Charles-Bonaventure de Longueval, hrabia Bucquoy
Charles-Bonaventure de Longueval, hrabia Bucquoy
Portret Charlesa Bonaventure de Bucquoy.
| Narodziny |
9 stycznia 1571 Arras |
|---|---|
| Śmierć |
10 lipca 1621(w wieku 50 lat) Neuhäusel |
| Wierność | Dom Habsburgów w Hiszpanii |
| Zajęcia | Polityk , żołnierz, dowódca wojskowy |
| Dziecko | Charles-Albert de Longueval |
| Stopień wojskowy | Feldmarszałek |
|---|---|
| Konflikt | Wojna trzydziestoletnia |
| Różnica | Kawaler Orderu Złotego Runa |
Charles-Bonaventure de Longueval, hrabia Bucquoy , znany pod tym drugim imieniem (urodzony ok9 stycznia 1571w Arras i zmarł dalej10 lipca 1621w bitwie pod Neuhäusel na Słowacji), Lord w hiszpańskiej Holandii Bucquoy, Reinegelt, Achiet-le-Petit i Bergagne of Arras, Puisieux-au-Val, Villers-su-Flos, Cappy, Hommel, Gœulzin , Bellonne et Fresne , Lord Baron de Vaulx, Lord in Bohemia (6 lutego 1621) Gratzena, Rosenberga, Libiegitza, Sonnberga i Zuckensteina, rycerz Złotego Runa, był żołnierzem w służbie Świętego Cesarstwa Rzymskiego, którego armiami dowodził na początku wojny trzydziestoletniej . Przez całą swoją karierę Bucquoy atakował tylko wtedy, gdy zwycięstwo było prawdopodobne. Nadmiernie ostrożny i skłonny do zwlekania , był mistrzem wojny obronnej.
Biografia
Rodzina
Jego ojcem był Maximilien de Longueval, baron de Vaux, a następnie hrabia de Bucquoy od 1580 roku . Charles-Bonaventure jest ojcem Charlesa-Alberta de Longueval , hrabiego Bucquoy.
W służbie króla Hiszpanii
Bucquoy rozpoczął karierę wojskową w początkach XVII -tego wieku w armii hiszpańskiej we Flandrii, gdzie odznaczył się przeciwko Francuzom i wojsk holenderskich, szybko rośnie w hierarchii. W tym samym czasie był również zatrudniony w administracji cywilnej. W 1613 roku został Wielkim Komornikiem Hainaut (patent na listy10 czerwca).
W służbie cesarza
W 1618 r. Został wyróżniony przez cesarza Ferdynanda II, który powierzył mu zwierzchnictwo nad swoimi wojskami i uczynił go marszałkiem. Dlatego od początku brał udział w działaniach wojennych po defenestracji w Pradze i był odpowiedzialny za stłumienie powstania w Czechach. W czerwcu 1619 roku dowiedział się, że armia protestancka pod dowództwem Ernsta von Mansfeld był marsz na Czeskich Budziejowicach ( Budziejowicach ). Wysłany w zasadzkę zadał mu poważną klęskę w bitwie pod Zablati on (10 czerwca 1619). Następnie Bucquoy musiał wyprzeć armię księcia Siedmiogrodu Bethlena Gabora, który oblegał Wiedeń . Następnie pokonał armię czeską dowodzoną przez hrabiego Thurn pod Eggenberg.
Plik 8 września 1620, Uczynił jego skrzyżowania z Tilly , dowódca naczelny Ligi Katolickiej i dwie armie zwyciężyły w słynnym i decydującej bitwie pod Białą Górą w8 listopada 1620przeciwko armiom czeskim. Ferdynand II nagrodził go, dając mu kilka rzeczy w Czechach Libìjovice Zamek Rožmberk nad Vltavou i twierdze Cukenštejn i Žumberk (te posiadłości pozostało z jego potomków aż do XX th wieku ).
Bucquoy następnie zaatakował twierdzę Karlštejn i zmusił państwa morawskie do poddania się. W lutym 1621 r. Ponownie przeciwstawił się wojskom Gabriela Bethlena . Szybko zainwestował w Bratysławę i udał się do Nové Zámky (niem. Neuhäusel ), gdzie został zabity na10 lipca podczas wyjścia oblężonych.
Uwagi i odniesienia
- Jean-Philippe Namont, „Francja, Czechosłowacja i Pałac Buquoy. Słupki i sposoby instalacji francuskiej ambasady w Pradze po pierwszej wojnie światowej (1918-1930)”, Revue d'Histoire Diplomatique , n O 4, 2013, s. 311-326 .
- Alexandre Pinchart, History of the Sovereign Council of Hainaut , Bruksela, Hayez, 1857, s. 147 .