Bitwa pod Las Lomas de Santa María

Bitwa pod Las Lomas de Santa María Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Piąta kampania Morelosa Ogólne informacje
Przestarzały 23 grudnia 1813 i 24 grudnia 1813
Lokalizacja Meksyk
Wynik Hiszpańskie zwycięstwo
Wojujący
Meksyk Hiszpania
Dowódcy
José María Morelos Agustín de Iturbide
Zaangażowane siły
5.600 1200
Straty
789 200

Meksykańska wojna o niepodległość

Bitwa Lomas de Santa Maria jest akcja militarna meksykańskiej wojny o niepodległość w dniach 23 i24 grudnia 1813, w miejscowości Lomas de Santa Maria w stanie Michoacán . Powstańcy, w liczbie około 5600 ludzi, zaatakowali Valladolid w południe 23 grudnia 1813 roku - po tym, jak dowódcy Hermenegildo Galeana  (es) , Nicolás Bravo , Mariano Matamoros i José María Morelos napisali do Agustína de Iturbide , dowódcy tego miejsca, wzywając na niego, aby poddał miasto. Iturbide kategorycznie odmówił i zaczął bronić miasta. Powstańczy atak został odparty przez wojska hiszpańskie, które przybyły z Meksyku , wysłane przez wicekróla Félix María Calleja del Rey i dowodzone przez Ciriaco del Llano . O północy siłom rojalistycznym udało się przeniknąć do obozu powstańczego, pokonując powstańców. Ta bitwa zapoczątkowała upadek militarny Morelosa.

Poprzedni

Po wybuchu meksykańskiej wojny o niepodległość, José María Morelos , kapłan Caracuaro  (ES) , spotkała się Miguel Hidalgo y Costilla na20 października 1810do Charo (Michoacán)  (es) i poprosił go o rozpoczęcie powstania na południu terytorium Nowej Hiszpanii , w szczególności w Acapulco . Po wykonaniu Hidalgo, plik30 lipca 1831Morelos został najwyższym przywódcą powstania. Po nieudanej próbie schwytania Acapulco, wyszedł ufortyfikowany z oblężenia Cuautla, gdzie pokonał Félix María Calleja del Rey . W ten sposób udał się do Tehuacán, a później do Oaxaca de Juárez , aby zdobyć miasto, co zrobił25 listopada 1812. Wezwał Kongres Chilpancingo we wrześniu 1813 roku wkrótce po Acapulco wpadł w jego ręce. Podczas tych spotkań ustalono, że po ceremonii zamknięcia Morelos i jego ludzie zajmą miasto Morelia, aby Kongres mógł się tam osiedlić. Morelos opuścił swoje wojska w listopadzie, aby udać się do stolicy prowincji Michoacán, gdzie przybył1 st grudnia.

Walka

Dzięki szpiegom wśród armii rebeliantów Calleras szybko dowiedział się o posunięciach, które przygotowywał Morelos. Na rozkaz wicekróla pułkownik Domingo Landázuri opuścił stolicę 8 grudnia z dwoma tysiącami ludzi . Pułkownik Agustín de Iturbide i generał Ciriaco del Llano spotkali się w Puebla i dołączyli do sił Landázuriego23 grudniaw Indaparapeo, Michoacán . Brygadier Landázuri maszerował z jedną trzecią wojsk w kierunku Morelia (dawniej Valladolid de Michoacán), stolicy stanu Michoacán, gdzie przygotowywał się do odparcia powstańczego ataku.

Ramón López Rayón poinformował Morelosa o przegrupowaniu przeprowadzonym przez przywódców rojalistów. Generalissimus Morelos nakazał Rayónowi zaatakowanie połączonych sił Iturbide i Llano, aby umożliwić swoim żołnierzom zyskanie czasu na zajęcie Valladolid i uniemożliwić rojalistycznym obrońcom tego miejsca otrzymanie posiłków wysłanych przez namiestnika. Ray wykonał polecenie i przeniósł większość swoich żołnierzy, nadal podążając za Llano. Dwa obozy starły się 21 grudnia w Jerécuaro  (es), gdzie powstańcy zostali pokonani przez interwencję pułkownika Iturbide, który po pokonaniu Rayona ścigał go do obozu Santiaguito, gdzie zginął Rafael, jedyny syn Ramona Rayona.

