Beatrycze Węgier

Beatrycze Węgier Tytuł szlachecki
Wiedeński Dauphine
Biografia
Narodziny 1290
Neapol
Śmierć 1343
Saint-Just-de-Claix
Rodzina Domy Andegaweńskie
Ojciec Karol Martel z Węgier
Matka Miłosierdzie Habsburgów
Rodzeństwo Charles Robert z Węgier
Clemence z Węgier
Wspólny Jan II wiedeński (od1296 W celu 1319)
Dzieci Guigues VIII wiedeńskiego
Humberta II wiedeńskiego
Inne informacje
Zakon religijny Zakon cystersów

Beatrice Węgier , urodzona w1290i zmarła w latach 1343/1354, jest Dauphine wiedeńskiej przez małżeństwo z Janem II de Viennois .

Biografia

Jest najstarszą córką i drugim z trójki dzieci Karola Martela z Węgier i Clémence z Habsbourg oraz członkiem Domu Kapetyńskiego w Anjou-Sicily . Beatrice jest więc wnuczką ze strony matki Rudolfa I Habsburga i siostrą Karola Roberta Węgier i Clémence Węgierki , królowej Francji.

Choć Beatrice Węgier było tylko sześć lat, poślubiła w Neapolu na25 maja 1296, starszy o dziesięć lat Jan II wiedeński . Para ma troje dzieci:

Założyła opactwo Notre-Dame-des-Anges w Saint-Just-de-Claix na posiadłości zamkowej kupionej przez jej syna Humberta II.

Kiedy jej mąż zmarł w 1319 roku, Beatrice z Węgier została zakonnicą w opactwie Val-de-Bressieux i została jego ksieni. ten15 lutego 1340na trzy lata przed śmiercią zrezygnowała z pełnienia funkcji ksieni.

Pozostał tam do 1340 roku, kiedy to został przeniesiony do opactwa Notre-Dame-des-Anges w Saint-Just-de-Claix.

Beatrice z Węgier zmarła tam w 1343 (lub 1354) i została tam pochowana do 1910, kiedy jej ciało zostało przeniesione do kolegiaty św. Barnarda w Romans-sur-Isère , gdzie można zobaczyć jej nowoczesny nagrobek.

Genealogia

Bibliografia

  1. Previte-Orton 1962 , s.  922.
  2. (en) Fundacja Genealogii Średniowiecznej „  Władcy Tour-du-Pin  ”
  3. Kedar i in. 2017 , s.  158.
  4. Jean-Joseph Expilly , geograficznych, historycznych i politycznych słownika Galów i Francji , vol.  5, Paryż , Desaint and Saillant,1768, 1066  s. ( czytaj online ) , s.  1053.
  5. „  Saint-Just-de-Claix  ” na Isère Tourisme (konsultacja 6 stycznia 2016 r . ) .
  6. Lionel FERRIERE i Laurent JACQUOT, „  Teczka dokumentalna kolegiaty Saint-Barnard  ” ,19 października 2005(dostęp 5 lipca 2021 r. ) ,s.  16

Bibliografia