Bernard Manciet

Bernard Manciet Kluczowe dane
Narodziny 27 września 1923
Szable
Śmierć 3 czerwca 2005(81)
Mont-de-Marsan
Podstawowa działalność poeta, dyplomata
Nagrody Nagroda Broquette-Gonin
Autor
Język pisania Francuski, Gascon, Occitan

Podstawowe prace

Pogrzeb szabli

Bernard Manciet , urodzony w Sabres on27 września 1923i zmarł w Mont-de-Marsan dnia3 czerwca 2005Jest to pisarz pochodzący z Landes i jeden z najważniejszych autorów Gascon w XX th  wieku .

Z językowego punktu widzenia Bernard Manciet pozostaje wierny bardzo zlokalizowanemu językowi gaskońskiemu swojego regionu Landes, w którym spędził dużą część swojego życia z rodziną.

Biografia

W szkole publicznej w Sabres , potem w małym liceum w Talence, gdzie spędził trzy szczęśliwe lata ze swoimi wujkami pastorami, ucząc się łaciny i greki pomimo choroby serca, a na koniec w liceum Montaigne w Bordeaux, gdzie zdał egzamin bac pewnej niedzieli w czerwcu 1940 r. ukuł wielką erudycję, o której nie lubił mówić, ale która przenikała każdą rozmowę z nim. Porwany przez wojnę, studiował literaturę i nauki polityczne w Paryżu, zanim rozpoczął karierę dyplomatyczną.

Po zmobilizowaniu jako podoficer we francuskiej strefie okupacyjnej, podjął studia na Sciences Po Paris , gdzie w maju 1947 r. Zajął pierwsze miejsce. Następnie wstąpił do służby „sprawy niemieckie”: był francuskim asystentem. Speyer , następnie w Ludwigshafen , w latach 1947–1948; w 1949 r. był „kierownikiem studiów ogólnych” w fabryce IG Farben w Ludwigshafen. W 1953 r. Kontynuował karierę dyplomatyczną, która doprowadziła go na kilka miesięcy do Brazylii, a następnie do Montevideo w Urugwaju .

Wrócił do Buffalo, aby w 1955 roku ożenić się w M me Marie-Geneviève Dayon, mieć pięcioro dzieci (Marie-Joseph, Jean-Romain, Mark, Anne i Claire), mieszkać w domu, który zbudował dla Trensacq i zarządzać swoim biznesem. teściowie (zakłady Dayon i Manciet) w sektorze drzewnym. W 1965 roku przestał kierować rodzinnym tartakiem, aby całkowicie poświęcić się pisarstwu.

Pracuje

Już w 1972 roku René Nelli pisał o nim w antologii w dwujęzycznym wydaniu La poésie occitane wydanym przez Editions Seghers: „Ogólne studium twórczości Mancieta nie potrwa długo. Pozwoli to być może lepiej zdefiniować tego „potwora” oryginalności, którego nieustanna odnowa słowna i wewnętrzny wybuch liryczny nic nie zawdzięczają najnowszym modom literackim w Paryżu. Pomiędzy René Char i Quasimodo Bernard Manciet jest z pewnością jednym z największych - nieznanych - poetów współczesnej Europy. "

Bernard Manciet napisał ważne dzieło, które zawiera opowiadania, powieści, sztuki i wiersze, z których większość jest napisana zarówno w języku francuskim, jak i oksytańskim:

Długo mówił o swojej karierze w:

Uwagi i odniesienia

  1. Wydaje się, że „wydaje się celowo odmawiać jakiegokolwiek ustępstwa na rzecz oksytanizmu, nawet pangasconity, by znaleźć schronienie, by tak rzec, w swoim ultradialektalnym mikrokosmosie… To oczywiście nie kwestionuje ogromnej wartości literackiej pracy Mancieta. » Pierre Bec ,« Gascon, dialekt prowansalski? », In Hervé Guillorel and Jean Sibille dir., Języki, dialekty i pismo (języki romańskie Francji) , Materiały z konferencji Nanterre z 16, 17 i 18 kwietnia 1992 r., Instytut Studiów Oksytańskich i Instytut Międzynarodowych i Europejskich policy z Paris X-Nanterre University, 1993, s. 155.
  2. Bénédicte Boyrie-Fénié and Jean-Jacques Fénié, Dictionary of Landes , South West Editions,2009
  3. O pobycie Bernarda Mancieta w Niemczech patrz Guy Latry, „Les danseurs de Spire. Catherine Paysan i Bernard Manciet, spotkanie w Niemczech ”, w: Rozerwania kulturowe, doświadczenia niemieckie: relacje cywilizacji w twórczości Catherine Paysan , Évelyne Brandts, red. Rainer Riemenschneider, L'Harmattan, 2012, s. 133-143; J.-P. Courouau, „Po stronie Niemiec”, dokumentacja Bernarda Mancieta, Europa , nr 971, 2010, s. 325-338.
  4. René Nelli, poezja prowansalska , Seghers,1 st czerwiec 1972, 352  pkt. ( ISBN  978-2232110528 )

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne