Katedra w Bitonto | |||
| |||
Prezentacja | |||
---|---|---|---|
Kult | katolicyzm | ||
Rodzaj | konkatedra | ||
Rozpoczęcie budowy | XI th century | ||
Dominujący styl | Architektura romańska | ||
Geografia | |||
Kraj | Włochy | ||
Region | Apulia | ||
Miasto | Bitonto | ||
Informacje kontaktowe | 41 ° 06 ′ 23 ″ północ, 16 ° 41 ′ 24 ″ wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Apulia
| |||
Katedra Bitonto (włoski Katedra Bitonto ) jest katedra biskupa Bitonto , we włoskiej prowincji Apulii .
Katedra pod wezwaniem św Walentego , był siedzibą diecezji od czasu jej utworzenia w VIII th wieku do 1818, kiedy to został powiązany z sąsiednim diecezji Ruvo tworząc diecezję Ruvo i Bitonto. Obie zostały rozdzielone w 1982 r., A diecezja Bitonto została następnie połączona z Archidiecezją Bari w 1986 r., Tworząc diecezję Bari-Bitonto, w której katedra stała się konkatedrą .
Pod obecną budowlą odkryto pozostałości wczesnochrześcijańskiego kościoła sprzed kilku stuleci sprzed powstania biskupstwa.
Obecny budynek kościoła jest powieść z XI TH i XII th wieku, pod wpływem Basilica di San Nicola . Fasada zachodnia podzielona jest na trzy części i posiada trzy portale (centralny z rzeźbionymi motywami roślinnymi i scenami ze Starego Testamentu ), z czterema oknami słupkowymi i rozetą flankowaną rzeźbami zwierząt wspartymi na niewielkich kolumnach. Na elewacji południowej wysokie arkady wspierają galerię loggii z małymi kolumnami ozdobionymi kapitelami . Pod ostatnim łukiem otwiera się Drzwi Ekskomuniki , wspomnienie potępienia Fryderyka II przez papieża Grzegorza IX, który oskarżył go o kompromis z sułtanem Al-Kâmilem podczas krucjaty w 1227 roku .
Wnętrze ma nawę i dwie nawy, a także znane jest z rzeźb. Głównym dziełem jest marmurowa ambona , o łącznej ambony i mównicy, z datą 1229. W krypcie jest mozaika gryfa, pozostałością z poprzednich budynków (wczesnego kościoła chrześcijańskiego, rzymskiej willi, wieża), które zostało odkryte podczas kopania teren z 1991 roku.
Ambo katedry w Bitonto
Płaskorzeźba schodów ambony.
Mozaika gryfa
Na płaskorzeźbie schodów ambony od lewej do prawej są przedstawione Frédéric Barberousse przekazujący berło swojemu synowi, przyszłemu Henrykowi VI . Trzeci, noszący koronę Jerozolimy, jest synem Henryka, przyszłego cesarza Fryderyka II . Wreszcie w prawym górnym rogu Conrad , syn Fryderyka II.