Chata Gardiana

Chata Gardiana Obraz w Infoboksie. Hut od pastucha zbudowany w 1978 roku przez Regionalnego Parku Camargue na szlaku interpretacyjnej w Mas du Pont de Rousty. Prezentacja
Rodzaj Kwatera
Materiał Trzcina
Lokalizacja
Adres  Francja

Hut gardian jest oryginalnie obudowy pracownika gospodarstwa powiedział „opiekun byków” w Camargue XIX th  wieku i na początku XX th . Jest to domek z dwuspadowym - fasadą skierowaną na południe i na tył w formie absydy zwieńczonym zadu ograniczyć przyczepność na mistral . Składa się z konstrukcji drewnianej , ściany i ościeżnica pokryte sagnem (trzciną) , kalenicę zabezpiecza przed wnikaniem deszczu płaszczem z zaprawy do wapna . Koniec dachowej centralnej absydy jest zwieńczona klaksonu z byka lub krzyża , i służy do wiązania się dach z lin dni wielkiego wiatru lub burzy .

Od lat 30. XX wieku chata gardiana była uznawana i broniona jako taka przez stowarzyszenie National gardiane założone w 1904 przez pisarza i manadiera Folco de Baroncelli .

Fabuła

Chaty rybackie z XVI -tego  wieku

Były wschód plan Camargue w 1534 koncertów, z jednym z ujściami Rodanem, grupa chat niektóre są długie (jak chat pierwszej połowie XX th  wieku), podczas gdy inne są okrągłe ze spiczastym dachem i zamknij rośliny morfologicznie chaty stroików że przerywana XIX th  wieku, wybrzeże Langwedocja i Roussillon.


Pasterze chaty z początku XX -tego  wieku

Stado strzegące szałasów zostało zbudowane z materiałów roślinnych dostępnych lokalnie i tylko ze względu na koszty. Do budowy gospodarstw zarezerwowano materiały szlachetne, takie jak kamień, sprowadzany z sąsiednich regionów .

Niewiele innych chat służyło jako stałe lub sezonowe mieszkania rybakom , pasterzom , rolnikom , wikliniarzom , warzelnikom itp., którzy pracowali w Camargue. Spośród nich, poza rysunkami i obrazami Vincenta van Gogha , pozostało tylko kilka fotograficznych klisz  : giną szczegóły ich architektury i nomenklatura terminologiczna.

Gardian chaty początku XX p  wieku jest budowa około 8 m długości i 5 m szeroki, wysoki 3 do 4 m, 80 do 120 m 2 średniej powierzchni, przednia zębatka i dach dwa zbocza nachylonej pod kątem 45% i pozwala na szybki przepływ deszczów, rzadki, ale gwałtowny. Część wystawiona na mistral posiada absydę i zad tak, aby dawać jak najmniejszy opór wiatru. Wreszcie sagne (trzcina) pokryła ramę, a czasem ściany.

Ma wzmocnienie kołki drewniane pionowych Słuchotki wspierania płatwi wgłębień ( arenié ). Na tych ostatnich podparte są krokwie ( traveto lub travette), które u góry opierają się na płatwi kalenicowej ( arenié mestre ). Gdy szczyt jest wykonany z materiałów roślinnych, kalenica jest podtrzymywana przez dwa pionowe słupy, jeden z przodu, drugi z tyłu; gdy szczyt jest z kamienia murowanego, opiera się na jego wierzchołku i na tylnym słupku z tyłu. Środkowa krokwa zadu systematycznie przekracza kalenicę dachu, by w końcu założyć róg ( bano ) lub skrzyżować się poprzecznie w kształcie krzyża. Przy silnym wietrze, aby zapobiec podnoszeniu się chaty, do wystającego końca tej krokwi przymocowano liny.

Pokrywa wykonana jest z rzędami snopy ( manoun lub Manon) z trzciny na bagnach ( sagno lub Sagne) ułożonych na łatach ( coundorso lub condorse). Aby uzyskać lepsze uszczelnienie, często kalenicę pokrywa się szereg płytek kanałowych uszczelnionych zaprawą , a wzdłuż tej ostatniej nakłada się warstwę zaprawy wapiennej ( cacho-faio ), tworząc płaszcz ( camiso ) lub jastrych . Ma również zalety polegające na odbijaniu przez swoją biel promieni słonecznych, ochronie szczytu dachu przed wiatrem poprzez zakrycie go oraz zmniejszeniu ryzyka pożaru związanego z obecnością przewodu kominowego.

Otwory są wąskie, od północy nie ma okien. Wejście jest zawsze w szczycie. Drzwi wykonane są z drewna. Płótno przed słońcem i komarów wisi nad nadprożem w lecie . Gdy zębnik jest twardy, o jego wewnętrzną ścianę opiera się kominek w łączu w górę okapu , a pod jednym z pełzających , druga połowa zębnika jest zabierana przez wejście. Pnia komina, na ogół o przekroju prostokątnym, zawsze wystaje ze zbocza przeciwległego do skarpy nad wejściem.

Chata jest rozbudowywana w zależności od potrzeb mieszkańca: albo pojedynczy pokój, mieszkaniec jedzący w gospodarstwie , albo pokój dzienny i sypialnia. Sypialnia oddzielona od głównego pokoju w najlepszym wypadku przepierzeniem, w najgorszym prostym zasłoną z tkaniny, następnie zajmuje zaokrągloną część lub bryczesy budynku. Mieści się w nim łóżko w formie skrzyni, zwane brèsso (fem.), na którym jako materac kładzie się 50-kilogramowy worek soli wypełniony suchymi ziołami, zwany baunco . Salon z kolei jest skromnie umeblowany: stół, dwie ławki, kilka półek i komody. W szczycie baldachim ( laùpio , żeński ), szczątkowa rama zwieńczona sagne , uzupełniona stołem i drewnianą ławką, służy do prac domowych (przygotowanie kuchni, naczynia).

