Biwak jest prosty, lekki i tymczasowy obóz, który pozwala jednej lub więcej osób (y), aby spędzić noc w dzikim środowisku (las, góry, pustynie ...) daleko od infrastruktury hotelowych.
Obóz jest zwykle kojarzony z trekkingiem , wędrówkami pieszymi lub jazdą na nartach w alpinizmie lub buszu, ale można go również praktykować na wycieczce lub w kontekście wojskowym. Ze względu na ograniczony czas trwania i podstawowe wyposażenie (prosty śpiwór na ziemi, duet hamak/tarp, lekki i mały namiot , dziura śnieżna, igloo, okopy itp.) generalnie różni się od dzikiego biwakowania na poziomie regulacyjnym. Tak więc, aby nie karać aktywności i sportów na świeżym powietrzu , zwykle jest to dozwolone w parkach przyrodniczych z najczęściej określonymi przepisami: ograniczonymi godzinami, maksymalną wysokością namiotów, minimalną odległością od wejść do parków lub schronisk.
Francuski termin „biwak” był również używany w języku angielskim od czasów wojen napoleońskich . Pochodzi od słowa w języku niemieckim używanego w klasycznym średniowieczu , biwacht , które dzieli się na bie- (dziś bei- ), „secondary” i wacht , „overseer. Miał na myśli zewnętrzną misję obserwacyjną ufortyfikowanych miast, a nie obserwację wewnętrzną (funkcja policyjna). Żołnierze kierujący tą misją korzystali z tymczasowych schronień.
Biwak był używany przez homo sapiens od czasów prehistorycznych . W tym czasie mężczyźni ćwiczyli biwak, aby po długich spacerach i polowaniach w ciągu dnia móc usiąść na noc .
W upalną i bezwietrzną pogodę, czyli najczęściej latem w strefach umiarkowanych, można spać bez żadnej ochrony, na trawie, na hamaku , czy na ziemi. Jednak miłośnicy nocy „pod gwiazdami” najczęściej zabierają ze sobą koc ( śpiwór , kocyk survivalowy , prześcieradła , worek na mięso ) oraz materac ( podkład , dmuchany lub samopompujący) dla wygody i izolacji termicznej. W niektórych obszarach może być konieczna duża moskitiera .
Biwak bezdomny jest możliwy również w trudniejszych warunkach pogodowych. Często konieczne jest zastosowanie worka ochronnego chroniącego przed deszczem i rosą . Stosowanie śpiwora przeznaczonego do niskich temperatur jest niezbędne w chłodne dni. Równie ważna jest jakość karimata, aby izolować przed wilgocią. Podczas biwakowania na śniegu niezbędna jest dodatkowa torba.
Spanie bez schronienia pozwala, zgodnie z prawem, uniknąć przebywania w nielegalnej sytuacji dzikiego biwakowania .
Namiot jest środowiskiem powszechnie stosowanym w większości biwaki, cenione ze względu na ciężar i małej szybkości montażu. Różne wzory pozwalają dostosować się do wszystkich sytuacji: namiot rodzinny, sport, turystyka, kolarstwo górskie, wieś, średnia góra, wysoka góra, pustynia, dżungla, trzy lub cztery pory roku.
Biwak z namiotem można przyrównać do dzikiego biwakowania , a co za tym idzie, może zostać ukarany grzywną, jeśli narusza obowiązujące przepisy. Jednakże jest to ogólnie dozwolone lub przynajmniej tolerowane w parkach przyrodniczych, aby umożliwić działalność typu trekkingowego ; na przykład w parku narodowym Vanoise biwak jest dozwolony, ale tylko z namiotem o ograniczonej wielkości, który nie pozwala tam stać.
W zależności od długości lub trudności wspinaczki możliwe jest wykonanie jednego lub nawet kilku biwaków podczas wspinaczki. Jest to technika powszechnie stosowana w wysokich górach, czasami na ścianie z wykorzystaniem często ciasnych naturalnych platform lub, w przypadku absolutnie pionowych ścian, poprzez zainstalowanie portaledge , sztucznej platformy przymocowanej do skały za pomocą haków, czasami zakrytej, co pozwala wspinaczom na spędź noc osłoniętą przed złą pogodą.
Śnieg jest doskonałym izolatorem przed wiatrem i chłodem nocy. Często trudno jest zbudować igloo ze względu na jakość śniegu i brak czasu. Dziura śnieg jest często łatwiejsze, ale wymaga wystarczającej ilości śniegu. W tym celu za pomocą sondy śnieżnej oceniamy głębokość śniegu, a następnie decydujemy na najlepsze miejsce, zazwyczaj zaspę śnieżną , często w dolinach. Za pomocą łopaty do śniegu kopiemy dziurę w zależności od ilości osób. Policz nieprzerwaną pracę minimum 1 godzinę dla 1 osoby. Zaleca się wykonanie małych kominków wentylacyjnych, aby uniknąć kondensacji wewnątrz schronu. Zapewnij blok śniegu, który będzie działał jak drzwi, aby zapobiec utracie ciepła.
