Charles Sébline
Charles Sébline
| Prefekt Pirenejów Wschodnich | |
|---|---|
| 13 kwietnia 1876 -18 kwietnia 1877 | |
| Senator |
| Narodziny |
4 czerwca 1846 Saint-Pellerin |
|---|---|
| Śmierć |
10 lutego 1917(70 lat) Aulnoye-Aymeries lub Montescourt-Lizerolles |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Polityk |
| Różnica | Oficer Legii Honorowej |
|---|---|
| Archiwa prowadzone przez | Archiwa krajowe (F / 1bI / 383 i LH / 2497/15) |
Charles Sébline urodził się w Saint-Pellerin w Manche dnia8 czerwca 1846 i umarł dalej 10 lutego 1917w Aulnoye na północy jest starszym francuskim urzędnikiem państwowym i politykiem, prefektem i senatorem.
Biografia
Charles Sébline urodził się w rodzinie rolników. Wychowywał go wuj, ojciec Sébline. Uczęszczał do cesarskiej szkoły średniej w Coutances, a następnie do liceum Saint-Louis w Paryżu. Został sekretarzem Léonora-Josepha Havina (dyrektora gazety Le Siècle ).
W Wrzesień 1870wraz z upadkiem Imperium zostaje sekretarzem generalnym prefektury Manche, a następnie Aisne . Tam poślubił Valentine Thery, córkę rolników takich jak on, i przez jej małżeństwo znalazł się na czele 300-hektarowej farmy i cukrowni. Następnie rozpoczął karierę prefektury i został kolejno prefektem Pyrénées-Orientales (1876), prefektem Vaucluse (1877), aw 1877 prefektem Aisne ; gdzie pozostanie do 1886 roku .
W 1886 roku Charles Sébline został wybrany senatorem Aisne i pozostałych do 1917 roku . Mimo bolesnej niemocy, która nie pozwoliła mu wejść na galerię Senatu, Charles Sébline jest doświadczonym senatorem, który zawsze interweniuje w jego miejsce. Zasiada w Komisji Celnej, której był wiceprzewodniczącym w latach 1896 - 1897, a przewodniczącym w 1900 roku . Prowadził kampanię na rzecz protekcjonizmu w Senacie i we Francuskim Stowarzyszeniu Przemysłu i Rolnictwa , któremu przewodniczył, gdy Jules Méline został przewodniczącym Rady. W 1891 r. Był tymczasowym sekretarzem Senatu. W 1894 r. Z powodu kalectwa zrezygnował z sekretariatu Senatu. W 1905 r. Głosował przeciw ustawie o rozdziale kościołów i państwa .
Od początku pierwszej wojny światowej Charles Sébline nadał wymiar swego moralnego rygoru i swojej intelektualnej uczciwości. Uważa, że jego miejsce jest pośrodku jego rodziny i pozostaje w Montescourt-Lizerolles ( Aisne ), którego jest burmistrzem. Niemiecki okupant szybko pozbawił go wszelkiej władzy i wywłaszczył z jego własnego domu rodzinnego, w którym jego obecność była tylko tolerowana, mieszkał tam w niegodnych warunkach. Plik10 lutego 1917armia niemiecka wysadza w powietrze dom Charlesa Sébline i zabiera go na stację Aulnoye ( północ ) w celu deportacji. Tam zmarł cierpiący na kalectwo, osłabiony zmęczeniem i zimnem.
Senat dowiedział się o jego śmierci dopiero kilka tygodni później.
Daniny
Senat jednogłośnie, na wniosek Ernesta Monisa , postanawia oddać hołd Charlesowi Sébline'owi, aby jego popiersie, wykonane przez rzeźbiarza Henri Désiré Gauquié , zostało ustawione w galerii sali obrad. Wzniesiono mu dwa inne popiersia, jedno na radzie generalnej Aisne, a drugie w Carentan . Charles Sébline był oficerem Legii Honorowej , oficerem ds. Publicznych i zasług rolniczych oraz dowódcą Korony Włoch.
Źródła
- „Charles Sébline” , w: Adolphe Robert and Gaston Cougny , Słownik francuskich parlamentarzystów , Edgar Bourloton , 1889–1891 [ szczegóły wydania ]
- „Charles Sébline”, w słowniku francuskich parlamentarzystów (1889–1940) , pod redakcją Jean Jolly, PUF , 1960