Charles Auffret
Charles Auffret
Charles Auffret , urodzony dnia1 st lipiec 1.929w Besançon , zmarł dnia24 lutego 2001w Paryżu jest francuskim rzeźbiarzem , członkiem grupy Dziewięciu .
Biografia
Charles Auffret studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Dijon pod kierunkiem rzeźbiarza Pierre'a Honoré (1908-1996). Zanurzył się w otaczającej go rzeźbie burgundzkiej: kościołów Autun, Cluny lub Vézelay lub Clausa Sluter , François Rude i François Pompon . Kontynuował naukę w École des beaux-arts de Paris od 1951 roku i odkrył innych artystów, których prace bardzo go poruszyły: Charlesa Despiau (1874-1946), Roberta Wléricka (1882-1944) i Charlesa Malfraya (1887-1940).
W 1958 r. Przeniósł się do Paryża do warsztatu w dzielnicy Buttes-Chaumont , którego nigdy nie opuszcza. Otrzymał nagrody, w tym nagrodę grupy Dziewięciu w 1964 r. Nagroda ta, przyznana przez dziewięciu rzeźbiarzy, jest nagrodą za pracę kadeta, oferując mu brązową kopię jego dzieła, wykonaną przez odlewnię Émile Godard .
Bierze udział w licznych wystawach we Francji i za granicą. W 1958 roku zaczął uczyć rysunku w Académie Malebranche , a następnie rysunku i rzeźby w École des beaux-arts de Reims , gdzie profesorem był Léopold Kretz . W 1991 roku został mianowany profesorem w National School of Decorative Arts w Paryżu w latach 1991-2001.
Jego najbardziej uderzającymi dziełami są Popiersie Marie-Agnès Barrère , La Bacchante , Femme à la toilette , Couple , Femme s'essiante un pied czy duża rzeźba L'Esprit des lois, którą stworzył w 1985 roku dla Senatu w Paryżu. .
Po jego śmierci hołd oddano w galerii Nicolasa Plescoffa w Paryżu w 2001 r. I muzeum Mainssieux w Voiron w 2002 r. Retrospektywa jego prac została zorganizowana w Villa Medici w Rzymie wiosną 2007 roku. Ostatnio jego prace były prezentowane w muzeum Despiau-Wlérick w Mont-de-Marsan w 2012 roku oraz w galerii Malaquais w Paryżu w 2014 roku.
Zbiory publiczne
Nagrody
Targi
Wystawy
- 1964: Paryż , galeria Vendôme.
- 1965: Paryż, galeria Letourneur.
- 1966: Paryż, Bourges i Strasburg, „Rysunki rzeźbiarzy od Rodina do współczesności”.
- 1968: Paryż, Foyer du Théâtre Montparnasse.
- 1970: Sztokholm, galeria Farg och Form.
- 1970: Narbonne, „Wielcy współczesni rzeźbiarze”.
- 1972: Luksemburg, Orangerie.
- 1974: Warsztaty w Ville-d'Avray.
- 1979: wystawa monograficzna „Rzeźby i rysunki” w muzeum-zamku w Blois, Saint-Pierre-le-Puellier, Orleanie, Amboise.
- 1980: Paryż, galeria Nevers.
- 1981: wystawa monograficzna, Hôtel d'Hocron w Lille, muzeum Vendôme, biblioteka Romorantin.
- 1983: Paryż, galeria Rose-Croix.
- 1987: Rosny sous Bois, Centre Jean Vilar, „With Rodin”.
- 1988: Paryż, galeria Rose-Croix.
- 1988: Paryż, Musée de la Poste, „Spring Message” zorganizowane przez Jeana Cartona.
- 1993: Paryż, galeria Annick Driguez.
- 2001: Paryż, galeria Nicolasa Plescoffa.
- 2002: Voiron, muzeum Lucien Mainssieux.
- 2003: Hôtel Salomon de Rothschild, „Rysunki i akwarele”.
- 2004: Paryż, galeria Malaquais, „Les architectes du sensible” i „Le portrait sculpté”.
- 2005: Paryż, galeria Malaquais, „Rysunki rzeźbiarzy”.
- 2007: Rzym, Villa Medici, „Charles Auffret”.
- 2012: Mont-de-Marsan, muzeum Despiau-Wlérick, „Charles Auffret (1929-2001), rzeźbiarz i projektant”.