We wszystkich przypadkach należy zwrócić szczególną uwagę na ryzyko uduszenia przez CO 2. Jeśli w nocy pada śnieg, kanał wentylacyjny może zostać zablokowany, powodując nagromadzenie CO 2.(bezwonny) i może spowodować śmierć, jeśli nie zapewni się świeżego powietrza. Jeśli jest wietrznie, możesz zapobiec zablokowaniu komina przez śnieg, umieszczając w nim kij narciarski, na przykład z kawałkiem materiału na jego końcu. Wiatr będzie stale poruszał kijem dzięki swojemu działaniu na kawałek materiału. Otwór wlotowy nie powinien się całkowicie zamykać i umożliwiać przepływ strumienia powietrza. We wszystkich przypadkach najlepszym zabezpieczeniem jest zapewnienie wieży obserwacyjnej w celu monitorowania prawidłowego funkcjonowania komina wentylacyjnego. Prostym sposobem, systematycznie stosowanym przez oddziały górskie biwakujące w śnieżnych schronach, jest pozostawienie zapalonej świecy przez całą noc. Jego działanie jest potrójne: ogrzewa wnętrze schronu, oświetla dyżurnego, a przede wszystkim służy jako alarm dwutlenku węgla. Jeśli świeca zgaśnie, oznacza to, że brakuje tlenu, który został zastąpiony przez CO 2. Dlatego pilnie należy wykonać otwory, aby nie ryzykować uduszenia.
Możliwe jest również stworzenie schronienia, przykrywając grubą warstwą śniegu, około 90 do 100 cm, plecaki, materiał…, aby dobrze zapakować kopułę za pomocą łopaty. Następnie wskazane jest posadzenie w równych odstępach nad całą kopułą patyków o głębokości 20 cm i długości 30 cm . Konieczne jest wówczas utwardzenie całości przez dłuższy lub krótszy czas w zależności od temperatury otoczenia. Pałki sprawią, że całość będzie bardziej solidna i ułatwią drążenie kopuły, wskazując granicę kopania, a tym samym uzyskają ściany o grubości około 20 cm . Materiał jest zbierany w tym czasie, czasami kilka godzin po uruchomieniu kopuły. Jest to zatem kwestia przewidywania potrzeb materialnych (łopata, ubranie, kuchenka) niezbędnych podczas budowy kopuły.
RówMówiąc prościej, zgrabny wykop przykryty dachem (plandeka, bryła śniegu, gałęzie jodłowe pokryte śniegiem, prosta kopuła) skutecznie ochroni przed wiatrem, który jest czynnikiem obciążającym i często decydującym o przetrwaniu, szczególnie podczas silnych burz .
Wykop z komórkamiBardziej przestronny niż prosty wykop, bardzo wydajny i mniej czasochłonny niż igloo, wykop z ogniwami (jedna, a nawet dwie i więcej ogniw) pozwala na całkowitą izolację od zewnątrz. Aby to osiągnąć, potrzebna jest dobra głębokość śniegu. Wykop, rozstawiony na szerokość barków, przykryty jest plandeką (poncho, peleryna, koc survivalowy) lub nartami ułożonymi płasko, podeszwami skierowanymi na zewnątrz (aby nie zasypywać wiązań śniegiem, który w nocy zamarznie, przez co narty będą bezużyteczne następnego dnia) pokryte śniegiem. Po obu stronach wykopu wykopane są dwie serie podziemnych komórek, oddzielone filarami. Tak wytworzona sieć ogniw może pomieścić do dwudziestu osób. Wejście do pęcherzyków zamykane jest plecakami. Wewnątrz izolacja akustyczna jest całkowita, a temperatura otoczenia wynosi zero stopni. Może unosić się dzięki cieple ciała i kilku świeczkom, które pozwalają również sprawdzić dobrą wentylację schronienia. Jeśli w nocy pada śnieg, ten rodzaj schronienia jest całkowicie niewykrywalny, w przeciwieństwie do igloo. Na wszelki wypadek zaleca się zatem oznaczenie obwodu rowów (flagi, kijki narciarskie lub rubalisy), aby zasygnalizować ich obecność wszystkim odwiedzającym i ułatwić ruch, zwłaszcza w nocy (ryzyko perforacji i zawalenia).
W jaskiniach eksploracja niektórych ubytków wymaga biwaku. Obóz został utworzony, aby uniknąć podróży w obie strony, które mogą być wyczerpujące między obszarem eksploracji a powierzchnią. Możesz użyć hamaków lub materacy. Śpiwory, kantyna itp. zeszli na czas trwania eksploracji, co może wymagać kilku wypraw. Lokalizacja biwaku musi być dokładnie przestudiowana: miejsce musi być stosunkowo suche, poziome, osłonięte przed przeciągami (dla wygody), z dala od powodzi, ale mimo to mieć w pobliżu wodę (pożywienie). Nie powinno być zbyt daleko od obszaru poszukiwań. Czasami między biwakiem a powierzchnią prowadzona jest linia telefoniczna (z możliwością przesyłania danych), aby na bieżąco informować odkrywców o warunkach pogodowych , a także przesyłać dane topograficzne lub naukowe ( Lechuguilla , Siebenhengste ). Niektóre biwaki zostały zainstalowane postsyfon (np. do eksploracji Baerenschacht koło Beatenberg ).
B.II w Faustloch
Kitchen / jadalni.
B.II w Faustloch
Sleeping Corner.
Biwak założony w 1985 roku na wysokości -680 m w sima del Trave (T2) Sistema del Trave , Picos de Europa , Hiszpania .
Podgrzewane hamaki zainstalowane w 1988 roku na wysokości około -755 mw nowej filii T10 Sistema del Trave , Picos de Europa , Hiszpania .
Kajak może również służyć jako schronienie (dach). Najważniejsze będzie zabezpieczenie się przed wilgocią, zimnem, spływającą z ziemi wodą deszczową za pomocą plastikowych płócien, plandek, koców survivalowych lub roślin takich jak paprocie, trawy, kora itp.