Charles-Edmond Perrin

Charles-Edmond Perrin Biografia
Narodziny 18 października 1887
Château-Salins ( Mozela )
Śmierć 13 lutego 1974(w wieku 86 lat)
Paryż ( Francja )
Narodowość Francuski
Tematyczny
Trening École Normale Supérieure
Papiery wartościowe Profesor uniwersytecki
Członek Akademii Inskrypcji i Literatury pięknej
Zawód Historyk
Pracuje
  • Esej na temat majątku nieruchomego alzackiego opactwa Marmoutier w X i XI wieku (1935)
  • Niemcy, Włochy i papiestwo od 1125 do 1250 (1949)
  • Panowanie wiejskiego we Francji oraz w Niemczech na początku IX w końcu XII th  wieku (1966)
Podejście Historia średniowiecza (panowanie na wsi)
Członkiem Akademia inskrypcji i literatury pięknej
Kluczowe dane

Charles-Edmond Perrin ( Château-Salins ,18 października 1887- Paryż ,13 lutego 1974) jest francuskim historykiem średniowiecznym. Przyjaciel Marca Blocha , był dyrektorem pracy dyplomowej Georgesa Duby'ego i miał Jacquesa Le Goffa jako studenta .

Biografia

Lata treningu

Charles-Edmond Perrin urodził się 18 października 1887 roku w Château-Salins , a następnie w przyłączonej Lotaryngii . Po przeprowadzce do Francji w celu ukończenia studiów, Charles-Edmond Perrin odbył solidne studia z historii i geografii w „  Normale sup ”, uzyskując agregację w 1911 roku.

Kariera akademicka

Po pracy magisterskiej z historii średniowiecza Charles-Edmond Perrin wykładał w Grenoble, Strasburgu, a następnie w Paryżu. Profesor na Sorbonie , specjalista od średniowiecznej historii wsi, Charles-Edmond Perrin zostaje członkiem Académie des inscriptions et belles-lettres . Został wybrany na prezydenta w 1950 roku.

W swojej karierze opublikował wiele dzieł historycznych, które do dziś stanowią wzorzec. Zmarł w 1974 roku.

Publikacje

Uwagi i odniesienia

  1. Autorytet w katalogu.bnf.fr
  2. Charles-Edmond Perrin: Wspomnienia klasy 1908 . W Bulletin , 85, czerwiec 1959.
  3. André Chervel, „  The Aggregates of Secondary Education. Directory 1809-1950  ” , on Digital Resources in Educational History (dostęp 19 czerwca 2014 ) .
  4. Aż do 1947 roku. Jego następcą był mediewista Robert Boutruche .
  5. Przemówienie Pierre'a Marota na persee.fr.

Źródło

Linki zewnętrzne