| Narodziny |
1932 Bukareszt |
|---|---|
| Śmierć |
kwiecień 2008 Toronto |
| Narodowość | kanadyjski |
| Zajęcia | Pisarz , inżynier , geolog , poeta, |
| Pracował dla | Uniwersytet w Toronto , Uniwersytet Calgary |
|---|---|
| Pole | Geolog |
| Różnica | Sygnet Sztuki i Litery |
Christine Dumitriu-van Saanen , urodzona w 1932 w Rumunii, zmarła wkwiecień 2008w Toronto w Kanadzie jest pisarzem , inżynierem i doktorem geologii kanadyjskiej . Jest założycielką w 1993 roku Targów Książki w Toronto .
Swoim rodzicom, holenderskim dyplomatom, zawdzięcza urodzenie się w Rumunii. Dzieliła studia między Bukareszt i Paryż , ale to właśnie w Bukareszcie uzyskała stopnie uniwersyteckie. W 1977 przeniosła się do Kanady z mężem Mirceą Dumitriu. Najpierw wykładała na École polytechnique de Montréal i Université du Québec à Montréal , a następnie na University of Calgary i University of Toronto . Od 2006 roku aż do śmierci wykładała w Glendon College ( York University ). Oprócz pism naukowych, w tym traktatu o sedymentologii z 1970 roku, podpisała kilka dzieł literackich (poezja, teatr, eseje) i aktywnie uczestniczyła w życiu literackim społeczności frankofońskich w Albercie i Ontario.
W 1982 roku założyła Société littéraire francophone de l'Alberta, której przewodniczyła do 1987 roku, oraz Revue littéraire de l'Alberta . W latach 1992-2006 była założycielką i dyrektorem wykonawczym Targów Książki w Toronto . Jej pisarstwo i wolontariat zostały docenione kilkoma nagrodami w Kanadzie i Francji. W 1983 roku zdobyła Grand Prix za poezję współczesną na Igrzyskach Kwiatowych w Turynie. W 1984 otrzymała nagrodę Alberta Achievement Award . W 1987 roku za utwór renesansowy otrzymała Złoty Medal Académie de Lutèce. W 1995 roku otrzymała nagrodę Prix de la Toison d'or. Została odznaczona Orderem Frankofonii w Ameryce w 2000 roku oraz Orderem Sztuki i Literatury Francji w 2004 roku.
Od 1999 roku jego imię nosi literacka nagroda oferowana przez rząd Quebecu na Targach Książki w Toronto.
Z biegiem lat jej działalność jako prelegentka i organizatorka przejęła jej działalność stricte literacką. W swoich sztukach i esejach często wykazywała chęć ujednolicenia piękna słów i piękna wszechświata. W pracy takiej jak Renaissance (1985) w poetyckiej formie przepisała konfrontację między światem kapitalistycznym i komunistycznym, jednocześnie ujawniając swoją troskę o przyszłość planety.