Baza morska w Zatoce Guantanamo
| Guantanamo Bay Naval Base Naval Station Guantanamo Bay | ||
 Widok z lotu ptaka na zatokę Guantanamo. | ||
| Lokalizacja |
Guantanamo Bay Kuba |
|
|---|---|---|
| Rodzaj pracy | Baza morska | |
| Budowa | 1898 | |
| posługiwać się | Baza morska | |
| Kontrolowany przez |
 Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych
|
|
| Siła robocza | 881 żołnierzy, marynarzy i piechoty morskiej w 2011 roku | |
| Informacje kontaktowe | 19 ° 54 ′ 43 ″ północ, 75 ° 09 ′ 46 ″ zachód | |
Geolokalizacja na mapie: Kuba
| ||
Baza morska w Zatoce Guantanamo (Baza Marynarki Wojennej Zatoki Guantanamo) jest podstawowym Amerykaninem przy wejściu do Zatoki Guantanamo na południowo-wschodnim krańcu Kuby . Jest rozłożony po obu stronach wejścia do zatoki na obszarze 117,6 km 2 bez dostępu do morza w prowincji Guantanamo . Używana przez marynarkę wojenną USA od ponad wieku, jest najstarszą amerykańską bazą poza kontynentem północnoamerykańskim . Do lipca 2015 roku jako jedyna przebywała w kraju, który nie utrzymywał z nimi stosunków dyplomatycznych.
Rząd kubański sprzeciwia się obecności tej bazy, argumentując, że zgodnie z prawem międzynarodowym i pierwotną umową dzierżawa jest nieważna, co rząd USA kwestionuje i odmawia.
posługiwać się
Baza jest wykorzystywana do wsparcia logistycznego Floty Atlantyckiej i operacji zwalczania handlu narkotykami na Karaibach.
Od 2002 r. W bazie morskiej mieści się ośrodek zatrzymań , obóz Guantanamo , w którym Stany Zjednoczone przetrzymują osoby zakwalifikowane jako „ nielegalni bojownicy ”, pojmane przez armię amerykańską podczas różnych operacji prowadzonych za granicą ( Afganistan , Irak itp. .).
Historia
Po wojnie hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 roku Kuba uzyskała niepodległość, ale w rzeczywistości stała się amerykańskim protektoratem. Stany Zjednoczone, które korzystały z zatoki w trakcie konfliktu i po jego zakończeniu, 23 lutego 1903 roku otrzymały wieczystą dzierżawę, przyznaną przez Tomása Estradę Palmę , pierwszego prezydenta Kuby (i obywatela amerykańskiego) w ramach traktatu amerykańsko-kubańskiego . Republika Kuby zachowuje „ostateczną władzę” nad lokalizacji bazy morskiej, ale gwarantuje Stanów Zjednoczonych „pełną jurysdykcję i kontrolę” nad obszarem dla stacji morskiej i stacji zaopatrzeniowej węgiel statku.
Nowy traktat z 1934 r. Potwierdził tę dzierżawę, przyznając Kubie i jej partnerom handlowym swobodny przepływ przez zatokę, zaktualizował roczną kwotę dzierżawy z 2000 USD w złocie do 4085 USD i zwrócił dzierżawę. baza została opuszczona przez Stany Zjednoczone. Od czasu rewolucji kubańskiej rząd kubański zażądał zwrotu terytorium i odmówi wypłaty czeków na wynajem.
Rząd Fidela Castro otrzymał tylko jeden roczny czynsz od rządu USA, w 1959 r. Rząd kubański wyjaśnił, że było to spowodowane zamieszaniem z początkowych dni na czele kraju, kiedy rząd USA twierdzi, że był to urzędnik. uznanie traktatu przez nowy reżim kubański. Amerykańskie czeki wystawione na „Generalnego Skarbnika Republiki”, funkcja, która zniknęła po rewolucji, nie są spieniężane i są trzymane w szufladzie w biurze kubańskiego przywódcy.
Aż do rewolucji codziennie tysiące Kubańczyków przychodziło do pracy w bazie. W połowie 1958 r. Odcięto ruch samochodowy i zmuszono pracowników do przejścia przez kilka bram i punktów kontrolnych. W 2006 r. Tylko dwóch starszych Kubańczyków przekraczało codziennie północno-wschodnią bramę bazy, aby tam przyjechać i pracować, a rząd Castro zakazał jakiejkolwiek nowej rekrutacji kubańskich pracowników po objęciu władzy.
Podczas kryzysu rakietowego w 1962 r. Rodziny wojskowych zostały pospiesznie ewakuowane z bazy. Wrócili dopiero w grudniu 1964 roku.
