Christopher hansteen

Portret Christophera Hansteena Kluczowe dane

Narodziny	26 września 1784 Christiania ( Dania )
Śmierć	11 kwietnia 1873 Christiania ( Dania )
Narodowość	norweski
Obszary	Astronomia fizyczna

Christopher Hansteen (26 września 1784 - 11 kwietnia 1873) jest norweskim astronomem i fizykiem .

Biografia

Hansteen urodził się w Christianii . Ze szkoły katedralnej udał się na Uniwersytet w Kopenhadze , gdzie studiował prawo, a następnie matematykę. W 1806 uczył matematyki w gimnazjum w Frederiksborg , Północnej Zelandii , aw następnych latach zaczął swoje badania do magnetyzmu ziemskiego, z którym jego nazwisko zostało specjalnie związany. W 1810 roku zdobył nagrodę Królewskiej Duńskiej Akademii Nauk za odpowiedź na pytanie dotyczące osi magnetycznych. Mianowany wykładowcą w 1814 r., W 1816 r. Został „przeniesiony” do astronomii i matematyki stosowanej na Uniwersytecie w Christianii. W 1819 roku opublikował książkę o badaniach magnetyzmu ziemskiego , przetłumaczoną na język niemiecki przez PT Hansona pod tytułem Untersuchungen über den Magnetismus der Erde, z dodatkiem zawierającym Beobachtungen der Abweichung und Neigung der Magnetnadel oraz atlas. Zgodnie z zasadami obserwacji zjawisk magnetycznych Hansteen miał nadzieję zgromadzić analizy w celu określenia liczby i położenia biegunów magnetycznych na Ziemi.

Podczas swoich badań podróżował do Finlandii i większości Norwegii ; a od 1828 do 1830 wraz z Georgem Adolfem Ermanem , przy współudziale Rosji , podjął misję rządową na Syberii Zachodniej . Relacja z wyprawy (Reise-Erinnerungen aus Siberien, 1854; Souvenirs d'un voyage en Sibérie, 1857); ale wyniki jego pracy pojawiły się dopiero w 1863 roku (Resultate magnetischer Beobachtungen).

Wkrótce po powrocie z misji w parku Christiania zbudowano obserwatorium astronomiczne (1833), a dyrektorem został Hansteen. Do jego reprezentacji dodano obserwatorium magnetyczne w 1839 r. W latach 1835–1838 publikował prace z zakresu geometrii i mechaniki; aw 1842 r. napisał Disquisitiones de mutationibus, quas patitur momentum acus magneticae. Następnie przyczynił się do powstania licznych artykułów w różnych czasopismach naukowych, zwłaszcza w Magazine de Naturvidenskaberne, którego został współredaktorem w 1823 r. Opublikował zarys dotyczący trygonometrycznego i topograficznego aspektu Norwegii, który rozpoczął się w 1837 r. W 1861 r. Przestał jego aktywna praca, ale kontynuował studia, jego Obserwacje nachylenia magnetycznego i O świeckich odmianach magnetyzmu ukazały się w 1865 r. Zmarł w Christianii.

Hołd

Krater Hansteen i Mons Hansteen na Księżycu otrzymał swoją nazwę w hołdzie.

Źródła

(w) Hugh Chisholm (w) , Hansteen, Christopher . Encyclopædia Britannica (wyd. 11), wyd. 1911, Cambridge University Press.
(nie) Arild Stubhaug , Christopher Hansteen , Knut Helle (en) , Norsk biografisk leksikon , vol. 4, Kunnskapsforlaget (redaktor), Olso, 2001.

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :