Chrzest przez zanurzenie jest doktryną i chrześcijański obrzęd chrztu . Odnosi się do doświadczenia duchowej odnowy, w którym wierzący po ponownym narodzeniu decyduje się na chrzest przez całkowite zanurzenie w wodzie, wyznając swoją wiarę. Jest to chrzest związany z chrztem wierzących i praktykowany głównie przez kościoły ewangelickie .
Według niektórych teologów ewangelickich chrzest Jana Chrzciciela w Jordanie i apostołów Jezusa Chrystusa, a także we wczesnym Kościele , był praktykowany przez zanurzenie, ze względu na wzmiankę w Biblii o poszukiwaniu punktów wodnych do podawania to. Gdyby zanurzenie w dużej ilości wody nie było konieczne, uczniowie mogliby nosić wodę, aby ochrzcić wierzącego. Niektórzy zwracają również uwagę na wzmiankę o Ewangelii według Marka, gdzie jest powiedziane, że Jezus Chrystus wyszedł z wody po swoim chrzcie. Co więcej, zgodnie z greką, która jest językiem Nowego Testamentu , słowo chrzcić pochodzi od baptizo , co oznacza „moczyć” lub „zanurzyć”.
Chrzest odbywa się przez całkowite zanurzenie w wodzie, po ponownym narodzeniu i wyznaniu wiary . Wierzący jest zanurzony w wodzie jako symbol jego duchowej śmierci, a jego zmartwychwstanie jest symbolizowane, gdy wyłania się z wody.
W XVI -tego wieku, niektóre grupy Anabaptist za plecami praktyki chrztu wierzącego , dozowana całkowite zanurzenie chrzest. W latach następujących po rozpoczęciu chrztu w 1609 r., Ten tryb stał się jedyną uprawnioną formą udzielania chrztu w kościołach ruchu. Ruch zielonoświątkowy z 1906 r. Również przyjmie to przekonanie.
Zwolennicy chrztu przez pokropienie lub afuzję opowiadają, że według niektórych pism historycznych chrzest był praktykowany również przez pokropienie lub nalewanie we wczesnym Kościele, tak że chrzest przez zanurzenie nie może być jedyną uprawnioną formą chrztu.