Narodziny |
7 listopada 1879 Essertenne |
---|---|
Śmierć |
2 czerwca 1944(64 lata) Villeneuve-sur-Lot |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Anarchosyndykalista , robotnik , libertarianizm , dziennikarz |
Benoît Broutchoux , urodzony dnia7 listopada 1879w Essertenne ( Saône-et-Loire ) i zmarł dnia2 czerwca 1944w Villeneuve-sur-Lot jest robotnikiem i dziennikarzem, anarchistą i związkowcem, wielką postacią w ruchu związkowym i wolnościowym w zagłębiu węglowym Pas-de-Calais.
Przydarzyło mu się spotkanie na palniku gazowym. Długo sprzeciwiał się Émile Basly , którego uważał za zdrajcę, który przeszedł na stronę szefów.
Benoît Broutchoux urodził się w Essertenne niedaleko Montceau-les-Mines . Jego ojciec Sébastien Broutchoux jest hutnikiem. Jest najstarszym z rodziny ośmiorga dzieci.
Zaczął pracować na farmie w bardzo młodym wieku, następnie w wieku 14 lat znalazł się jako górnik w Montceau-les-Mines, gdzie doznał kontuzji nogi. Przybył w 1898 roku w Paryżu i pracował jako robotnik na budowie w metrze . Następnie zaczął uczęszczać do kręgów związkowych i anarchistycznych.
Wrócił do Monceau-les-Mines wiosną 1900 roku i kontynuował kampanię na rzecz sprawy anarchosyndykalistycznej. 2 czerwca 1900 roku, po śmierci zabitego przez policję strajkującego hutnika Brouillarda, wygłosił gwałtowne przemówienie podczas pogrzebu: został aresztowany i skazany za „podżeganie do morderstwa i grabieży, zniewagę armii, skandaliczne słowa do rządu parlamentarnego ”. Ledwo zwolniony, jest skazany za uderzenie komisarza.
W biegu spotyka tego, który będzie jego towarzyszką, Fernande Richir, i teraz z nią mieszka. W 1902 roku , udało mu się coraz zatrudniony pod fałszywym nazwiskiem w obszarze górniczym , w Lens . W październiku wybuchł strajk w celu uzyskania ośmiogodzinnego dnia. Jest przeciwny „starym” reformistycznemu związkowi górników kontrolowanemu przez Émile Basly . Ponownie został skazany za „naruszenie wolności do pracy” i „kradzież tożsamości”.
Został zwolniony z więzienia w 1903 roku i związał się z „Jeune syndicat”, federacją związkową nieletnich w Pas-de-Calais, i został redaktorem gazety „Le Réveil syndicale”, a następnie „L'action syndicale”. Zwolennik akcji bezpośredniej i strajku generalnego, walczył też o neomaltuzjańskie tezy i prowadził kampanię na rzecz wolnej miłości , której drogę wskazała amerykańska anarchistka Emma Goldman .
Po opublikowaniu serii artykułów o „możliwości kochania bez rodzenia” został skazany za „obrazę moralności” na 20 dni więzienia. Został uniewinniony w wyniku odwołania.
10 marca 1906 r. Katastrofa w Courrières spowodowała 1099 ofiar. Strajk ogarnia basen, ścierają się dwa związki zawodowe. Benoît zostaje aresztowany podczas spaceru z Domu Ludowego w Lens , z 2000 strajkujących w ratuszu w Lens.
Wydany pod koniec maja, został kierownikiem kawiarni, kontynuując wydawanie „Action syndicale”, dzięki małej drukarni.
W 1906 roku brał udział w Kongresie Amiens z CGT z Georges Dumoulin i Pierre Monatte . Anarchosyndykaliści podważają mniejszość Guesdist i przyjęli Kartę Amiens , która potwierdza obronę bezpośrednich i codziennych żądań oraz walkę o ogólną transformację społeczeństwa w całkowitej niezależności od partii politycznych i państwa. Ta karta jest nadal przedmiotem roszczeń francuskich związków, takich jak CGT, Generalna Konfederacja Pracy - Force Ouvrière , CNT itp.
W sierpniu 1907 r. Brał udział w Międzynarodowym Kongresie Anarchistów w Amsterdamie , który zajmował się związkami między anarchizmem a syndykalizmem. Widział silną opozycję między Monatte i Errico Malatestą : Monatte broni rewolucyjnego unionizmu, podczas gdy Malatesta uważa, że unionizm może być tylko reformistyczny.
Krótko przed kongresem ucieka przed policją po wzburzonym spotkaniu zorganizowanym w celu zaprotestowania przeciwko aresztowaniu jego przyjaciela André Lorulota . Pandores odbierają go, gdy wraca do domu we wrześniu. Ponownie został skazany wraz z Lorulotem za „podżeganie żołnierza do nieposłuszeństwa”. Skazano go także w grudniu 1909 r. Za zachęcanie strajkujących na placu budowy Canal du Nord , a także latem 1911 r. Za wspieranie walki gospodyń domowych z wysokimi kosztami utrzymania. W styczniu 1912 r. Po ucieczce z więzienia został skazany na rok więzienia. W lipcu otrzymał amnestię.
W 1914 r., Wpisany do Karnetu B , listy głównych podejrzanych o anarchizm, został aresztowany, a następnie wysłany na front. W 1916 r. Został zagazowany podczas niemieckiego ataku i został zreformowany. Następnie został zatrudniony jako taksówkarz w Compagnie générale des taxis. Następnie współpracował z „ CQFD ” pacyfisty Sébastiena Faure'a , a następnie z „ Libertaire ”.
Brał udział w kongresie CGT w Lille w Lille w 1921 r., Który nastąpił po zjeździe partii socjalistycznej w Tours . Został postrzelony i zraniony przez „reformistycznego towarzysza”.
W 1925 roku jego stan zdrowia się pogorszył, aw 1931 roku jego syn Germinal został zabity przez policję w wieku 26 lat.
W 1940 r., Ubogi i chory, schronił się w Villeneuve-sur-Lot i tam zmarł 2 czerwca 1944 r.
„Jego anarchizm nie był doktrynerski. Składał się z unionizmu, anty-parlamentaryzmu, wolnej myśli, wolnej miłości, neomaltuzjanizmu i wielu żartów. Dla wszystkich, przyjaciół i przeciwników, był to Benoît, w skrócie Benoît. "
- Pierre Monatte , o Benoît Broutchoux.
Komiks Les Aventures épatantes et Véridiques de Benoît Broutchoux przez Phila Casoar i Stéphane Callens została opublikowana w 1979 roku (ponownie wydany w 1993 roku). Jest w stylu wczesnych komiksów Pieds Nickelés , z tekstem narracyjnym pod każdym obrazem.
Centrum Culturel Libertaire w Lille nosi jego imię.
Odniesienia do Virginie Debrabant i Gérarda Dumonta , The Three Ages of the Mine: The Age of King Coal , vol. 2: 1830–1914 , La Voix du Nord i Historic Mining Center of Lewarde,wrzesień 2007