W barnabotti są ubogie szlachta z Republiki Weneckiej .
W XVIII -tego wieku , rozwój tej klasy patrycjuszy biedny, ale politycznie wpływowych przyczynia się do spadku, a spadek od Wenecji.
Należący do rodzin wymienionych w Złotej Księdze szlachty, barnabotti są „patrycjuszami Wenecji”. Mają do tego wszelkie prawa, w szczególności prawo zasiadania w Wielkiej Radzie lub „Radzie Głównej”, zgromadzeniu, które rządzi losami Spokojnej Republiki.
Nazwa ta jednak wskazuje na klasę słabych ekonomicznie patrycjuszy, część z nich zrujnowanych, korzystających z ulgi Senatu Wenecji . Skromna kwota tej dotacji zmusza ich do apelowania o hojność bogatszych szlachciców i prowadzi ich do targowania się o jedyną rzecz, jaką mają: o swoje głosy w Radzie.
Stopniowo rosnąca liczba barnabotti uczyniła z niej ważną frakcję i nadała im znaczną wagę polityczną, prowadząc do rywalizacji, napięć i de facto niestabilności w państwie, którego potęga się rozpadała.
Przywołując barnabotti , angielski historyk Stuart Joseph Woolf zauważa, że „Republika Wenecka rozpadała się na długo przed przekroczeniem jej granic przez wojska francuskie”.
Ten przydomek barnabotti zawdzięcza temu, że mieszkają w pobliżu placu San Barnaba w dzielnicy Dorsoduro , gdzie Republika przyznaje im małe domy.
Do dziś ich pamięć jest tam obecna pod nazwą fragmentu, sotoportego del Casin dei Nobili („przejście małego domu szlacheckiego”), świadectwa ustanowienia przyjemności, która była dla nich zarezerwowana.