Po rewolucji Kubańczycy znaleźli schronienie w amerykańskiej bazie. Jesienią 1961 roku kubańskie wojsko umieściło 13- kilometrową barierę z kaktusa na północno-wschodnich krańcach bazy. Amerykanie nazwali tę barierę „ kurtyną kaktusową ” w odniesieniu do żelaznej kurtyny („ żelaznej kurtyny ”) w Europie. Bariera została wtedy ukończona. Z kolei wojska amerykańskie umieściły 75 000 min na ziemi niczyjej położonej między dwiema barierami, kubańską i amerykańską, tworząc drugie co do wielkości pole minowe na świecie, zaraz po tym między dwiema Koreami . W maju 1996 r. Prezydent Bill Clinton nakazał oczyszczenie obszaru po stronie USA i umieszczenie go pod obserwacją za pomocą czujników ruchu i hałasu. Jednak rząd kubański nie usunął pól minowych, które położył po stronie granicy.
W latach 90. w bazie przebywało ponad 45 000 uchodźców z Haiti i dziesiątki tysięcy Kubańczyków chcących opuścić kraj.
Baza liczyła do 9500 amerykańskich marynarzy i marines . W 2011 roku na Kubie było 881 żołnierzy amerykańskich.
Baza mieści ośrodek zatrzymań od 2000 r. Większość więźniów jest podejrzanych o terroryzm, ale nie byli sądzeni, Waszyngton uważa ich za nielegalnych bojowników, a nie podlegających prawu. Warunki osadzenia były ostro krytykowane ze względu na tortury stosowane wobec więźniów.
Baza Guantanamo i prawo międzynarodowe
W 2006 r. , Choć nie utrzymywały stosunków dyplomatycznych, Kuba i Stany Zjednoczone podpisały umowę o wzajemnej ekstradycji dla zbiegów, na mocy której Amerykanie przekazali władzom kubańskim każdego zbiegów, którzy dopuścili się przestępstwa przeciwko kubańskiemu prawu i znaleźli schronienie na Kubie. Guantanamo i Kuba przekazanie władzom amerykańskim każdego zbiegów, którzy uciekli z Guantanamo w następstwie naruszenia amerykańskiego prawa.
W dniu 22 kwietnia 2007 The San Francisco Chronicle opublikował artykuł na temat warunków, które mogły spowodować umowy najmu pustkę. Gazeta przypomina, że traktat upoważnia Stany Zjednoczone do wykorzystywania bazy „tylko do dostaw węgla na statki i do celów morskich, a nie do innych celów” ( „ tylko do celów węglowych i morskich, a nie do innych celów ” ) i że wyraźnie zakazuje „handlu, przemysłu lub innych przedsiębiorstw w okolicy” . Jednak w bazie znajduje się pół tuzina koncesji na fast food dla swoich pracowników (jak restauracja McDonald's , jedyna na wyspie) i sklep Navy Exchange . Z artykułu wynika, że osobistości amerykańskiego biznesu, polityki czy kultury, które mają regularny kontakt z kubańskimi przywódcami, mają wrażenie, że rząd kubański chce odejścia z wyspy amerykańskich sił zbrojnych, ale nie jest to priorytetem państwa. za chwilę.
Według Alfreda de Zayasa , amerykańskiego prawnika i historyka kubańskiego pochodzenia: „Z punktu widzenia prawa międzynarodowego umowy najmu z 1903 i 1934 r. Nie są już ważne, ponieważ zostały narzucone siłą i stanowią traktaty naruszające ius cogens , czyli wiążące normy prawa międzynarodowego, takie jak prawo do samostanowienia. "
Uwagi i odniesienia
- (in) Castro: Kuba nie realizuje amerykańskich czeków czynszowych Guantanamo - Anthony Boadle, Reuters , 17 sierpnia 2007.
- Sébastien Gillard , „ Guantanamo, koncentrat imperializmu ” , na temat Le Monde diplomatique ,1 st październik 2017
- (w) Paul Kramer, „ Guantanamo's Cactus Curtain ” [Audio] , The Inquiry , BBC ,19 stycznia 2017 r(dostęp 24 lutego 2018 ) .
- (w) „ kaktusowa kurtyna ” na https://www.globalsecurity.org (dostęp 24 lutego 2018 ) .
- (w) Operation Sea Signal , kwartalnik sił połączonych , 1995 [PDF] .
- (in) Personel wojskowy różnych organów sił zbrojnych USA według obszaru geograficznego i kraju - Departament Obrony Stanów Zjednoczonych , 30 czerwca 2011 [PDF] .
- (in) Guantanamo nawiązuje do przeszłości amerykańskiej kanonierki: Siły antyamerykańskie noszą bazę marynarki wojennej jako symbol rajdowy - San Francisco Chronicle , 22 kwietnia 2007.
- Wyzwanie Guantanamo - strona Alfreda de Zayasa , 16 września 2004.
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Baza morska w Zatoce Guantanamo ” ( zobacz listę autorów ) .
Załączniki
Link zewnętrzny
- (en) Oficjalna strona