- 2014: Paryż, galeria Malaquais.
Studenci
Uwagi i odniesienia
-
Założona 11 listopada 1963 roku przez rzeźbiarzy Jeana Cartona i Jeana Osoufa , a prowadzona przez poetkę Juliette Darle , grupa Nine skupia w Paryżu artystów zajmujących się obroną i ilustracją rzeźby figuratywnej. Należą do nich rzeźbiarze Raymond Corbin , Paul Cornet , Marcel Damboise , Léon Indenbaum , Léopold Kretz , Raymond Martin i Gunnar Nilsson, którzy wspólnie promują i doceniają swoją sztukę (źródło: [PDF] mediarchives.saint-ouen.fr ).
-
Zwycięzca Prix de Rome w rzeźbie z 1928 roku.
-
Dijon Muzeum Sztuk Pięknych zachowuje ważną kolekcję rzeźb ze względu na pochodzenie rzeźbiarzy takich jak niegrzeczna i pompon, zarówno z Dijon.
-
„ Fonderie Émile Godard ” , pod adresem http://www.fonderieemilegodard.com . (dostęp 5 lutego 2015 ) .
-
Charles Auffret, rzeźby-rysunki, 1929-2001 , Muzeum Mainssieux, Voiron, 30 marca-8 września 2002.
-
Z tej okazji został opublikowany katalog zawierający eseje Yves Bonnefoy i Richarda Peduzzi : Charles Auffret , Paris, Somogy, 2007.
-
Charles Auffret (1929-2001), rzeźbiarz i projektant , Mont-de-Marsan, muzeum Despiau-Wlérick, Paryż, galeria Malaquais, 2012.
-
Numer inwentarzowy FNAC 9802.
-
Charles Auffret, rzeźby, rysunki, akwarele , Château de Blois, 31 marca-16 kwietnia 1979.
Załączniki
Bibliografia
-
Niepodległość i tradycja sztuki francuskiej , Marsylia, Imprimerie de la Société Ricard, marzec 1966, s. 7 .
- Roger Bêque, „Rzeźba Prawdziwe wartości Charles Auffret”, Connaissance des hommes , maj-czerwiec 1979, s. 6-9 .
- Patrice Dubois, „Bunt francuskiej rzeźby”, magazyn Figaro , 1979, 17 lutego, s. 62-65 .
-
Charles Auffret, rzeźby, rysunki, akwarele , Château de Blois, 31 marca-16 kwietnia 1979.
- F. Muzeau „Charles Auffret Klasycznym rzeźbiarz z rafinowanych kształtów”, Arts Actualités Magazine , maj 1993, n o 35, str. 42-43 .
- Xavier Narbaits, „Charles Auffret”, L'œil , maj 1993, s. 84 .
- „Brązy i rysunki Charlesa Auffreta w Annick Driguez”, Paris Capitale , czerwiec-lipiec 1993, s. 16 .
- Marc Hérissé, „Charles Auffret”, La Gazette de l'Hotel Drouot , 21 maja 1993, s. 84 .
- „A. Driguez. Charles Auffret ”, Connaissance des Arts , czerwiec 1993, s. 144 .
- „Interview between Charles Auffret and Richard Peduzzi”, Journal of the National School of Decorative Arts , 1997
-
Emmanuel Bénézit , Słownik krytyczny i dokumentalny malarzy, rzeźbiarzy, rysowników i rytowników wszech czasów , 1999
- Patrice de la Perrière, "Myśl o ciszy" Univers des Arts , n o 50, 2000
- Patrice de la Perrière „Charles Auffret” Univers des Arts , n o 60, 2001
-
Charles Auffret, rzeźby-rysunki, 1929-2001 , Muzeum Mainssieux, Voiron, 30 marca-8 września 2002.
-
Charles Auffret , Paryż, Somogy, 2007.Opublikowane z okazji wystawy w Atelier del Bosco, Académie de France w Rzymie, Villa Medici, od 9 maja do 15 lipca 2007.
-
Charles Auffret (1929-2001), rzeźbiarz i projektant , Mont-de-Marsan, Musée Despiau-Wlérick, Paryż, Galerie Malaquais, 2012 ( prezentacja online ).
-
Richard Peduzzi , Là-bas c'est outside , Actes Sud, 2014 ( prezentacja online ).
Linki zewnętrzne