Bitwa o Fort Ridgely

Bitwa o Fort Ridgely Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Fort Ridgely in Flames (obraz olejny 1890) Ogólne informacje
Przestarzały 20 - 22 sierpnia 1862
Lokalizacja Nicollet County , Minnesota
Wynik Zwycięstwo Stanów Zjednoczonych
Wojujący
Stany Zjednoczone Dakotas
Dowódcy
Porucznik Timothy J. Sheehan Mała wrona
Zaangażowane siły
210 (22 sierpnia 1862) 400–600 (20 sierpnia 1862)
800–1000 (22 sierpnia 1862)
Straty
3 zabitych
1 śmiertelnie rannych
14 rannych		 2 potwierdzonych zabitych
5 potwierdzonych rannych

Sioux War of 1862
Civil War

Bitwy

Wojna Sioux z 1862 roku  :

Współrzędne 44 ° 27 ′ 04 ″ północ, 94 ° 43 ′ 51 ″ zachód Geolokalizacja na mapie: Minnesota
(Zobacz sytuację na mapie: Minnesota) Bitwa o Fort Ridgely
Geolokalizacja na mapie: Stany Zjednoczone
(Zobacz sytuację na mapie: Stany Zjednoczone) Bitwa o Fort Ridgely

Bitwa o fort ridgely jest jedną z pierwszych bitew Sioux wojny 1862 roku . Fort Ridgely, zbudowany w latach 1853-1855 w południowej części ówczesnego Terytorium Minnesoty , był jedynym posterunkiem wojskowym między rezerwatami Sioux a osadnikami .

Kontekst

Plik 18 sierpnia 1862Agencja Dolna Sioux w Renville County , Minnesota, zostaje zaatakowany przez rdzennych Amerykanów. Rdzenni Amerykanie przybyli do agencji, aby handlować, aby zdobyć żywność, która była wstrzymywana do czasu, gdy cierpieli z głodu. Trwa dyskusja między głównymi białymi mężczyznami a kierownictwem agencji Lower Sioux. Główny agent jest temu przeciwny, ale pozostali ludzie namawiają go, by dał rdzennym Amerykanom niewielką ilość suszonej wieprzowiny i mąki. Agent dodaje następnie, że żywność zostanie przekazana rezerwacie tylko rano i tylko wtedy, gdy Hindusi natychmiast tam wrócą. Do tego czasu dobrze uzbrojeni rdzenni Amerykanie pozostawali spokojnie w sierpniowym upale. 67 białych mężczyzn o przewadze liczebnej znajduje się w niezręcznej sytuacji po tym nakazie i zaczyna tworzyć małe grupy, aby powrócić do swoich domów. Nieuchronna walka zaczyna się, gdy kilku wojowników ściga osadników, którzy odeszli, podczas gdy reszta zostaje, by walczyć z tymi, którzy czają się w budynku agencji. W ciągu kilku godzin zginęło 20 białych, a 10 złapano. Kilku ocalałych ucieka, kierując się do Fort Ridgely, podczas gdy większość próbuje uciec do swoich domów i rodzin. Mężczyźni wracający do domu planują przegrupowanie się rano, aby dotrzeć do fortu.

JC Dickinson, który wydaje się być pierwszym, który uciekł, umieszcza swoją rodzinę w wozie do Fort Ridgely, gdzie nikt nie wierzy, że doszło do ataku. Przybywają kolejni osadnicy, przekonując kapitana Johna S. Marsha z kompanii B 5th Minnesota , że agencja została zaatakowana. Marsh nakazuje 12-letniemu perkusiście Charlesowi M. Culverowi (zmarł w 1943 roku w wieku 93 lat, wówczas ostatni ocalały z B Company), aby pobił wycofanie. Odpowiedziało około 74 mężczyzn, w tym kapitan Marsh, podporucznik Thomas P. Gere, około 4 sierżantów, 7 kaprali i około 62 żołnierzy. Marsh wybiera 46 mężczyzn, wśród nich indyjskiego tłumacza Petera Quinna, aby wyruszyli do agencji. Po drodze widzą wielu martwych, białych i rdzennych Amerykanów. Quinn jest pierwszym zabitym przez Wodza Białego Psa wraz z 10 żołnierzami. Późnym popołudniem kapitan Marsh miał w swoim oddziale tylko jedenastu ludzi. Marsh postanawia wrócić do fortu i próbuje przeprawić swoich ludzi przez rzekę Minnesota . Bagno jest dobrym pływakiem, ale ma skurcze. Sgt. John F. Bishop, starszy podoficer, nakazuje szeregowemu Johnowi Brennanowi, Jamesowi Dunnowi i Stephenowi Van Burenowi popłynąć i dołączyć do Marsha. Brennan dociera do niego pierwsza, a Marsh chwyta Brennan za ramię, ale puszcza. Marsh tonie, a mężczyźni widzą jego ciało unoszące się w rzece. Miał 28 lat (patrz Battle of Redwood Ferry ). Sierżant Bishop sprowadza pozostałych jedenastu ludzi z powrotem do fortu. Przybywają przed północą i zaczyna się bitwa o Sekwoję.

