Bon upominkowy (również pisane jako bon ) jest zdefiniowana w książce dobrze wykorzystać bon jako „świadczenia w naturze równowartość świadczenia pieniężnego”. Jest to kredyt zakupowy, który jest dokonywany lub wymieniany w sklepie. Bon upominkowy może być jedno- lub wielomarkowy, w zależności od tego, czy można go wymienić na jedną lub więcej konkretnych marek ” . Sprzeciwia się prezentom („przedmiot lub usługa w naturze: na przykład przedmiot dekoracyjny, bilet na przedstawienie”) i kuponom rabatowym („korzyść związana z zakupem określonego produktu”). Bon upominkowy można wymienić na dowolne produkty w jednym lub kilku sklepach lub markach.
Według badania Deloitte Boże Narodzenie 2008 bony są 3 e dar pożądane przez Francuzów za pieniądze gotówką (która pozostaje życzeń n o, 1) oraz odzież. W 2004 r. Francuski rynek bonów podarunkowych osiągnął wartość 1,3 miliarda euro. W Europie rynek ten szacuje się na 6 miliardów euro. System ten sprowadzony ze Stanów Zjednoczonych w połowie lat osiemdziesiątych (były też tylko bony upominkowe jednej marki, pierwszy kupon wielomarkowy został stworzony przez Tir Groupé w 1983 roku pod wpływem Stéphane'a Cherki, który będzie sprzedawał firma w 2007 roku do firmy Sodexo) reprezentuje za Atlantykiem prawie 3% konsumpcji. W 2018 roku rynek bonów podarunkowych wyniósł 1,2 miliarda euro i wygenerował 700 milionów euro dodatkowej konsumpcji przez kupców.
We Francji historycznym rynkiem bonów upominkowych był rynek BtoB (klienci biznesowi), na przykład za pośrednictwem rad zakładowych (prezentacja bonów podarunkowych na koniec roku, na początku roku szkolnego itp.) Oraz marketing zarządzania, sprzedaż , a nawet jakość korporacyjna (na przykład działania motywacyjne pracowników, lojalność klientów i operacje jakościowe w łańcuchach produkcyjnych). Według Journal du Net prawie 70% prezentów rozdawanych przez firmy to bony upominkowe.
Od połowy 2000 roku rynek otworzył się na BtoC (klientów indywidualnych) pod wpływem tradycyjnych dystrybutorów i ich oferty bonów podarunkowych jednej marki (na przykład Décathlon lub Sephora, które zostały wydane i zarządzane przez firmę Tir Groupé Stéphane'a Cherki). , która specjalizowała się w wydawaniu dużych marek w 1995 r.) szybko dołączył do innych graczy w czeki wielomarkowe, w szczególności poprzez uruchomienie witryn e-commerce dla klientów indywidualnych oraz nawiązanie partnerstw z dystrybutorami fizycznymi.
Wydawcy kuponów i kart podarunkowych są również monitorowani przez Banque de France, który ściśle monitoruje ten sektor na granicy emisji walut, zgodnie z artykułem L.511-7-II Kodeksu monetarnego i finansowego. Jednakże bon podarunkowy nie był uważany za środek płatniczy banku. Długi proces sądowy pomiędzy firmą Tir Groupé (pierwszym wydawcą wielomarkowych bonów upominkowych stworzonych w 1983 roku przez Stéphane Cherki) a firmą Finaref umożliwił uzyskanie orzecznictwa, którego wnioski były bardzo jasne: 1) bon podarunkowy n t jest nie jest to bankowa metoda płatności, ale umowny sposób płatności między emitentem a akceptantami. 2) W żadnym wypadku bon podarunkowy nie może zostać zaksięgowany na koncie bankowym. To przypomnienie jest teraz wyraźnie widoczne w Kodeksie handlowym wraz ze wzmianką o kuponie podarunkowym.
Dla firm-klientów jedną z zalet bonów upominkowych jest to, że w pewnych warunkach i możliwościach górnych nie podlegają one składkom na ubezpieczenie społeczne ani po stronie pracodawcy, ani pracownika:
W 2005 roku z inicjatywy Accor / Accentiv ', Everest Marketing Group / BEST, Groupe Chèque Déjeuner / Cadhoc i Euro-RSCG 4D / Groupe Havas, francuski rynek wydawców kart i bonów upominkowych został zorganizowany w ramach' 'stowarzyszenia profesjonalistów, A3C, którego celem jest:
Celem jest przede wszystkim zapewnienie państwa (reprezentowanego przez Banque de France ), partnerów (sieci dystrybucyjne, które akceptują bony upominkowe) i konsumentów, co do trwałości i profesjonalizmu wydawców bonów upominkowych i kart podarunkowych .
Rynek odnawia się poprzez pojawienie się nowych graczy i nowych formatów.