Kabaretier (zwany także Rotier i Cabarotier) to starożytny zawód ; było to imię nadane osobie, która handlowała winem i rozdawała żywność za pieniądze.
Ten handel sięga wstecz Marzec 1577kiedy król Henryk III wydał wspólne przepisy handlarzom winem, tawernami , tawernami i hotelarzami .
W przeciwieństwie do oberżystów, którzy mogli sprzedawać wino tylko na wynos, karczmarze mogli sprzedawać wino, ale także dostarczać żywność. Od 1680 r. Królewska deklaracja zezwalała właścicielom tawern na sprzedaż wcześniej ugotowanego mięsa, a przywilej ten objął również kupców winiarskich.
W 1698 r. Karczmarzom udało się upiec mięso bez zatrudniania kucharzy. W rzeźników otrzymano zakaz gospodarze podnoszenia i zabijania świń. Ten zaporowy przepis dotyczył także kabaretów, z których wszystkie te zarządzenia z pewnością nie prowadziły interesów.
Aby być karczmarzem, trzeba było być rzymskim katolikiem . Mieli nie przyjmować nikogo w swoich domach w niedziele podczas nabożeństw i trzech ostatnich dni Wielkiego Tygodnia. Policjanci odwiedzili sklepy, aby upewnić się, że przepisy te są egzekwowane. W przypadku sprzeczności , kabaretu-hodowców były podatne na wysokie grzywny, a nawet kary cielesne dla powtarzających się wykroczeń.
Chociaż od 1695 roku kabaretom nakazano uczciwie dostarczać dobre wino, bez mieszania i rozcieńczania, czasami karczmarzom sprzedawano dziwny napój, do którego nie weszła ani kropla soku winogronowego, który zastępowano bejcą i litem .
Z czasem właściciel kabaretu stał się właścicielem kabaretu, w którym spotykali się poeci i dowcipni ludzie. Od XVIII th wieku , zaczęli częściej się kawiarnie , gdzie mówili lepiej i gdzie pili mniej.