Łańcuch

W planetarnych geologicznych , A łańcuch (mnogiej: catenae ) jest łańcuchem kraterów lub wyrównanie wgłębień bez podniesionych krawędzi, utworzony przez zgniecenie piwnicy lub dach rury lawy lub przez oddziaływania serii, takie jak na przykład następujących po dyslokacji asteroidy. Łańcuch (łacińskie słowo łańcuch znaczenie) oznacza łańcuch kraterów, liczba mnoga jest catenae, zgodnie z zasadami Międzynarodowej Unii Astronomicznej w sprawie nomenklatury planet. Kateny można obserwować na powierzchni ciał astronomicznych ( planeta , księżyc , asteroida ).

Uważa się, że wiele przykładów takich łańcuchów powstało w wyniku uderzenia ciała, które zostało rozbite przez siły pływowe na łańcuch mniejszych obiektów poruszających się mniej więcej po tej samej orbicie. Kometa Shoemaker-Levy 9 jest przykładem takiego ciała zniszczonego przez efekty pływowe, zanim zderzyło się z Jowiszem. Podczas obserwacji układu Jowisza przez Voyagera naukowcy zidentyfikowali 13 łańcuchów kraterów na Kallisto i trzy na Ganimedesie , nie licząc tych utworzonych przez kratery wtórne. Niektóre z tych łańcuchów okazały się ostatecznie cechami drugorzędnymi lub tektonicznymi, ale odkryto inne. W 1996 roku potwierdzono, że 8 głównych kanałów na Callisto i 3 na Ganimedesie.

Inne przypadki na Marsie to łańcuchy zapadających się dołów związanych z chwytakami (patrz na przykład Tithoniae Catenae w pobliżu Tithonium Chasma ).

Łańcuchy kraterów obserwowane na Księżycu często tworzyły się z większych kraterów, albo w wyniku wtórnych uderzeń wyrzutów z większych kraterów, albo w wyniku działania otworów wulkanicznych wzdłuż uskoku.

Inne łańcuchy kraterów zaobserwowano na Ceres i Triton .

Przykłady

Uwagi i odniesienia

  1. „  Gazetteer of Planetary Nomenclature - Descriptor Terms (Feature Types)  ” (dostęp: 4 października 2014 )
  2. Melosh HJ i Schenk P., „  Podzielone komety i pochodzenie łańcuchów kraterów na Ganimedesie i Kallisto  ”, Nature , vol.  365 n O  6448,Październik 1993, s.  731–733 ( DOI  10.1038 / 365731a0 , Bibcode  1993Natur.365..731M )
  3. Premier Schenk, Asphaug E., McKinnon WB, Melosh HJ i Weissman PR, „  Cometary Nuclei and Tidal Disruption: The Geologic Record of Crater Chains on Callisto and Ganymede  ”, Icarus , vol.  21 N O  2Czerwiec 1996, s.  249–274 ( DOI  10.1006 / icar.1996.0084 , Bibcode  1996Icar..121..249S , czytaj online )
  4. Apollo over the Moon: widok z orbity , NASA , wyd.  „NASA SP-362”,1978( czytaj online [ archiwum19 kwietnia 2013] ), „Rozdział 5: Kratery”