Kanał Caen do morza

Kanał Caen do morza
Rysunek.
Most Pegaza nad kanałem Caen do morza.
Geografia
Kraj Francja
Informacje kontaktowe 49 ° 10 ′ 57 ″ N, 0 ° 21 ′ 12 ″ W.
Początek Dorzecze Saint-Pierre w Caen
Koniec Manche do Ouistreham
Krzyże Calvados
Charakterystyka
Długość 14  km
Wysokości Początek: m
Koniec: m
Maksymalnie: 4  m
Minimalnie: 0  m
Cumowanie 10  m
Infrastruktura
Zamki 2
Historia
Rok rozpoczęcia pracy 1837
Rok otwarcia 1857
Diagram

Kanał Caen à la mer to droga wodna łącząca port Caen z portem Ouistreham na kanale La Manche w departamencie Calvados .

Lokalizacja geograficzna

Kanał zaczyna się w dorzeczu Saint-Pierre w Caen. Następnie przecina gminy Mondeville , Hérouville-Saint-Clair , Colombelles , Blainville-sur-Orne , Bénouville i Ouistreham, gdzie wpada do kanału La Manche.

Historia

Port jest potwierdzone na małym ramieniu Orne, zwanym Noe, od XI -tego  wieku .

Ale od XVI th  wieku i XVII th  wieku , Orne, naznaczonym licznymi meandrami, zamulenie stopniowo, dzięki czemu nawigacja trudne. Rzeka zostaje wyprostowana w 1679 r. Między Ranville i Clopée., A następnie w 1780 r. Między Clopée i Caen; ale pozostaje zależne od przypływów.

W 1797 r. Główny inżynier Joseph Cachin zaproponował wykopanie kanału nawigacyjnego równoległego do Orne między Caen i Colleville; kanał ten zaczynałby się od kanału Saint-Pierre, który następnie zostałby przekształcony w pływający basen. W obliczu kosztów finansowych, które uznano za wygórowane, zrezygnowano z projektu.

W końcu, w 1811 r., Sam Napoleon I przyjechał obejrzeć kanał i był przekonany o przyszłym porcie w tym miejscu . Projekt przejmuje inżynier Pattu, który przedstawia5 sierpnia 1836projekt kanału bocznego zaczynający się od basenu w ogrodach Courtonne i otwierający się przez śluzę powietrzną wewnątrz Pointe du Seat . Ten projekt jest zaakceptowany przez prawo z19 lipca 1837. Prace związane z drążeniem kanału rozpoczęto w 1844 r. , Ale ciągnęły się. Nowa droga wodna została oficjalnie otwarta1 st lipiec 1857.

Uroczystość inauguracji odbyła się 23 sierpnia 1857 roku w towarzystwie władz cywilnych i wojskowych.

Kanał został następnie pogłębiony w 1877 roku z 4,50  m do 5,22  m . W 1922 roku osiągnął 6,10  m . Jeśli chodzi o port, to został on powiększony w 1880 r., Aw 1922 r. Na kanale zbudowano Nowy Basen w celu rozładunku łodzi. W 1917 roku we francuskiej stoczni Blainville-sur-Orne zbudowano kompleks stoczniowy .

Poważnie uszkodzony podczas bitwy pod Caen w 1944 roku, port rozwinął się ponownie w 1950 roku. Stał się portem o dwóch pierwotnych cechach: eksport przeważał nad importem (1 097 841 ton wobec 854 843 ton w 1953 r.), A statki francuskie stanowią większość. Umywalka Saint-Pierre nie była już używana. Większość ruchu przechodziła przez dorzecze Hérouville i New Basin. W 1962 roku otwarto nieckę Calix. Posiada terminal rolno-spożywczy i paczkowy. W 1972 roku otwarto doki Blainville. Służą one również jako terminal dla kontenerów, tarcicy, zboża i materiałów sypkich. Pomiar 600  m długości, to jest 4 p  francuski importu port egzotycznych drewna.

Dziś kanał jest używany przez żeglarzy, basen Saint-Pierre jest obecnie mariną, a także przez statki handlowe płynące do terminalu Blainville-sur-Orne w celu załadunku lub zrzutu zboża, tarcicy, kontenerów, złomu i drobnicy .

Charakterystyka

W mieście Bénouville kanał biegnie wzdłuż zamku .

Kanał zaczyna się w basenie Saint-Pierre w porcie Caen, wzdłuż kanału są doki. Obecna głębokość wynosi 10 metrów, a szerokość może dochodzić do 200 metrów (w basenie Calix).

Na zachodnim brzegu kanału Caen-à-la-Mer, między Bénouville i Ouistreham , zainstalowano zbiorniki paliwa dla obszaru biznesowego Maresquier. Zbiorniki te są dostarczane rurociągiem bezpośrednio z Le Havre . Zbiorniki te zapewniają paliwo całej Dolnej Normandii .

Caen-Dives / Luc linia kolei Calvados biegł wzdłuż kanału do Ouistreham pomiędzy 1891 i 1944 roku . Ścieżka holownicza biegnąca wzdłuż lewego brzegu kanału została przekształcona w GR 36 . Greenway z Caen do Ouistreham biegnie wzdłuż całego kanału.

Kanał jest używany przez statki pasażerskie . Przed II wojną światową Caen było połączone z Le Havre linią parowców. Od czasu budowy tamy na Orne w 1910 r. Statki nie mogą już cumować przy nabrzeżach Orne i muszą przepływać przez kanał. Od drugiej połowy XX -tego  wieku , tylko lokalne połączenia są świadczone. Po żeglowania na morzu Iroise i Zatoki Morbihan The Boëdic zapewnił transport dla turystów na kanale Caen do morza. Sześć do siedmiu przystanków z statkach wycieczkowych są również dostarczane corocznie w Caen przejściu przez kanał.

Mosty

Kanał przeszedł lub przecina:

Zamki

Wymiary zamków Ouistreham:

Zachodnia śluza portu Ouistreham, u ujścia kanału, może pomieścić statki o długości ponad 200 metrów.

Uwagi i odniesienia

  1. Christophe Collet, Pascal Leroux, Jean-Yves Marin, Średniowieczne miasto Caen: ocena archeologii i historii , Calvados, Departament Archeologii Calvados, 1996 ( ISBN  2951017502 )
  2. Journal d'un bourgeois de Caen 1652-1733 [ (fr) pełny tekst  ( odwiedzono stronę 29 maja 2008 r.)] 
  3. Yves Lemarec, „Port Caen i kopalnie kolei Dolnej Normandii” w Annales de géographie , rok 1912, tom 21, nr 117, str.  213-229 [ czytaj online ]
  4. Kompletny zbiór praw, dekretów, rozporządzeń, rozporządzeń i opinii Rady Stanu , 1837, t.  37, s.  265 [ czytaj online ]
  5. „  Otwarcie kanału  ”, Porządek i wolność ,25 sierpnia 1857.
  6. Od Caen do morza: historia kanału
  7. „Klub wycieczkowy chce rozwijać międzylądowania”, Ouest-France , 30 maja 2017 r. [ Czytaj online ]

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne