Cantou jest bardziej lub mniej monumentalny kominek używany w południowo-zachodniej Francji. Od średniowiecza do XX -go wieku, kominek jest głównym elementem wiejskiego i centrum elementem życia rodzinnego.
W języku prowansalskim terminy cantóu lub contóu oznaczają zakątek, zakątek, kawałek, działkę, a co za tym idzie, „ ognisko ” ( contóu del fioc ), ale także „serce rodziny” i „dom”.
W chłopskim domu cantou jest jedynym elementem grzejnym i głównym elementem oświetleniowym. Jest również używany do przygotowywania posiłków, wędzenia, a nawet prania . To kominek może czasami mieć rozmiar prawdziwego małego pokoju.
Czasami obrotowa szubienica podtrzymuje łańcuch wyposażony w haczyk, na którym zawieszony jest kocioł lub garnek. Szynki, kiełbasy i kiełbasy suche, wiszące bardzo wysoko w rogu płaszcza. Obecne są różne przybory kuchenne: chochla, siekacz, patelnia, perforowana patelnia do gotowania kasztanów itp. Kantou jest czasami wyposażone w piekarnik zamykany metalowymi drzwiami. Te drzwi muszą być otwierane podczas nagrzewania przez intensywny ogień drewna. Po osiągnięciu temperatury (oceniamy ją wrzucając do piekarnika garść mąki), opróżniamy żar, wkładamy do chleba , fouaces , flaszki itp. I zamykamy drzwiczki.
Ozdobna płyta żelazna w domach mieszczańskich lub prosty płaski kamień ( lause ) w domach chłopskich promieniuje ciepłem paleniska. W niszy w murze często znajduje się świecznik lub lampa naftowa lub naftowa.
W dni prania pralkę ustawia się na statywie umieszczonym bezpośrednio w palenisku. Przesiany popiół, używany jako detergent , umieszcza się w płóciennym worku, który jest zaparzany we wrzącej wodzie pralki. Powstała woda służy do prania prania. Żelazka są również przechowywane w pobliżu i podgrzewane w holu.
Nad cantou półka podtrzymuje różne przedmioty, świeckie lub sakralne. W ten sposób przedmioty religijne są umieszczane w centrum życia rodzinnego: fiolka z wodą święconą, statuetka dziewicy, krucyfiks itp. Inne przedmioty po prostu korzystają ze źródła ciepła (suszone mydła lub sery). Inne są tam umieszczane, aby były suche: pistolety, herbata ziołowa ... Jeszcze inne służą do przygotowywania posiłków (przyprawy, cukier lub mąka).
Do podtrzymania ognia używa się pogrzebacza, miecha lub bouffadu . Szczotka miotła jest używany do czyszczenia popiół. Dostępna jest dostawa kłód. Nisza w murze służy do przechowywania zapasu popiołu. Popioły są używane jako detergent, do czyszczenia miedzi lub do nawożenia ogrodu.
Archabanc, archebanc, archibanc itp. to francyzacje ortograficzne, których nie ma we francuskich słownikach terminów Rouergat i Auvergnat, takich jak archibánc , orchibánc , archibónc , boncál , bónco , bonquéto . Wszystkie te terminy odnoszą się do jedno- lub dwumiejscowej ławki na klatkę piersiową. Sól jest przechowywana w tym bardzo suchym miejscu i służy jako miejsce do siedzenia dla przodka. Zdarza się, że część oparcia składa się, tworząc półkę, na której może spożyć posiłek. Termin cantóu , co za tym idzie, może czasem odnosić się do „ławy honorowej”.
Cantou to centrum życia rodzinnego.
Z kulturowego punktu widzenia wstępni siedzą w kąciku ogrodowym po obu stronach ognia, nawet jeśli jest on umeblowany i duży. Mężczyzna siedzi na skrzyni solnej o imieniu „archabanc”. To honorowe miejsce jest zarezerwowane dla głowy rodziny. Jego żona stoi przed nim w fotelu. Ustawione w ten sposób, ciepłe, osłonięte od przeciągów, w pobliżu dzbanka z kawą i miski zupy utrzymywanej w cieple, z nogami na grzejniku wyłożonym żarem, para oddaje się wielu przydatnym rodzinnym zajęciom.
Kobieta przędza wełnę , haftuje i robi na drutach. Tuli niemowlęta, opiekuje się i bawi małe dzieci, opowiadając im historie. Odpowiada również za posiłki. Mężczyzna podtrzymując ogień wykonuje prace ręczne, np. Plecionkarstwo i wykonuje drobne przedmioty.
Wieczorem rodzina zbiera się na czuwaniu. Nie zapomina się o niezbędnej pracy (na przykład enoisillage). Dziadkowie mają swoje miejsce w cantou. Najmłodsze dzieci są blisko nich. Pozostali ludzie stoją w łuku w cantou. Rozmawiamy z rodziną o życiu codziennym, zbiorach, jarmarku, konfliktach w mieście. Jemy chleb, sery, wędliny, wędliny, grillowane kasztany itp.
Ważniejsze wieczory gromadzą, oprócz rodziny, sąsiadów i przyjaciół. Te wieczory są głównym momentem oderwania się od życia chłopskiego. Starsi opowiadają o swojej służbie wojskowej i odległych krajach, które odkryli przy tej okazji. Jeśli dzieci są obecne, opowiada się historie, w których ocierają się bogate księżniczki i biedni chłopi. Pijemy czerwone wino, domowe wina, brandy . Czasami śpiewamy i tańczymy. Młodzi ludzie poznają się i nabierają kształtu pojednania.