Zanim Marsh wyszedł, wysłał wiadomość do porucznika Sheehana, który zostawił Fort Ridgely dalej 17 sierpnia 1862, aby powrócić z 50 mężczyznami z kompanii C, 5 Minnesota . Kiedy Bishop i Sheehan spotykają się, wysyłają szeregowego Williama J. Sturgisa, aby podnieść alarm, zwłaszcza gubernatora Minnesoty, Alexandra Ramseya, w sprawie powstania. Porucznik Norman K. Culver z B Company i inni rozpoczynają rekrutację ochotników w St. Paul i przybywają do Fort Ridgely z „  Renville Rangers  ” jako posiłki. Pod porucznikiem Jamesem Gormanem jest około 50 białych mężczyzn, którzy mieli zaciągnąć się do służby w wojnie secesyjnej , ale którzy udali się do Fort Ridgely z karabinem Harper i trzema nabojami. W sumie zaciągnęło się około 70 obywateli Minnesoty. Około 10 z nich to kobiety, a reszta jest znana żołnierzom. Siła kompanii B wzrosła z 65 do ponad 200. Niektórzy godni uwagi to Sutler BH Randall, sierżant porządkowy John Jones, dr Alfred Muller i dowódca EAC Hatch, doświadczony oficer kawalerii, który pewnego dnia będzie dowodził batalionem Hatch's Batalion, Minnesota Volunteer Cavalry .

Bitwa

Plik 20 sierpnia 1862W słoneczny dzień porucznik Timothy J. Sheehan z kompanii C dowodził Fortem Ridgely. Porucznik Culver z kompanii B jest komisarzem i kwatermistrzem. Ośmiu mężczyzn zostało rannych lub przydzielono do służby w szpitalu. Fort stara się dostosować do przybycia wszystkich przybywających wolontariuszy. Nagle 400 podejrzanych Indian atakuje źle przygotowany posterunek. Pierwsze strzały zabijają szeregowego Marka. Pan Greer z firmy C i ranny kapral William Good z firmy B. Good został postrzelony w czoło i uznany za zmarłego, ale przeżył i ostatecznie został zwolniony z powodu niepełnosprawności dnia.24 października 1862. Sierżant Bishop dowodzi pikietami i czeka na Indianina o imieniu Little Crow i jego wojowników, ale bezskutecznie. Kilku żołnierzy jest rannych. Szeregowy William H. Blodgett z B Company doznał kontuzji kręgosłupa, ale nadal walczył. Pod koniec bitwy pięciu żołnierzy zostaje zabitych, a piętnastu rannych.

Następnego dnia wybuchła burza, która pozwoliła obecnym w forcie mężczyznom i kobietom zorganizować posterunek i wzmocnić obronę. Porządkowy sierżant Jones ma trzy sześciofuntowe pistolety, dwa dwunastofuntowe i jedno dwudziestoczterofuntowe pistolety. Jones prowadzi 24-funtową armatę, a sierżanci James G. McGrew i Bishop prowadzą 12-funtową armatę. Na 40-kilometrowym obszarze wokół fortu biali osadnicy przez dwa dni próbują uciec, a ich ciała i spalone domy wyznaczają krajobraz. Rdzenni Amerykanie przeszukiwali wszystkie domy i wozy w poszukiwaniu żywności i towarów, które można by przywieźć z powrotem do rezerwatu. Porwano kilka kobiet i dzieci, ale większość osadników zginęła, wielu z nich brutalnie. Według źródła, relacja Justiny Kreiger podaje, że grupa osadników wyruszyła dalej18 sierpnia 1862 i praktycznie wszyscy zostali zabici, podczas gdy ona dołączyła do fortu 3 września 1862. Zostaje uratowana z wielkim wysiłkiem, ponieważ doznaje śmiertelnych obrażeń, a także jest praktycznie zagłodzona.

Plik 22 sierpnia 1862świeci słońce i pokazuje, że rdzenni Amerykanie wykorzystali deszczowy dzień, aby zebrać 800 z nich do ataku na fort. Pierwszy atak zostaje odparty, a mniejsze ataki są przeprowadzane w ciągu dnia, głównie po to, aby żołnierze byli czujni i na ich posterunku. W łagodniejszych godzinach wieczornych wojownicy Dakoty przypuszczają poważniejszy atak na północną stronę fortu. Porucznik Sheehan jest zmuszony nakazać podpalenie budynków po tej stronie, gdy martwi się, że rdzenni Amerykanie przenikną przez nie do fortu. Mężczyźni patrzą, jak budynki stają w płomieniach. Rdzenni Amerykanie wycofują się w ciemność. Little Crow i inni wodzowie rdzennych Amerykanów utrzymują swoją siedzibę do17 sierpnia 1862, kiedy przybywa pułkownik Henry H. Sibley z 1400 wyszkolonymi milicjantami. Pułkownik Sibley przejmuje dowodzenie nad całymi siłami, w tym elementami 5 i 6 milicji stanu Iowa .

Konsekwencje

Indianie opuścili Fort Ridgely, a małe grupy kontynuowały atakowanie różnych białych osad do czasu 23 września 1862, gdzie duża grupa zostaje schwytana w Wood Lake. Około 400 zostaje schwytanych, 393 jest ściganych w sądzie, a 303 skazanych na śmierć. Szacuje się, że podczas powstania zginęło 500 białych, milicjantów lub cywilów. Prezydent Abraham Lincoln zmniejszył liczbę egzekucji do trzydziestu ośmiu. Mężczyzna jest ułaskawiony25 grudnia 1862ponieważ był obecny około piętnastu kilometrów od akcji, za którą został skazany. Trzydziestu ośmiu mężczyzn z Dakoty zostało powieszonych26 grudnia 1862w Mankato w stanie Minnesota, największej masowej egzekucji w historii Ameryki.

Aby zapoznać się z listą żołnierzy, patrz: Kompania B, Fifth Minnesota Infantry, Recollections of the Sioux Massacre, 1909, strony 82–83 Kompania C, Fifth Minnesota Infantry, Recollections of the Sioux Massacre, 1909, strony 83–84 Renville Rangers, Recollections of the Sioux Massacre, 1909, str. 84–85 Post Locals, str. 85 Citizens, 120-121

Uwagi

  1. "Informacje o parku: Park stanowy Fort Ridgely" .

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne