Szybka naturalny cement lub szybko wiążącego cementu jest drugi rodzaj cementu wyprodukowane po zabytkowej spoiwa. Pojawił się we Francji w 1827 roku, jest szczególnie cienki i podatny na formowanie. Technicznie jest to cementowy otrzymany przez wypalanie w temperaturze 1000 do 1200 ° C z zasadniczo wapienia kamień naturalny zawierający od 23 do 30% gliny i utwardzanym na dziesięć lub dwadzieścia minut. Kamień na wyjściu z pieca daje kłody, a nie pośredni klinkier ze sztucznego cementu portlandzkiego . Przez chwilę pozostaje w powietrzu i wchłania wilgoć, po czym jest blokowany, przechowywany w silosach i pakowany w worki.
Cement szybkiego ustawienie jest produkowany z końca XVIII th wieku . Od dawna nazywany jest rzymskim cementem w krajach anglosaskich i wschodnioeuropejskich, mimo że ta komercyjna kwalifikacja była absolutnie niewłaściwa. Duzi producenci byli na Wyspie Sheppey w Wielkiej Brytanii oraz w Vassy , Pouilly i Grenoble (w La Pérelle, nadal działającej) we Francji.
Szybki cement był od dawna używany w infrastrukturze transportowej we Francji - w mostach i kanałach - następnie do wykonywania atrap kamieni z formowanego cementu (od około 1820 do 1920 roku). Obecnie stosowany jest jako cement uszczelniający, jako naturalny adiuwant w tynkach wapiennych oraz do wykonywania odlewów artystycznych. W regionie Grenoble jest czasami używany do projektowania estetycznego betonu, ponieważ jego kolor ochry, a nie szary, z czasem nadaje mu niezwykłą patynę, a betony konopne w połączeniu z wapnem.
Wytrzymałość charakteryzuje normalna klasa wytrzymałości (32,5, 42,5, 52,5) odpowiadająca minimalnej wartości wytrzymałości na ściskanie po 28 dniach, wyrażonej w MPa; lub klasa odporności w młodym wieku (32,5 R, 42,5 R, 52,5 R), dodatkowo gwarantująca wartość wytrzymałości na ściskanie po 2 dniach (R tak szybko).