in croci. "

Bersaglieri ciclisti
„La mia ruota in każdego raggio to temprata dal coraggio
e sul cerchio in piedi splende la fortuna senza bende. "

Pontieri
"E il Duca a lui:" Caron non ti crucciare: sono i miei fanti
vanno per altra via ad altra piaggia e più non dimandare. "

Del Maggiore Giovanni Riva e di suo figlio Alberto Riva di Villasanta (medaglia d'oro)
“Guardami il petto, Babbo e dimmi: sei contento?
Alberto più che mai tuo padre ora mi sento!
Ma la povera mamma rimasta così sola?
Un'altra Madre, Italia, di noi la riconsola! "

Di un ufficiale sconosciuto
"Seppero il nome mio gli umili fanti,
quando balzammo insieme al grido:" Avanti! "

Di un soldato sconosciuto
"Passasti tra le genti come il piccolo Fante,
ed ora dalla fossa rimbalzi a noi gigante!" "

Di un soldato ignoto
"Che importa il mio nome to you?"
Grida al vento:
Fante d'Italia!
E sleepo contento. "

Di soldati ignoti
„Mamma mi disse: Idź!
... e io attendo qua. "

„Vento del Carso, ty che sai il mio nome,
bacia mia madre sulle bianche chiome. "

„Povera mamma mia: riasciuga il pianto!”
Tu non mi vedi eppur ti sono accanto. "

Filo spinato
“Non questi fili ruggin colora:
del nostro sangue son vermigli ancora. "

Mazze ferrate
"Armi novelle di barbaria antica:
tutto sfogò su noi l'ira nemica!" "

Gavetta
"Fida gavetta mia, pace anche a te quassù!"
Ora se non sei colma, io non borbotto più. "

Dosłowne tłumaczenie

Lotnicy
„Od teraz leci tylko skrzydło mojego snu. "

Bersallarze
„Najszybciej zmieniają się w krzyż. "

Bersallarze kolarze
„Moje koło w każdej szprychie jest przesiąknięte odwagą
A na obręczy lśni fortuna bez opaski. "

Pontonnier
"A książę do niego:" Caron nie martw się: to moja piechota.
Idą inną trasą w stronę innego brzegu i nie proszą o nic więcej. "

Od majora Giovanniego Rivy i jego syna Alberto Rivy di Villasanta (złoty medal)
„Spójrz na moją klatkę piersiową, Tatusiu i powiedz mi: czy jesteś szczęśliwy?
Alberto bardziej niż kiedykolwiek czuję się twoim ojcem!
Ale twoja biedna matka została sama?
Pociesza ją inna Matka, Italia! "

Od nieznanego oficera
„Znali moje imię, moi skromni piechurzy,
kiedy razem skoczyliśmy na okrzyk:„ Avanti! "

Od nieznanego żołnierza
"Przechodziłeś między ludźmi jak mały piechur,
a teraz z dołu rykoszetuje w kierunku nas olbrzymów!" "

Od nieznanego żołnierza
„Co cię obchodzi moje imię?
Shout to the Wind:
piechota Włoch!
I będę spał szczęśliwy. "

Od nieznanych żołnierzy
„Mama powiedziała do mnie: Idź!
... i czekam tam na niego. „”

„Carso Wind, ty, który znasz moje imię,
pocałuj moją matkę w jej siwe włosy. "

„Moja biedna mama: wytrzyj łzy!
Nie widzisz mnie, a jednak jestem po twojej stronie. "

Drut
„Te nici nie są w kolorze rdzy:
wciąż są rumiane od naszej krwi. "

Mace of Weapon
"Nowa broń starożytnego barbarzyństwa:
cała złość wroga została na nas wypuszczona!" "

Miska
"Moja wierna miska, pokój tobie też tam na górze!"
Teraz, jeśli nie jesteś pełny, nie będę już narzekać. "

Załączniki

Uwagi i odniesienia

  1. Historia świątnic Redipuglia na stronie grandeguerra.ccm.it
  2. Artykuł o sanktuariach Redipuglia na stronie oltremagazine.com
  3. „Matko, bądź silna: wasza miłość do kraju musi przekształcić ból w dumę”; „Mama powiedziała do mnie: 'Idź!' i czekam na niego tutaj »
(it) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku włoskim zatytułowanego „  Cimitero degli Invitti  ” ( zobacz listę autorów ) .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne