Caroline Muller (odporna)

Karolina Müller Biografia
Narodziny 30 listopada 1907
Oberseebach ( d ) ( Seebach , Francja )
Śmierć 21 maja 1958 (w wieku 50 lat)
Narodowość Francuski
Czynność Odporny
Inne informacje
Konflikt Druga wojna światowa
Nagrody

Caroline Muller , ur.30 listopada 1907w Oberseebach, obecnie gmina Seebach i zmarła dnia21 maja 1958, to alzacki bojownik ruchu oporu, który pod pseudonimem „Tante Jeanne” założył w Haguenau wraz z dr Paulem Fleschem drogę ucieczki pomagającą francuskim jeńcom wojennym i innym uciekinierom, w szczególności odpornym na użycie siły alzackim , przejść przez granica między Alzacją anektowaną de facto a Francją .

Biografia

Do 14 roku życia Caroline Muller uczęszczała do szkoły miejskiej w Oberseebach, wiosce w północnym Bas-Rhin w pobliżu granicy z Niemcami. Następnie została internowana w drugorzędnym zakładzie Sióstr Opatrzności w Ribeauvillé . Z1926, pracuje jako guwernantka-nauczycielka z dziećmi rodzin w Lotaryngii , w Pont-à-Mousson i Nancy następnie w Paryżu .

W 1937wróciła do Alzacji i założyła własny biznes wełniany i tekstylny w mieście Haguenau. Po wypowiedzeniu wojny we wrześniu 1939 r. zgłosiła się na ochotnika do ośrodka Czerwonego Krzyża . Po faktycznej aneksji Alzacji-Mozeli w 1940 roku Caroline Muller zlikwidowała swój biznes i została sekretarką medyczną dr Paula Flescha w tym samym mieście.

Została aresztowana w Haguenau przez Niemców 27  marca 1942 r. , uwięziona , a następnie deportowana do Niemiec , a trzy lata później deportowana do Francji , w 1945 roku . Ale jej zdrowie zostało podważone i zmarła w wieku 51 lat.

Działania oporu

W Haguenau utrzymywała wówczas bezpośredni kontakt z tymczasowo przetrzymywanymi francuskimi jeńcami wojennymi. Dostarcza je potajemnie i szybko, niektórzy obawiając się wywiezienia do Niemiec, starają się za wszelką cenę uciec. Caroline Muller pomaga im i jej pseudonim, „Ciotka Jeanne” staje się znany w stalagów i oflagów w Niemczech. Zaopatrzeni w ubrania cywilne jeńcy wojenni są przewożeni z Haguenau do Strasburga i zabierani pociągiem do Val d'Argent ( Sainte- Croix-aux -Mines , Sainte-Marie-aux-Mines ) lub Pfetterhouse w Haut -Rhin. Kolejny kanał zbiegłych PG biegnie z Haguenau do Marmoutier, a następnie poza granicę Wogezów w okupowanej Francji .

Utworzenie sektora

W 1941 roku Caroline Muller zorganizowała drogę ucieczki dzięki Léonowi Wenckerowi i jego córce Suzanne. W uciekły PWS, czasem dostrzeżone przez kapitana stacji i jego zespołu, przyjechać bezpośrednio w swoim domu, w Haguenau (n ° 1, Place d'Armes), czasami wniesiona przez księdza Adama albo szukać w kościele Saint-Georges. Canon gdzie Fischer jest życzliwy.

Następnie dzieli się ich na różne rodziny, które podejmują ryzyko ich zakwaterowania: Josephine i Georges Reisacher, Charles, Alfred i Louise Langenbronn lub Ternoir-Buhler. Pacjentów leczy dr Lecomte, a jedzenie zapewnia księgowy Antoine Kapfer. W Val d'Argent władzę przejmują małżonkowie Justine i Joseph Jehel, Abbé Didierjean oraz Juliette i Emile Hoffmannowie (prowadzący Hotel Central w Sainte-Croix-aux-Mines). Hasło dla zbiegłych jeńców i innych uciekinierów do hotelarzy brzmi: „Witaj od cioci Jeanne” . Ci prywatni podróżni są następnie zakwaterowani w pokoju 12 z widokiem na ogród, aby ułatwić ucieczkę w razie niebezpieczeństwa.

