Rodzaj | Muzeum sztuki , zamek warowny |
---|---|
Część | Rezydencje rodziny królewskiej Sabaudii |
Bieżące miejsce docelowe | Współczesna sztuka muzeum |
Architekci | Ascanio Vittozzi , Amedeo di Castellamonte |
Rozpoczęcie budowy | IX th century |
Budowa | 1984 |
Sponsor | Dom Sabaudzki |
Powierzchnia | 15 400 m 2 lub 4867 600 m 2 |
Właściciel | Rivoli |
Dziedzictwo | Część miejsca światowego dziedzictwa UNESCO ( d ) (1997) |
Stronie internetowej | www.castellodirivoli.org |
Nazwa Użytkownika | 823bis-005 |
---|
Kraj | Włochy |
---|---|
Region |
![]() |
Miasto | Rivoli |
Informacje kontaktowe | 45 ° 04 ′ 12 ″ N, 7 ° 30 ′ 37 ″ E |
---|
Zamku Rivoli , w włoskiej Castello di Rivoli , najważniejsze miasta Rivoli w Piemoncie , znajduje się w Mafalda placu w Sabaudii , a od 1984 roku był siedzibą jednego z najważniejszych włoskich muzeów sztuki współczesnej .
Wstępne terminy budowlane Powrót do IX th i X th stulecia, i to jest potwierdzone w 1159 w dokumencie cesarza Barbarossy przyjmującej terytorium z archidiecezji Turynu. Będąc już w posiadaniu biskupstwa turyńskiego, zamek Rivoli stał się w 1280 r. Własnością rodu Savoyów, który korzystał z niego zgodnie ze strategicznym znaczeniem.
Zamek służy XV th wieku i pierwszej połowie XVI th wieku jako placówki wojskowej.
Na mocy traktatu z Cateau-Cambrésis z 1559 roku książę Emmanuel-Philibert z Sabaudii dokonał ewakuacji wojsk francuskich ze stanów Sabaudii. Ale oficjalne przekazanie Placu Turyńskiego nastąpi dopiero w dniu2 listopada 1562. Dlatego książę decyduje się zamieszkać z rodziną w zamku Rivoli, który jest odrestaurowany i zmodyfikowany przez architekta Ascanio Vittozziego . To właśnie w Château de Rivoli książę Emmanuel-Philibert podpisał edykt Rivoli ,22 września 1561, przez co zastępuje używanie łaciny przez język włoski w księstwie Piemontu i hrabstwa Nicei oraz język francuski w księstwach Sabaudii i Aosty. Plik12 stycznia 1562, Marguerite Francji, Duchess of Savoy rodzi przyszłości książę Charles-Emmanuel I Savoy na Château de Rivoli .
Książę Sabaudii wszedł Turyn na14 grudnia 1562na czele sześciuset wojowników na koniach wymachujących chorągwiami z herbami Sabaudii. Ogłasza, że Turyn będzie odtąd stolicą swoich stanów, zastępując Chambéry . Rodzina Savoyów opuściła zamek Rivoli, aby osiedlić się w Turynie, w pałacu arcybiskupów, w którym odtąd zasiadał dwór Sabaudzki.
Jeśli chodzi o zamek Rivoli, to po tym przerywniku projekt Vittozziano został przejęty przez architektów Carlo i Amedeo di Castellamonte, a prace zakończono w 1644 r. W tym okresie wykonano tzw. „ Manica Lunga ”, miała być galerią sztuki Savoy i która jest obecnie jedynym widocznym budynkiem seicentesco .
Zamek jest częściowo zniszczone i splądrowane przez wojska francuskie w końcu XVII -tego wieku. Zamek jest ponownie modyfikowany po 1706 roku, przez prace powierzone architektowi Michelangelo Garove .
Po powrocie z pobytu na Sycylii Victor-Amédée II z Sabaudii zlecił architektowi Filippo Juvarrze wykonanie wspaniałego projektu, który obejmował linie architektoniczne Garove, powiększając przestrzenie i otwory, ale pozostał niekompletny, nawet jeśli główna idea Victora Emmanuela II Sabaudii , która miała stworzyć symbol wielkości rodu sabaudzkiego i kontrolować widoki i powiązania symboliczne, wydaje się częściowo osiągnięta dzięki osi Rivoli-Superga i nowej konstrukcji Corso Francia, która połączyła Turyn Pałac. Kiedy władca zmarł, zamek został opuszczony przez Sabaudów.
W 1863 r. Przekazano go administracji miejskiej Rivoli, która przekształciła go w koszary. W 1883 roku został sprzedany miastu Rivoli za 100 000 lirów; przenosi się tam bibliotekę miejską i przechowuje meble należące do rodziny Savoyów; reszta budynku zachowuje funkcję koszarową.
Drugiej wojny światowej zniszczył dużą część budynków oraz następujące Pierwsze interwencje architektoniczne służył do konsolidacji struktury. Opuszczony obiekt został ponownie otwarty w 1979 roku, powierzony architektowi Andrei Bruno , w celu ożywienia zamku i miasta.
W 1984 roku Muzeum Sztuki Współczesnej została otwarta wystawa z pierwszego otwarcia . Kolekcja jest wzbogacana przez lata, czyniąc ją jednym z najbardziej znanych muzeów we Włoszech, kontynuując prace renowacyjne konstrukcji i wnętrz zamku.
W 1998 roku otwarto najstarszą część pałacu Manica Lungara ( Długie Skrzydło ). Kiedyś był używany jako galeria; ma długość 140 metrów i mieści:
Dzieła eksponowane są w salach zamku, które zachowały swój pierwotny wystrój, odrestaurowane (lub w trakcie renowacji), tworząc silny kontrast między nowoczesnością a śladami dawnej królewskiej świetności.
Łuk między sekcjami juvarriana i Manica Lunga
Wejście i schody Manica Lunga
współczesny dodatek do Manica Lunga
Widok ogólny
Fasada Juvarry