Kantata BWV 208 Was mir behagt, ist nur die muntre Jagd | |
Tytuł francuski | Moją jedyną przyjemnością jest radość z polowania |
---|---|
Data utworzenia | 1713 |
Autor (autorzy) tekstu | |
Salomon Franck | |
Oryginalny tekst | |
Tłumaczenie JP. Saucy, notatka po notatce Francuskie tłumaczenie międzyliniowe | |
Personel instrumentalny | |
Soli: 2 S, T, B, Obój I / II, fagot, flety proste I / II, skrzypce I / II, altówka, basso continuo |
|
Pełny wynik [PDF] Partytura fortepianowa / głosowa [PDF] | |
Was mir behagt, ist nur die muntre Jagd , ( Moją jedyną przyjemnością jest radość polowania ) ( BWV 208), zwana także „kantatą polowania”, toświecka kantata , pierwsza znana, autorstwa Johanna Sebastiana Bacha skomponowany w Weimarze w 1713 roku .
Bach skomponował tę kantatę z okazji trzydziestych pierwszych urodzin księcia Christiana z Saxe-Weissenfels ,23 lutego 1713. Jest to muzyka bankietowa grana wieczorem po wielkim dniu polowań księcia, który zaprosił księcia Wilhelma Ernsta z Saksonii-Weimaru , do Jägerhof w Weißenfels .
Czwarta aria, „Schafe können sicher weiden”, jest chyba najbardziej znaną częścią tej kantaty, która trwa około 40 minut. Sztuka została ponownie wystawiona19 kwietnia 1716w Weimarze , znowu dalej23 lutego 1729w Weißenfels w obecności Bacha i wreszcie kilku3 sierpniana święto władcy w Lipsku . W tym ostatnim przypadku kantata została nieco zmodyfikowana, ale muzyka została utracona; jest to kantata BWV 208a.
Tekst jest autorstwa Salomona Francka . Poeta nawiązuje do klasycznej mitologii: Diana , bogini łowów (sopran), Endymion (tenor), Pan (bas) i Palès (sopran) wychwalają chrześcijańskich książąt.
Kantata jest napisana na dwa rogi myśliwskie, dwa oboje , fagot , dwa flety proste , dwoje skrzypiec , altówkę i basso continuo z czterema solistami (dwa soprany , tenor , bas ). Istnienie chóru nie jest wyraźnie przewidziane.
Istnieje piętnaście ruchów:
Jest to najstarsza znana świecka kantata Bacha. To także pierwsze znane dzieło Bacha na wielką orkiestrę i pierwszy przejaw współpracy kompozytora z poetą Salomonem Franckiem . Kantata składa się z szeregu 15 raczej krótkich recytatywów, arii i chórów, zaprojektowanych jako stosunkowo swobodne, to znaczy, które często nie odpowiadają zwyczajowym formom tamtych czasów. Myśliwski charakter muzyki podkreśla zastosowanie dwóch rogów, a towarzyszące Palès flety proste ilustrują jej duszpasterską stronę.