Rano w 23 grudnia, Morelos napisał do Landázuriego, prosząc go o poddanie Valladolida, obiecując uszanować życie dowódcy i rojalistycznych obrońców. Landazuri nie zareagował na przywódcę powstańców i zaczął przygotowywać obronę Valladolid do ewentualnego ataku. W rzeczywistości w południe oddział powstańczy dowodzony przez Hermenegildo Galeana rozpoczął oblężenie Valladolid. Nieco ponad 1200 żołnierzy wkroczyło do północnej części miasta i stanęło naprzeciw batalionów Landazuri, które czasami wydawały się bliskie rozpadu. Około dwie godziny później posiłki Iturbide i Llano przybyły do ​​Valladolid i rozpoczęły gwałtowną konfrontację z Galeaną, który zdając sobie sprawę, że przybycie rojalistów uniemożliwi mu zajęcie jego miejsca, zdecydował się wycofać. Ze względów strategicznych i taktycznych Iturbide powstrzymał Llano w jego próbie pokonania Galeany raz na zawsze, który wszedł do obozu Morelosa, aby poprosić o posiłki. Bravo postanowił udać się ze swoją dywizją do próby ostatecznego ataku na Valladolid, ale on i jego żołnierze zostali zatrzymani przez Llano w rejonie miejsc położonych w centrum miasta, co pozbawiło Bravo zdobycia stolicy. Michoacán. Mariano Matamoros , kapłan-porucznik sił powstańczych Morelos, rozkazał trzecią i ostatnią próbę odbicia Valladolid powstańczej sprawie, ale ta zakończyła się niepowodzeniem, podobnie jak poprzednie.

Po pokonaniu sił Matamoros, Morelos wysłał emisariusza do generała z prośbą o wycofanie wojsk i powrót do obozu, aby następnego dnia zająć miasto. Osiedlili się w lesie znanym jako Santa Maria Lomas na obrzeżach Valladolid, zalesionej równinie, na której przygotowywali się na następny dzień. Na długo przed nocą24 grudniaIturbide został poinformowany o położeniu armii Morelosa przez szpiegów, którym udało się zinfiltrować siły powstańcze. Llano zasugerował atak, aby zapobiec dalszej inwazji Morelosa na Valladolid. Około 2 w nocy Llano i Iturbide zaatakowali obóz powstańców, niszcząc nieco ponad jedną czwartą żołnierzy Morelosa, którzy z powodu ciemności kontynuowali ataki po wycofaniu się wojsk rojalistycznych. Ta klęska oznaczała koniec czwartej kampanii Morelosa i początek piątej, kiedy przywódca południowych powstańców zaczął podupadać i został ostatecznie schwytany i stracony przez rojalistów w 1815 roku .

Konsekwencje

Za radą członków najwyższej władzy ustawodawczej ustanowionej przez Kongres Chilpancingo, Morelos zdecydował się wycofać swoje siły z Valladolid i powstrzymać się od zajmowania tego miasta. Zamiast tego postanawia zwrócić się do Puebli i walczyć tam pod Puruarán  (es) . Plik4 stycznia 1814Matamoros poprowadził powstańców do bitwy pod Puruarán przeciwko rojalistom, którymi tym razem dowodził Iturbide tylko dlatego, że Llano został odwołany do Hiszpanii i mianowany dowódcą wojskowym Malagi w Andaluzji . Po raz kolejny rebelianci zostali pokonani przez wojska Iturbide. Matamoros próbował uciec, przekraczając strumień hacjendy, ale młodszy Leoncio Rodriguez złapał go, za co został nagrodzony sakiewką zawierającą trzysta prawdziwych sztuk złota i awansowanym porucznikiem . Matamoros został przedstawiony jako jeniec wojenny w Iturbide, który zezwolił na jego przeniesienie do Valladolid w celu przeprowadzenia procesu. Po usunięciu ze swojego kapłaństwa został skazany na śmierć23 stycznia 1814. Morelos próbował uratować życie swojego porucznika, oferując wicekrólowi Calleji kompromis: życie generała Matamorosa w zamian za uwolnienie i ułaskawienie kilkuset żołnierzy rojalistów schwytanych w działaniach wojskowych. Hiszpański rząd odmówił i Matamoros został stracony w "Portal del Ecce Homo" (obecnie nazywanych arkadami Matamoros) w Valladolid rano3 lutego 1814. Kiedy Morelos dowiedział się o śmierci Matamorosa, nakazał egzekucję hiszpańskich więźniów.

Uwagi i odniesienia

  1. Kampanie José María Morelos (po hiszpańsku)
  2. Carta de Morelos a Landázuri, 23 de diciembre de 1813, Colección de documentos históricos autorstwa JE Hernández Dávalos, tomo IV, página 67)

Źródła

Link zewnętrzny