Podwozie mówi się, że konwencjonalne , gdy składa się z dwóch głównych elementów tocznych umieszczonych przed środkiem ciężkości i element nośny umieszczony na ogona samolotu. Głównym elementem może być koło lub zestaw kół, natomiast ogonem może być sterowana rolka lub prosta narta przeznaczona do ślizgania się po lądowisku.
Wszystkie pierwsze samoloty były wyposażone w ten system, co wyjaśnia, dlaczego nazywany jest również „pociągiem konwencjonalnym”.
Niektóre bardzo stare samoloty nie mają nawet kółek, ale prostą rolkę, która działa również jako zwalniacz, a samolot jest wtedy generalnie bez hamulców.
Przyznaje się, że konwencjonalny samolot kolejowy jest trudniejszy w obsłudze niż trójkołowy samolot , co jest kolejnym możliwym systemem, który pojawił się później.
W porównaniu z trójkołowym kołem tylne koło jest lżejsze i generuje mniejszy opór niż przednie koło zębate, co sprawia, że samolot jest nieco bardziej wydajny. W przypadku składanego pociągu nie ma konieczności chowania koła tylnego, co również stanowi oszczędność wagi.
W lotach górskich klasyczna konfiguracja przełożeń jest znacznie bardziej odpowiednia na powierzchnie o dużym nachyleniu, w szczególności do lądowań na lodowcach.
Należy uważać, aby samolot nie przechylił się do przodu, ponieważ nic nie zatrzyma tego ruchu, a śmigło dotknie ziemi: nazywa się to wchodzeniem do „pylonu”, jeśli samolot pozostaje osadzony w ziemi, nawet na swoim z powrotem, jeśli prędkość jest ważna. Nie musisz więc gwałtownie hamować, ale utrzymuj głębokość i uważaj, skąd wieje wiatr.
Boczny wiatr ma również tendencję do przekształcania samolotu w wiatrowskaz, zwłaszcza jeśli koło ogonowe nie jest połączone z płetwą. To słynny „drewniany koń” (lub łeb w ogon).
Z drugiej strony, ze względu na bardzo duży kąt nachylenia kadłuba do podłoża, osłona silnika maskuje część widoku pilota do przodu. Na niektórych samolotach musisz poruszać się zygzakiem, wykonując „S”, aby zobaczyć, dokąd zmierzasz, patrząc z boków samolotu.
Po uruchomieniu, tył samolotu jest podniesiony (ustawiając lot w linii), tylne koło nie dotyka już ziemi, a prędkość jest zwiększana poprzez toczenie się na dwóch kołach głównego koła zębatego. Efekt żyroskopowy związany z obrotem śruby napędowej jest odczuwalny bardziej niż w samolotach z pociągami trójkołowymi, a samolot jest wtedy również bardziej wrażliwy na boczny wiatr. Po osiągnięciu prędkości obrotowej do startu wystarczy bardzo niewielki nosek płyty ; nawet samolot startuje sam.
Istnieje kilka szkół: