Narodziny |
22 maja 1905 Herford |
---|---|
Śmierć |
17 czerwca 1956(w wieku 51 lat) Akwizgran |
Narodowość | Niemiecki |
Trening |
Politechnika Berlińska Politechnika Gdańska |
Zajęcia | Wynalazca , fizyk , profesor uniwersytetu , inżynier |
Pracował dla | Politechnika Nadrenii-Westfalii w Akwizgranie |
---|---|
Członkiem | Ciało Saxonia Karlsruhe ( d ) |
Różnica | Srebrny Medal Leibniza (1941) |
Bodo von Borries (22 maja 1905, Herford -17 lipca 1956, Aix-la-Chapelle ) to niemiecki inżynier elektryk, który uczestniczył w wynalezieniu transmisyjnego mikroskopu elektronowego .
Borries urodził się w 1905 r. Jako syn „Landrata” Franza von Borries. W 1924 r. Studiował mechanikę na Uniwersytecie w Karlsruhe , następnie od 1926 do 1927 r. Elektrotechnikę na Uniwersytecie Gdańskim , kończąc studia na Politechnice w Monachium . Od 1929 r. Pracował w laboratorium wysokiego napięcia Politechniki Berlińskiej , gdzie w 1932 r. Uzyskał stopień doktora. Następnie był asystentem Maxa Knolla , a mikroskop elektronowy wynalazł w 1931 r. Wraz z Ernstem Ruską . W tej grupie roboczej nawiązuje się bliską przyjaźń, która zapewnia bogatą wymianę naukową.
W 1933 roku Borries zwrócił się do przemysłu, gdzie najpierw pracował jako inżynier w RWE w Essen . W latach 1934-1937 był dyrektorem laboratorium rozwoju urządzeń ochrony przeciwprzepięciowej w firmie Siemens-Schuckertwerke w Berlinie. Z jego inicjatywy Siemens powołał w Berlinie grupę badawczą zajmującą się mikroskopią elektronową . Ta grupa była prowadzona z Ruską. W 1937 roku Borries poślubił Hedwigę Borries, siostrę Ernsta Ruskiej. W 1938 roku zaprojektowano pierwszy prototyp mikroskopu elektronowego firmy Siemens, a rok później pierwszy model produkcyjny.
Po wojnie w 1948 r. Założył w Dusseldorfie Instytut Mikroskopii Nadrenii-Palatynatu , aw 1949 r. Brał udział w tworzeniu niemieckiego stowarzyszenia mikroskopii elektronowej. W 1953 r. Został mianowany profesorem na Uniwersytecie Technicznym Nadrenii-Westfalii w Akwizgranie i otrzymał zlecenie założenia Laboratorium Optyki Elektronicznej i Mechaniki Precyzyjnej . Pracował tam do swojej nagłej śmierci w 1956 roku.