Barcelona krzesło , określany również jako nazwa Barcelona krzesło lub po prostu Barcelona ( nazwa i model złożony ), jest jednym z najbardziej znanych wzorów mebli w XX th wieku . Jest to niskie krzesło z odkrytą strukturą i polerowaną chromowaną stalową podstawą w kształcie litery X, zaprojektowane przez Ludwiga Mies van der Rohe i jego partnerkę Lilly Reich .
Rząd niemiecki zlecił Miesowi zaprojektowanie pawilonu niemieckiego na Międzynarodową Wystawę Międzynarodową w Barcelonie w Hiszpanii w 1929 r. , Która odbyła się na wzgórzu Montjuic . Sam budynek, zdemontowany po wystawie, ale którego kopia identyczna z oryginałem została zbudowana w tym samym miejscu na Montjuic w latach 1983-1986, nadal wydaje się aktualna jak zawsze. Z pewnością wyglądał futurystycznie dla zwiedzających w 1929 roku. Liniowa prostota pawilonu - wykonanego ze szkła, stali i trzech różnych marmurów - charakteryzuje się dużymi, płynnymi przestrzeniami, wykorzystującymi całe płyty każdego materiału zestawione ze sobą.
Po ukończeniu planów budynku Mies i Lilly rozpoczęli prace nad wyposażeniem wnętrz. W wywiadzie rok po koncercie Mies powiedział o tych krzesłach:
„Krzesło to bardzo trudny przedmiot do wykonania. Każdy, kto kiedykolwiek próbował to zrobić, wie o tym. Możliwości jest nieskończenie wiele i wiele problemów - krzesło musi być lekkie, musi być mocne, musi być wygodne. Praktycznie łatwiej jest zbudować wieżowiec niż krzesło. "
Wystawa była wydarzeniem o randze międzynarodowej, odwiedzana przez hiszpańską rodzinę królewską , czyli Alfonsa XIII i Victoire-Eugénie de Battenberg , a także wielu oficjalnych przedstawicieli rządów europejskich. Mies był doskonale świadomy znaczenia i wyzwania, kiedy zaczął to rysować. W tym czasie skomentował: To musiało być „ważne krzesło, eleganckie i drogie krzesło”. Musiał być monumentalny. Po prostu nie można było używać krzesła kuchennego ” (Mies w 1929 r.).
My Mówimy, że krzesło, które zaprojektował do pawilonu, zostało zainspirowane składanym krzesłem faraonów i stołkiem w kształcie krzyża Rzymian. Ten królewski i formalny rodowód idealnie pasował i był niewątpliwie zamierzony, nadając temu nowoczesnemu projektowi wagę intelektualną i kulturową, która byłaby tym bardziej widoczna w tym futurystycznym otoczeniu.
Hojne proporcje i elegancki kształt nadają krzesłu Barcelona więcej powietrza rzeźbiarskiego eksponowanego w pawilonie, który z kolei wygląda jak salon . Wyraźne przeguby konstrukcji i dwie wyściełane skórzane poduszki siedzeń, a także dobrze oddzielone elementy, a także wykorzystanie zarówno tradycyjnych, jak i nowoczesnych materiałów użytych tutaj ze względu na ich wartość użytkową, zapowiadają przyszłą architekturę w stylu międzynarodowym. De Mies in the United Stany . Jej charakterystycznym znakiem jest polerowana chromowana stalowa podstawa w kształcie litery X składająca się z dwóch nóżek wykonanych z płaskich stalowych listew o grubości 11 mm i szerokości 32 mm , połączonych trzema poprzecznymi prętami, z których dwie pierwsze tworzą ramę siedziska (tył i przód który jest wspornikowy w przeciwieństwie do krzesła wspornikowego ), a ostatni z tyłu.
Królewscy gospodarze nie zasiedli na krzesłach w Barcelonie. Tak czy inaczej, ich wpływ na projektowanie, a także na ruch nowoczesny był głęboki.
Oryginalne są przed stalą nierdzewną, a spoiny i śruby są niewidoczne, dlatego elementy musiały być skręcone razem. Zastosowane skórzane paski (dziewięć na siedzeniu, osiem na oparcie, przymocowane pasami również wykonanymi ze skóry) w tym pierwszym egzemplarzu były ze świńskiej skóry, aw pawilonie krzesła miały kolor kości słoniowej. Obecne krzesła nie różnią się zbytnio. Mies przeprojektował krzesła w latach pięćdziesiątych, trzy lata po śmierci Lilly Reich, wykorzystując nowe możliwości stali nierdzewnej. Pozwoliło to na wykonanie konstrukcji z jednego kawałka metalu, a oryginalne śruby zostały zastąpione gładkimi liniami, które są nam dziś tak dobrze znane.
Krzesło Barcelona, czasami nazywane krzesłem Pavilion, szybko zyskało aurę nowoczesnego klasycyzmu. Został niemal natychmiast wprowadzony na rynek, ale jego produkcja zatrzymała się w 1931 r. W 1938 r. Mies wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie firma Knoll wznowiła produkcję na skalę przemysłową w 1948 r., Florence Knoll (która stworzyła koncepcję Corporate Design (en) ) narzucając to w świecie korporacji do dziś.
Modernistów połowa XX th century , w tym Mies filozoficznie zapisać się na założeniu, że nowoczesne meble powinny być dostępne dla mas, zarówno finansowo, jak i estetycznym. Jednak krzesło Barcelona jest wyjątkiem od tej reguły. Jego materiały i produkcja są zbyt drogie, wymagają zbyt dużego nakładu pracy, a zatem są zbyt drogie, aby były dostępne dla jak największej liczby osób. A potem zapożyczenia z monarchicznych siedzib, jego królewska konotacja, dały mu cenę zakupu, która tylko rosła z czasem.
Projektant Victor Papanek pokazuje w latach 70., że jako młody architekt kupił krzesło Barcelona, na które oszczędził, a nawet zacisnął pas. Jest wtedy wyraźnie widoczny i jest uważany za skarb osobisty. Inspirowali się nim różni artyści, tacy jak Franco Albini i jego krzesło Fiorenze w 1952 r. , Jean Nouvel i jego krzesło Milana w 1995 r.
Pozostałe elementy z tej serii nie zostały zaprojektowane przez samego Miesa, ale zgodnie z jego projektem pożyczają te same podstawy i są pokryte w tym samym stylu rowkowaną skórą z polaru. Wysokiej jakości skóra (obecnie częściej bydlęca niż wieprzowa) jest szyta ręcznie, zszywana rowkami, co wymaga około 28 godzin wysoko wykwalifikowanej pracy. Pianka o dużej gęstości zastępuje wyściółkę z końskiego włosia. Seria Barcelona dostępna w ponad 900 kolorach jest produkowana we Włoszech na licencji amerykańskiej firmy Knoll .