Carta Caritatis

Karta dobroczynności i jednomyślności
Tytuł oryginalny	Carta Caritatis
Przedmiot	Filiacja opactw cysterskich

Karta Pomocy (w języku francuskim  : Karta miłości i jednomyślności ) to łacińska krótki papier z XII -go  wieku jest założycielem zakonu cystersów , w który określa wewnętrzną organizację i formy rządu, który zakonu cystersów dał samo. Autor jest trzeci opat z Citeaux , Etienne Harding . Ten tekst konstytucyjna jest nadal w XXI th  century dokument odniesienia dla organizacji zakonu cystersów. Nie zastępuje reguły św . Benedykta .

Pochodzenie i cel

Robert de Molesme jest założycielem opactwa Citeaux w 1098 roku. Jest jednak odwołany do swojego dawnego klasztoru Molesme około 1100 roku. Alberic , jego następca, ustala standardy i regularność życia monastycznego w Citeaux.

Wraz z początkiem roju (pierwsze fundacje w 1113 i 1114) Etienne Harding , opat Cîteaux od 1108 , sfinalizował ten tekst, Carta Caritatis , która reguluje stosunki między opactwami zakonu monastycznego, który stopniowo się organizuje.

Dokument

Zawartość

Krótki dokument, oparty na regule św. Benedykta , składa się z trzydziestu artykułów (lub „statutów”), które organicznie porządkują relacje między opactwami afiliowanymi do zakonu Cauxteaux. To jest do powiedzenia :

• Wzajemne wsparcie i posługa między opactwami , zarówno materialna, jak i duchowa (dobroczynność i jednomyślność).
• System filiacji między opactwami macierzystymi (opactwami fundacyjnymi) a opactwami córkami (opactwami fundacyjnymi).
• Kapituła generalna zgromadzenia wszystkich opatów z rzędu; jego roczna regularność (wokół święta Krzyża Świętego;14 września). Opat Cîteaux przewodniczy kapitule generalnej, która jest jednak skuteczną głową zakonu.
• System corocznych wizyt opatów w opactwie założonym przez własne opactwo.
• Cîteaux , opactwo-matka wszystkich pozostałych, również musi zostać poddane corocznej wizytacji (przez opatów pierwszych czterech fundacji).

Opracowanie

Pierwszy tekst z 1114 (kilka artykułów) omawiany jest z opatami pierwszych fundacji ( La Ferté i Pontigny ). Jest ona zrewidowana i poszerzona przez kapituły generalne od 1115 do 1119 (w których uczestniczy już dwunastu opatów).

Tekst z 1119 roku, zwany Carta caritatis (prior), został zatwierdzony przez papieża Kaliksta II w dniu23 grudnia 1119, podczas wizyty w Saulieu (krótkie Ad hoc in apostolici ).

Historia

Na prośbę Kapituły Generalnej z 1151 r . Carta Caritatis została ponownie zatwierdzona przez papieża Eugeniusza III , samego mnicha cysterskiego (i ucznia św. Bernarda ), w 1152 r . Zakon zobowiązuje się następnie do przyjęcia nowego tekstu ostatecznego, zawierającego statuty ogłoszone po śmierci Etienne Hardinga. To Carta Caritatis (tylna) , która do dziś ma moc konstytucji zakonu cystersów .

Uwagi i referencje

Zobacz również

Bibliografia

• [Bouton & Van Damme 1974] Jean de la Croix Bouton i Jean-Baptiste Van Damme , Najstarsze teksty Cîteaux: źródła, teksty i notatki historyczne , Achel,1974
• [Anselme Dimier 1946] Anselme Dimier , „  O karcie dobroczynności: Cîteaux et Chalais  ”, Collectanea Ordinis Cisterciensium Reformatum , t.  8,1946, s.  241-256 ( OCLC  1714138 )
• [Éric Delaissé 2020] Éric Delaissé ( reż. ), Karta Miłosierdzia – 1119-2019: dokument o zachowaniu jedności między wspólnotami , Paryż, Éditions du Cerf ,2020, 312  pkt. ( ISBN  978-2-204-14247-2 , prezentacja online )