Podłoga chaty wykonana jest z ubitej ziemi lub ziemnego betonu ( betun ), mieszanki zaprawy wapiennej i kruszyw walcowanych.

Przed niektórymi domkami z lat 50. i 60. stoi słup ze szczeblami zwany escalassoun (drabina), na który ma się wspiąć opiekun, by obserwować swoje stado. Źródłem tej bajki jest urządzenie obserwowane przed 1925 r. w miejscu zwanym Le Cardinal w Esquinau przez etnologa z Camargue Carle Naudot: maszt statku rozbitego na wybrzeżu Faraman, nie osadzony w ziemi, ale oparty na dużym topola biała.

Dziś nie ma już żadnych starych chat dla pasterzy oprócz tej, która została ponownie zmontowana w muzeum Arlaten w Arles ( Bouches-du-Rhône ). Na Saintes-Maries-de LA- Mer , chaty pasterzy wiejskiego z Amarée, spopularyzował pocztówek pierwszej połowie XX p  wieku były zrównane. Podobnie te z farmy Simbèu, zbudowanej około 1930 roku, zostały zniszczone kilkanaście lat później przez armię niemiecką.

Kabiny nad brzegiem morza w Saintes-Maries-de-la-Mer

Widoczne kabiny obecnie w Saintes-Maries-de-la- Mer są warianty modernizacji szczytowe szałasy trudne do końca XIX th i na początku XX th  wieku, zwłaszcza trzydziestych, którzy stoją na zachodzie wyjścia miasta, między brzegiem morza a stawem Launes , wybudowany przez ostatnich mistrzów cabanierów w latach 50. i 60. XX wieku z inicjatywy ówczesnego burmistrza Rogera Delagnesa .

Zbudowany w nowoczesnych materiałów (z wyłączeniem materiału pokrywającego), domki z połowy XX th  century są osadzone na fundamencie a płaszczem ich grzbietu jest wykonany z cementu na ogrodzeniu. Konstrukcja nośna nie składa się już z tylnych słupów umieszczonych w osi budynku, ale z trójkątnych kratownic wspartych na ścianach rynny. Jeśli nie możemy już o nich mówić o „autentyczności” lub „szacunku dla starożytnych technik”, te nowoczesne chaty pozwalają jednak na przetrwanie kształtu i wizerunku chaty gardiana w krajobrazie i duchach otoczenia.

Architektura w Gardiane

Z bielonymi ścianami z kamienia , wystającymi, pełzającymi szczytami, dużymi oknami (szczyt, boki, a czasem nawet w absydzie) i wszystkimi nowoczesnymi udogodnieniami, niektóre nowoczesne domki służą jako drugie domy, loże, pokoje hotelowe, restauracje itp. , dla miłośników turystyki konnej i wczasowiczów. Charakteryzuje je na ogół „szczyt w kształcie diamentu”, który, zgodnie z konsultacjami z pocztówek, rozpowszechnił się w latach 1950-1970: gąsienice są uniesione w stosunku do połaci dachu i zakończone na dole rodzajem wspornika powyżej kąty szczytowo-rynnowe. Dorożkarz zostawia swój kikut kominowy na szczycie, choć sztuczny, ale integruje go w formie wyrostka w jeden z gąsienic.

Trzeci kwartał XX th  century widział rozkwitu „architektura”, która gardiane pastisz pokorny mieszkaniowego Camargue wiejskiego społeczeństwa obchodzony przez markiza Folco de Baroncelli wcześnie -XX th  century, robiąc miejsce dla nowoczesnych udogodnień. Charakterystyczny znak Camargue i Saintes-Maries, pozwoli przetrwać cabaniersom i ich technikom krycia dachów. Ale na początku XXI th  wieku , złoty wiek tej architektury wydaje się.

Niektóre muzea

Uwagi i referencje

  1. „  Cabanes de Camargue  ” , na stronie www.patrimoine.ville-arles.fr (konsultacja 20 lipca 2019 r. )  : „Ten ostatni jest jednak twierdził i broniony od 1930 r. przez Nacioun Gardiano. To właśnie ten ruch, mający na celu podtrzymywanie tradycji walk byków, czyni z niego „chatę gardiana”. "
  2. [1] .
  3. Masa Camargue jest ze swej strony zabudowana twarda.
  4. Mały kanał odwadniający.
  5. Drabina z pojedynczym słupkiem środkowym, na której szczeble są ułożone prostopadle z obu stron.
  6. Carle Naudot, Camargue et gardians , opublikowana w 1977 r. przez Regionalny Park Przyrodniczy Camargue, s. 48.
  7. Plan i przekroje mniejszego z dwóch domków zostały opublikowane w tomie prowansalskim Korpusu Francuskiej Architektury Wiejskiej w 1980 roku.
  8. Ewolucja kabinie Camargue w XX th  century z pocztówek i starych fotografii, III, kabinach pierwszej farmie Simbèu do Saintes-Maries-de-la- Mer , pierreseche.com , 6 września 2008 roku.
  9. Kabiny nad brzegiem morza w Saintes-Maries-de-la-Mer , pierreeche.com , 26 stycznia 2009 r.
  10. Szczegóły zapisane w pliku Du roseau à la cabane opublikowanym przez Regionalny Park Przyrody Camargue (aktualizacja ze stycznia 2007 r.).
  11. hotel Chaty i domy na gardiane , pierreseche.com , 12 kwietnia 2009 r.

Dowiedz się więcej

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne