Zamek Velotte
| Zamek Velotte | |||
| Architekt | nieznany mistrz budowania | ||
|---|---|---|---|
| Rozpoczęcie budowy | XVIII th wieku | ||
| Koniec budowy | XVIII th wieku- XIX th wieku | ||
| Początkowe miejsce docelowe | rezydencja | ||
| Aktualny właściciel | Rodzina Lignier & Grée | ||
| Bieżące miejsce docelowe | Prywatny dom nie jest otwarty dla zwiedzających |
||
| Ochrona | Ogólna inwentaryzacja | ||
| Informacje kontaktowe | 47 ° 18 ′ 58 ″ na północ, 4 ° 51 ′ 30 ″ na wschód | ||
| Kraj | Francja | ||
| Region historyczny | Bourgogne-Franche-Comté | ||
| Region | Bourgogne-Franche-Comté | ||
| Departament | Złote Wybrzeże | ||
| Gmina | Fleurey-sur-Ouche | ||
Geolokalizacja na mapie: Burgundia
| |||
Zamek Velotte w swojej obecnej formie, jest budowa XVIII -tego wieku
Sytuacja
Ten zamek znajduje się pod numerem 9 rue du chateau w Fleurey-sur-Ouche , w departamencie Côte-d'Or.
Historyczny
Ten zamek konwencjonalną konstrukcję, w obecnej formie to budynek z końca XVIII -tego wieku, w miejscu starszego zamku. Louis Marie Nicolas d ' Arlay był jej właścicielem w 1759 roku12 października 1788, wydaje genialne przyjęcie, na którym cały dom oświetlają latarnie. Głośna radość ludu, głoszona w każdej chwili, wiwatuje królowi, parlamentowi i monsieur d'Arlay . Po śmierci Monsieur d'Arlay ta nieruchomość została sprzedana10 kwietnia 1789za sumę 30 000 funtów przez jego uniwersalnego następcę, markiza Charlesa Léopolda de Joncourt do Madame Cottin de Joncy.
Jean Vivant Micault de Corbeton , przewodniczący parlamentu Burgundii, otrzymuje ten majątek jako spadek i oskarżony o emigrację przez André-Antoine Bernarda, znanego jako Pioche Fer Bernard, widzi konfiskatę jego majątku. Zostanie stracony na publicznym placu w Dijon17 marca 1794
Opis
Stary zamek był węższy i zawierał w Lewancie wieżę ze spiralnymi schodami. Zniszczony, został rozebrany, a niektóre elementy wykorzystano ponownie w obecnej konstrukcji. W sklepionej piwnicy obecnego budynku nadal możemy zobaczyć narodziny klatki schodowej biegnącej w wieży, a także piec chlebowy i studnię.
W 1769 r. Przeprowadzono rozbudowę, usuwając zewnętrzną wieżę i powiększając budynek po elewacji po jej stronie, budując podwójną klatkę schodową umożliwiającą dostęp do rezydencji. Uformowany sznur biegnie po obwodzie budynku nad oknami na pierwszym piętrze.
Kiedy został sprzedany w 1794 r., Podany jest opis zestawu znajdującego się: „ W pasie winorośli składa się z niewielkiego budynku, który służył jako mieszkanie ogrodnika, dużego budynku mieszkalnego w bardzo złym stanie, małego ogrodu, w którym są dwa ładne małe pawilony, duża bryła prawie nowego budynku, w której znajdują się sklepione podziemia składające się z kuchni, pralni, spiżarni, owocnika, węgla i piwnic, parter, składający się z przedsionka, w którym znajduje się kamienna klatka schodowa z żelazkiem balustrada, salon z kominkiem z białego marmuru, pierwsze piętro składające się z [...] korytarza, kilku sypialni z polerowanymi kamiennymi kominkami i kilkoma szafkami, wszystkie również przykryte i częściowo wyłożone parkietem i wreszcie kilka mansardów i strychu [...] ], aleja drzew i altan ”
Lukarny pochodzące z budowy nowego zamku zostały usunięte, a nie wymienione, lecz pozostawione przez obecnych właścicieli.
Colombier
Niektóre elementy tego gołębnika są nadal widoczne na posesji przy 9 rue de Morcueil. Składał się z: „ kwadratowego gołębnika znajdującego się w zamknięciu ”
Panowie, a następnie właściciele od czasu Rewolucji
- 1759 - właścicielem jest Louis Marie Nicolas d'Arlay , doradca parlamentu Burgundii, lord Crécy , Lavallée i innych miejscowości. Ten dom jest jego wiejską rezydencją. Wynajmuje swoją posiadłość Pierre'owi Perrotowi i Jacquette Mathieu w 1759 roku, a następnie Pierre'owi Bouhinowi w 1787 roku
- 1789 - Charles Léopold de Joncourt
- 1789 - Madame Cottin de Joncy
- 1790 - Jean Vivant Micault de Corbeton , przewodniczący parlamentu Burgundii , lord Meilly-sur-Rouvres , Rouvre , Saligny , Liernolles , Maconge , Barbirey-sur-Ouche , Santenay , Pommard i innych miejsc, ostatni markiz de Joncy , mąż Marie Françoise Trudaine.
- 1794 - sędzia pokoju Jean Cazotte , Mathieu Pérille , urzędnik ds. Zdrowia, Antoine Lignier , urzędnik wymiaru sprawiedliwości pokoju, Sébastien Saverot le Jeune , Étienne Grée , Jean-Baptiste Lefranc , Claude Pavaillon , Théodore Faget , Michel Maillot farmer, Claude Saverot , Denis Saverot , Sébastien Saverot , wspólnie stali się właścicielami majątku za cenę 17.900 funtów, pomimo licznych przebić przez Charlesa Laliganta.
- 1875 - François Grée (1850-?) I jego żona Marguerite Truillot (1857-?), Jules Grée i jego żona x. Koszula; Roger Grée i jego żona x Pitié; Michel Lignier i jego żona x Grée; Lucien Bizot i jego żona x Perrin; Gustave Dupaquier i jego żona x Perrin.
- 2013 - Zamek nadal jest własnością potomków rodów: Lignier i Grée
Herb
Niezwykli goście i gospodarze
Nory, budynki gospodarcze
Bibliografia
Uwagi i odniesienia
- Fleurey-sur-Ouche, historia i dziedzictwo, HIPAF ( ISBN 978-2-9530343-0-1 )