Belgijski nacjonalizm lub belgijski nacjonalizm ( holenderski : belgicisme ) jest sposobem opisania ideologia nacjonalistyczna belgijski opowiada jednolitą koncepcję państwa belgijskiego, pozostawiając niewiele lub nie autonomii regionów i społeczności Belgia ( flamandzki , francusko- mówienia i Niemieckojęzyczna ) oraz postulowanie istnienia belgijskiej specyfiki wspólnej dla grup ją tworzących i nieredukowalnej do tożsamości krajów sąsiednich, a mianowicie przede wszystkim Holandii i Francji . Wiadomo, że historyk Henri Pirenne w obfitości podsycał ten ideologiczny nurt. Ludzie, którzy dołączają, często nazywani są Belgikanami.
To przywiązanie do belgijskich instytucji centralnych może przybrać dwie formy:
Krytycy zarzucają tym prądom negowanie tożsamości i specyfiki regionalnej społeczności tworzących kraj, uznając wśród mieszkańców Belgii tylko tożsamość belgijską .
W żadnym regionie Belgii nie ma powszechnego poparcia dla tej ideologii, a partie polityczne, które otwarcie popierają tę ideologię, nie zyskały poparcia wyborczego w ostatnich latach , Więc jest znacznie więcej słabszych niż separatystyczne i regionalistyczne nacjonalizmy trzy wspólnoty.
Cztery główne francuskojęzyczne partie belgijskie reprezentowane w parlamencie ( PS , MR , CdH i Ecolo ) są otwarcie związane ze zjednoczoną Belgią, ale nie są unitaristami.