Bernard Manciet
Bernard Manciet
Kluczowe dane
Narodziny |
27 września 1923 Szable |
---|
Śmierć |
3 czerwca 2005(81) Mont-de-Marsan |
---|
Podstawowa działalność |
poeta, dyplomata
|
---|
Nagrody |
Nagroda Broquette-Gonin
|
---|
Autor
Język pisania |
Francuski, Gascon, Occitan |
---|
Podstawowe prace
Pogrzeb szabli
Bernard Manciet , urodzony w Sabres on27 września 1923i zmarł w Mont-de-Marsan dnia3 czerwca 2005Jest to pisarz pochodzący z Landes i jeden z najważniejszych autorów Gascon w XX th wieku .
Z językowego punktu widzenia Bernard Manciet pozostaje wierny bardzo zlokalizowanemu językowi gaskońskiemu swojego regionu Landes, w którym spędził dużą część swojego życia z rodziną.
Biografia
W szkole publicznej w Sabres , potem w małym liceum w Talence, gdzie spędził trzy szczęśliwe lata ze swoimi wujkami pastorami, ucząc się łaciny i greki pomimo choroby serca, a na koniec w liceum Montaigne w Bordeaux, gdzie zdał egzamin bac pewnej niedzieli w czerwcu 1940 r. ukuł wielką erudycję, o której nie lubił mówić, ale która przenikała każdą rozmowę z nim. Porwany przez wojnę, studiował literaturę i nauki polityczne w Paryżu, zanim rozpoczął karierę dyplomatyczną.
Po zmobilizowaniu jako podoficer we francuskiej strefie okupacyjnej, podjął studia na Sciences Po Paris , gdzie w maju 1947 r. Zajął pierwsze miejsce. Następnie wstąpił do służby „sprawy niemieckie”: był francuskim asystentem. Speyer , następnie w Ludwigshafen , w latach 1947–1948; w 1949 r. był „kierownikiem studiów ogólnych” w fabryce IG Farben w Ludwigshafen. W 1953 r. Kontynuował karierę dyplomatyczną, która doprowadziła go na kilka miesięcy do Brazylii, a następnie do Montevideo w Urugwaju .
Wrócił do Buffalo, aby w 1955 roku ożenić się w M me Marie-Geneviève Dayon, mieć pięcioro dzieci (Marie-Joseph, Jean-Romain, Mark, Anne i Claire), mieszkać w domu, który zbudował dla Trensacq i zarządzać swoim biznesem. teściowie (zakłady Dayon i Manciet) w sektorze drzewnym. W 1965 roku przestał kierować rodzinnym tartakiem, aby całkowicie poświęcić się pisarstwu.
Pracuje
Już w 1972 roku René Nelli pisał o nim w antologii w dwujęzycznym wydaniu La poésie occitane wydanym przez Editions Seghers: „Ogólne studium twórczości Mancieta nie potrwa długo. Pozwoli to być może lepiej zdefiniować tego „potwora” oryginalności, którego nieustanna odnowa słowna i wewnętrzny wybuch liryczny nic nie zawdzięczają najnowszym modom literackim w Paryżu. Pomiędzy René Char i Quasimodo Bernard Manciet jest z pewnością jednym z największych - nieznanych - poetów współczesnej Europy. "
Bernard Manciet napisał ważne dzieło, które zawiera opowiadania, powieści, sztuki i wiersze, z których większość jest napisana zarówno w języku francuskim, jak i oksytańskim:
-
Le Triangle des Landes , wydania Arthaud, 1981, oraz 8 wydań (Serres-Morlaàs), 2005 nowe poprawione wydanie.
-
L'Enterrament a Sabres / L'Enterrement à Sabres , Éditions Ultreïa, Garein (Landes), 1989; Mollat Publishing , 1996; Poezja / Gallimard , Paryż, 2010.
-
Wypadki , IEO (Institute of Occitan Studies), 1955 i Éditions L'Escampette, Bordeaux, 1999.
-
Cantas deu rei / Chants royaux , wyd. De la Barbacane, 1975.
-
Strophes pour Feurer , Editions L'Escampette, 1995.
