BBPR

BBPR
kreacja 1932
Założyciele Lodovico Barbiano di Belgiojoso, Gianluigi Banfi, Enrico Peressutti, Ernesto Nathan Rogers
Siedziba firmy Mediolan, Włochy)

BBPR to grupa włoskich architektów założona w 1932 roku przez Gian Luigi Banfi (1910-1945), Lodovico Barbiano di Belgiojoso (1909-2004), Enrico Peressutti (1908-1976) i Ernesto Nathan Rogers (1909-1969), czterech absolwentów architektów z Politechniką w Mediolanie .

Historia

W latach trzydziestych członkowie BBPR byli blisko MIAR (Włoski Ruch na rzecz Racjonalnej Architektury) i Gruppo 7.

Jednak w 1938 roku faszystowski rząd wprowadził we Włoszech przepisy dotyczące segregacji rasowej. Architekci BBPR postanawiają sprzeciwić się tym prawom i dołączyć do ruchu oporu. Rogers, wyznania mojżeszowego, uciekł do Szwajcarii, a Banfi i Di Belgiojoso zostali deportowani do obozu koncentracyjnego Mauthausen, gdzie Banfi zmarł w 1945 roku. Po wojnie Di Belgiojoso, Peressuti i Rogers wrócili do Mediolanu.

W drugiej połowie XX th  wiecznej architektury BBPR przyjmuje naturę brutalizmu, włącznie z Velasca Tower w Mediolanie w roku 1958. W tym okresie, zdają sobie sprawę, wiele projektów zlokalizowanych głównie w Mediolanie biur i renowacji pałacu, ale przede wszystkim operacji mieszkaniowych .

Filozofia

Filozofia BBPR znajduje się w połowie drogi między tradycją a nowoczesnością. Systemy konstrukcyjne projektów BBPR wykorzystują konstrukcje słupowo-belkowe i elementy modułowe doskonale wpisujące się w konstruktywne myślenie współczesnych architektów. Jednak tam, gdzie nowoczesność opowiada się za odrzuceniem form historycznych i zerwaniem z istniejącym miastem, BBPR dąży wręcz przeciwnie do reinterpretacji tych form historycznych i zaznaczenia ciągłości z istniejącym. Projekty BBPR starają się szanować to, co Rogers nazywa „  preesistenze ambientali  ” (wcześniej istniejące środowisko) i w tym celu przyjmuje postawę „  caso per caso  ” (w poszczególnych przypadkach) pod silnym wpływem miejsca.

Projektowanie

Uwagi i odniesienia