Bonifacy z Sabaudii | |
Błogosławiony Biskup Belley i arcybiskup Canterbury | |
---|---|
Narodziny | 1207 |
Śmierć |
18 lipca 1270 (63 lata) Sainte-Hélène des Millières |
Inne nazwy | Absalom |
Zakon religijny | Zakon Kartuzów |
Beatyfikacja | 23 lutego 1839 przez Grzegorza XVI |
Czczony przez | Kościół Rzymskokatolicki |
Przyjęcie | 14 lipca |
Błogosławiony Bonifacy de Savoie, odnaleziony również w postaci Bonifacego de Canterbury , urodzony ok. 1207 i zmarły18 lipca 1270, jest sabaudzkim prałatem biskupem Belley (1232-1241), a następnie arcybiskupem Canterbury (1241-1270). Jest synem hrabiego Tomasza I st Savoy i Margaret Beatrice Geneva . Uważany za jej piękno, ona przyniosła mu pseudonim na Absaloma . Został beatyfikowany w 1839 roku.
Bonifacy z Sabaudii jest dziewiątym dzieckiem i siódmym synem Tomasza I st , hrabiego Maurienne i Sabaudii oraz jego żony Małgorzaty z Genewy , a szósty dla historyków Priora i Vullieza lub dwunastym dzieckiem i synem według proponowanej genealogii Sabaudii. strona organizacji . Nieznana data urodzenia może tłumaczyć trudności w umieszczeniu go wśród rodzeństwa czternastu dzieci. Należy on, poprzez swojego ojca, do dynastii Humbertów, z której pochodzi dynastia Savoy , a poprzez matkę wywodzi się z hrabiów Genewy .
Podobnie jak jego starsi bracia Tomasz , Wilhelm i Piotr , z racji ich rangi był przeznaczony do statusu kościelnego, nie będąc wyświęconym na kapłana.
Karierę kościelną rozpoczął w zakonie kartuzów , w założycielskim klasztorze w Wielkiej Chartreuse .
Został mianowany przeorem, wbrew swojej woli, Nantua, ale zrezygnował, aby powrócić do swojego klasztoru Chartreuse. W 1232, kiedy nie był jeszcze subdiakonem , został wybrany na biskupa Belley . Jego kandydaturę popierają prałaci regionu, w szczególności arcybiskupi Vienne i Tarentaise, biskupi Grenoble i Maurienne
W 1239 otrzymał administrację biskupstwa Walencji , po śmierci swojego brata Guillaume , biskupa Walencji .
Jako syn hrabiego Sabaudii otrzymał w apanacji po śmierci ojca, w 1233 r., ziemie Rossillon , Virieu-le-Grand en Bugey , zamek i châtellenie d'Ugine , później swego brata hrabiego Amédée V daje mu zamek i châtellenie z Tournon (1252). W Ugine sprawował na rzecz ludności swoje zwierzchnie funkcje i przyczynił się do budowy murów i fortec w celu obrony miasta przed wojowniczymi najazdami.
Pierwotnie, bardziej skłonny do życia duchowego, zrezygnował ze swych ziemskich posiadłości, by ścigać niebiańskie i oddał się ubóstwu i wyrzeczeniu w porządku kartuzów . Wbrew sobie musiał uciec z tego monastycznego życia, by wstąpić do Belley, gdzie w 1232 roku został mianowany biskupem. Zwiększył dochody opactwa, bronił go przed sąsiednimi panami i oddał pod opiekę Stolicy Apostolskiej.
Jego brat Guillaume , biskup Valence , przygotowuje małżeństwo ich siostrzenicy, Eleonore de Provence z królem Anglii , Henri de Plantagenet . Kontrakt małżeński został podpisany w 1235 roku, a Éléonore poddała się w towarzystwie szlachty, w tym dwóch braci Pierre'a i Bonifacego, reprezentujących dynastię Savoy w Anglii, by spotkać się ze swoim przyszłym mężem. Ślub jest obchodzony w katedrze w Canterbury w styczniu 1236 roku. Bonifacy wie, jak zostać doceniony przez swego siostrzeńca Henryka III Plantageneta .
W 1241 roku papież Celestyn IV mianował go administratorem diecezji Valence w Dauphiné, ale szybko został wniosek Henryka III przejąć od św Edmond na stolicy arcybiskupiej w Canterbury w następnym roku. Do nowej diecezji przybył w 1244. W 1245 przebywał w Lyonie na koronacji Innocentego IV . Bonifacy został jednak zatrzymany przez nowego papieża Innocentego IV w ważnych sprawach. Uczestniczył w szczególności w traktacie małżeńskim między Karolem Anjou (1227-1285), bratem króla Ludwika IX i Béatrice de Provence , kolejną z jego siostrzenic.
Dopiero w 1249, że papież w końcu pozwolono dołączyć do Canterbury „gdzie został przyjęty z wszystkich demonstracjach z powodu jego narodzin i godności”, w 1 st listopada.
W 1259 objął regencję królestwa pod nieobecność Henryka III.
Bonifacy został szybko odwołany przez papieża do Rzymu, gdzie pozostał przez kilka lat, podczas których mógł udać się do Sabaudii. Wrócił ponownie do Anglii i zasiadł w Radzie Piętnastej . Organizator soboru Lambeth w 1261 r. w celu ustanowienia regulacji gwarantujących wolność Kościoła wobec towarzystw króla i świeckich sędziów, Bonifacy sprzeciwił się wówczas Henrykowi III. Dołączy do króla podczas II wojny baronów w 1262 roku.
Bonifacy powrócił do Sabaudii w 1267 roku, a dwa lata później objawił się chorobą żwirową . Zmarł 18 lipca 1270 na zamku Saint-Hélène-des-Millières . Autorzy XIX th wieku i na początku XX th wieku wzmianki, by zamieszania, Sainte-Hélène-du-Lac . Jednak podczas 13 th sesja Kongresu towarzystw sabaudzkiej (1895) „Pan Mugnier w książce cytowany powyżej, a kanon Ducis w Savoisienne Przeglądu 1884, wystarczającym dowodem, że to było dobre w St. -Hélène-sur -Isère, a nie w Sainte-Hélène-du-Lac, że zmarł św. Bonifacy z Canterbury” .
Jego ciało zostaje przetransportowane do nekropolii Domu Sabaudzkiego w opactwie Hautecombe . Jego grobowiec z brązu był obiektem wielu kultów aż do jego zniszczenia przez wojska rewolucyjne w 1792 roku. Został odbudowany w 1826 roku przez króla Karola Feliksa Sabaudzkiego .
Błogosławiony Bonifacy Sabaudzki został beatyfikowany przez papieża Grzegorza XVI w 1839 r. wraz z innym członkiem Domu Sabaudzkiego, Ludwiką Sabaudzką († 1503). Obchodzony jest 14 lipca w Sabaudii ( archidiecezja Chambéry, Maurienne i Tarentaise oraz diecezja Annecy ).
: dokument używany jako źródło tego artykułu.