-
Młody człowiek listopada / Lo Gojat de noveme , Éditions Reclams / Escòla Gaston Febus, Pau, 1995 i Edicions Reclams, Pau, 2003.
-
Per el Yiyo , L'Escampette Editions, 1996.
-
Véniels , Editions L'Escampette, 1996.
-
Impromptus , Editions L'Escampette, 1998.
-
Emigranci lub Iphigénie przed stacją [Los Hòra-trèits o Ifigenia davant la gara], Éditions L'Escampette, Bordeaux, 1999.
-
Les Vigilantes , Editions L'Escampette, 1999.
-
Le dire de Guernica , L'Escampette, 2001.
-
Compressor, a następnie Poussière , Éditions L'Escampette, 2000.
-
Pastel, alchemia błękitu , ręcznie robiona książka, la part des anges éditions, 2001.
-
Cobalt , Éditions Cadratins, Bagnères de Bigorre, 2002.
-
Pochwała róży , Editions L'Escampette, 2003.
-
Orphée , Play, w reżyserii G. Tiberghiena, z muzyką J.-C. Audouina, Bordeaux, 2004.
-
Cordoba ponownie / 'Cordoa enqüèra , Éditions Cadratins, Bagnères de Bigorre, 2004.
-
Casaus perduts , novelas, Edicions Reclams , 2005.
-
Lost Gardens , L'Escampette Éditions, 2005.
-
Les Murmures du mal , L'Escampette Éditions, 2006.
-
Ecorchés , fotografie Eric Chabrely, la part des anges éditions, 2006.
-
Lo Brèc , poèma, Edicions Reclams , 2006.
-
L'Eau mate , Editions L'Escampette, 2007.
Długo mówił o swojej karierze w:
-
Między Gaskonią a Prowansją - Trasa w listach z Oc , wywiady przeprowadzone przez Jeana-Luca Pouliquena z Serge'em Beckiem i Bernardem Mancietem, Edisud, Aix-en-Provence, 1994.
Uwagi i odniesienia
-
Wydaje się, że „wydaje się celowo odmawiać jakiegokolwiek ustępstwa na rzecz oksytanizmu, nawet pangasconity, by znaleźć schronienie, by tak rzec, w swoim ultradialektalnym mikrokosmosie… To oczywiście nie kwestionuje ogromnej wartości literackiej pracy Mancieta. » Pierre Bec ,« Gascon, dialekt prowansalski? », In Hervé Guillorel and Jean Sibille dir., Języki, dialekty i pismo (języki romańskie Francji) , Materiały z konferencji Nanterre z 16, 17 i 18 kwietnia 1992 r., Instytut Studiów Oksytańskich i Instytut Międzynarodowych i Europejskich policy z Paris X-Nanterre University, 1993, s. 155.
-
Bénédicte Boyrie-Fénié and Jean-Jacques Fénié, Dictionary of Landes , South West Editions,2009
-
O pobycie Bernarda Mancieta w Niemczech patrz Guy Latry, „Les danseurs de Spire. Catherine Paysan i Bernard Manciet, spotkanie w Niemczech ”, w: Rozerwania kulturowe, doświadczenia niemieckie: relacje cywilizacji w twórczości Catherine Paysan , Évelyne Brandts, red. Rainer Riemenschneider, L'Harmattan, 2012, s. 133-143; J.-P. Courouau, „Po stronie Niemiec”, dokumentacja Bernarda Mancieta, Europa , nr 971, 2010, s. 325-338.
-
René Nelli, poezja prowansalska , Seghers,1 st czerwiec 1972, 352 pkt. ( ISBN 978-2232110528 )
Zobacz też
Bibliografia
-
Bernard Manciet. Le feu est dans la langue , Bordeaux, CELO i William Blake i C °, 1996 (z „Bibliograficznym esejem opublikowanej i niepublikowanej pracy Bernarda Mancieta” François Pica, s. 203–241 ).
-
Bernat Manciet: głos z pracy (etap Autorzy n O 2) , limitowane Teatr trzynaście wiatry, Narodowy Teatr Centrum Montpellier Languedoc Roussillon 1997.
Linki zewnętrzne