Za pośrednictwem Marcela Ringue, handlowca-administratora w Maurice Burrus ( fabryka tytoniu ), otrzymują fałszywe dokumenty tożsamości. Manon Hoffmann (17 lat w 1942 ) lub Pierre Ringue prowadzą uciekinierów do wioski Grand Rombach, gdzie Joseph Jehel i Robert Herment. są odpowiedzialni za przemyt ich przez granicę. Z proboszczem Sainte-Madeleine w Sainte-Croix-aux-Mines, w stałym kontakcie z księdzem Charlesem Didierjeanem (proboszczem Saint-Louis w tym samym mieście) skontaktowała się w 1941 roku pielęgniarka z Haguenau w sprawie Caroline Muller. Najczęściej ukrywa zbiegów w wieży swojego kościoła. Krawiec z Haguenau, Théodore Bausch, również przekazał PW do Marmoutier, gdzie przekazano je Marguerite Fuhrmann, która powitała ich i zajęła się przejściem na drugą stronę Wogezów.

Caroline Muller nie podaje swojej prawdziwej tożsamości uciekinierom, którzy znają ją jako „Kobietę w Czerni”. Tą drogą przeszło kilkuset uciekinierów, pośrednio pomaganych przez mieszkańców Haguenau, którzy rozdawali ubrania, karty żywnościowe, a nawet pieniądze.

Demontaż sektora

W marcu 1942 Caroline Muller i wielu członków jej siatki zostało zadenuncjowanych przez agenta Gestapo Léona Bartha. Po kradzieży pieniędzy z kasy partii nazistowskiej w Haguenau, w obawie przed aresztowaniem, opuścił Alzację, korzystając z kanału „cioci Joanny”. Kiedy jednak dotarł na drugą stronę Wogezów, natychmiast udał się do Niemców i wydał wszystkich członków sektora, aby ponownie mógł go zobaczyć nazistowska administracja.

Caroline Muller została aresztowana przez gestapo 27  marca 1942 r. w Haguenau. Została natychmiast przewieziona do więzienia w Strasburgu, a następnie do Offenburga . Stamtąd została przeniesiona do obozu internowania w Schirmeck (załączona do Alzacji). Po licznych przesłuchaniach i torturach, ona wywieziona na 13  stycznia 1943 roku w Niemczech przez więzieniach Karlsruhe , Mannheim , Würzburg , Norymberga , Halle , Lipsku , Berlinie , a następnie do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück ; Z rozkazu gestapo została zamknięta w „Bloku Dyscyplinarnym” i nosiła numer ewidencyjny 16684. Została zwolniona przez Szwedzki Czerwony Krzyż w kwietniu 1945 roku . Ewakuowana do Szwecji , cierpiała na tyfus i gruźlicę płuc, zanim została deportowana do Francji dopiero w sierpniu 1945 roku . Bardzo osłabiona torturami, jakie przeszła w obozowym piekle, zmarła trzynaście lat później po licznych hospitalizacjach i pobytach w sanatoriach .

Jeśli chodzi o pozostałych członków jego siatki, oni również cierpieli z powodu represji hitlerowskich. Suzanne Wencker, ur. 1925 w Epinal , została aresztowana przez Gestapo 14  sierpnia 1942 w Drachenbronn-Birlenbach za pomoc w ucieczce, internowana w Strasburgu, przeniesiona 13  czerwca 1944 do obozu Schirmeck, deportowana 6  września 1944 do obozu de Gaggenau , wyzwolonego 4  kwietnia 1945 r. i deportowanego do Francji. Juliette Hoffmann, urodzona w 1893 roku w Guebwiller , została aresztowana przez Gestapo w lipcu 1942 roku , internowana w Colmar , przeniesiona do obozu Schirmeck, deportowana do Villingendorf, a następnie zwolniona 27  kwietnia 1945 roku i deportowana do Francji.

Dekoracja

„Gorący patriota, był częścią ważnej sieci repatriacji więźniów. W szczególności dbała o ich zaopatrzenie, ich zakwaterowanie, zapewniając im przekroczenie granicy, prowadząc je osobiście. Aresztowany 17 marca 1942 r. przez gestapo, miał wobec wroga postawę godną wszelkiej pochwały. Zwolniona przez wojska alianckie, gdy po 37 miesiącach więzienia była w rozpaczliwym stanie. Swoim patriotyzmem, inteligencją i wielkim poświęceniem w każdym czasie zasłużył sobie na ojczyznę. "

Uwagi i referencje

  1. Oberseebach i Niederseebach połączyły się w 1973 roku, tworząc gminę Seebach
  2. .

Zobacz również

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Linki zewnętrzne

Powiązane artykuły