Narodziny |
14 listopada 1943 Paryż |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Trening | Paryska Szkoła Sztuk Pięknych |
Czynność | Rzeźbiarz |
Tata | Jean Terzieff |
Rodzeństwo |
Laurent Terzieff Catherine Terzieff |
Członkiem | Akademia Sztuk Pięknych (2007) |
---|---|
Nagrody |
Signet of Arts and Letters (2011) Sygnet Narodowego Orderu Zasługi (2018) |
Brigitte Terziev to francuska rzeźbiarka, urodzona w 1943 roku. Do akademii została przyjęta w 2007 roku, trzy wieki po Dorothée Massé-Godequin .
Córka rzeźbiarza Jeana Terzieffa i siostra aktora Laurenta Terzieffa , studiowała w École des Beaux-Arts w Paryżu w warsztatach Henri-Georgesa Adama i Roberta Couturiera .
Zainteresowana sztukami performatywnymi, tańcem współczesnym i tańcem afrykańskim nauczyła się gestów ciała i nauczyła się od nich, które później włączyła do swojego plastycznego słownictwa. Wyjechała za granicę, w szczególności do Jugosławii, gdzie współpracowała z pisarzami i reżyserami teatralnymi przy różnych wydarzeniach. Wróciła do Paryża w 1970 roku, znalazła rzeźbę i pracowała z drewnem liściastym za radą rzeźbiarza Coutelle.
Po pokusie abstrakcji Brigitte Terziev kontynuuje swoje badania nad formą i światłem, których jedynym celem jest analiza i tłumaczenie popędów.
Ona został wybrany do Académie des Beaux-Arts 4 kwietnia 2007 roku, w dziale rzeźby, 9 th krzesło nieobsadzone od momentu powstania (Dekret z dnia 8 czerwca 1998). Pod Kopułą została przyjęta 12 marca 2008 roku przez Claude'a Abeille'a podczas sesji, której przewodniczył malarz Yves Millecamps . Jest delegatką na sesję szkolną Pięciu Akademii w dniu 23 października 2018 r.
Jest drugą rzeźbiarką, która została przyjęta do akademii po Dorothée Massé-Godequin w 1680 roku.
W 1997 roku otrzymała nagrodę Bourdelle, aw 2012 została Chevalier des Arts et Lettres.
Nakręciła trzy krótkie filmy o swojej twórczości:
„Rzeczywiście, wszystkie te talerze, wszystkie te kawałki nadgryzionej, popękanej lub wygładzonej materii, w których osadzone są gwoździe, noże, odpadki tuby, nie są zbierane przypadkowo ani z troski o malowniczość. Prowadzi nimi rzeźbiarz, który operuje płaszczyznami światła, płaszczyznami cienia, tak jak twórca filmowy organizuje scenariusz swojego filmu według kolejnych planów wyliczonych z zapałem, czy jak poeta Racine, który w swojej sztuce Andromaque tnie i tnie. w sceny i czyny nieszczęśliwego losu Orestesa i Hermiony. "
- Claude Abeille , fragment przemówienia na przyjęciu w Akademii Sztuk Pięknych 12 marca 2008 r