| Produkcja | Robert Enrico |
|---|---|
| Scenariusz |
Robert Enrico Tony Sheer |
| Główni aktorzy | |
| Firmy produkcyjne |
Producenci stowarzyszeni TF1 Films Production Mutual Productions Société Radio-Canada |
| Ojczyźnie |
Francja Kanada Węgry |
| Uprzejmy | Film biograficzny , dramat , wojna |
| Trwanie | 145 minut |
| Wyjście | 1983 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Au nom de tous les miens to francusko - kanadyjsko - węgierski film w reżyserii Roberta Enrico , wydany w 1983 roku i oparty na biograficznej książce pod tym samym tytułem , napisanej przez Martina Graya i Maxa Gallo .
Film śledzi główne wątki książki pod tym samym tytułem autorstwa Martina Graya i Maxa Gallo , w tym jej kontrowersyjne elementy , historię Martina Graya, który został deportowany podczas II wojny światowej wraz z matką i braćmi i będzie jedynym jeden do przetrwania. Udaje mu się uciec z obozu zagłady w Treblince i odnaleźć ojca w Warszawie . Kiedy jednak jego ojciec został zabity w powstaniu w getcie warszawskim wiosną 1943 r., Na jakiś czas wstąpił do Armii Radzieckiej , potem wyjechał do Stanów Zjednoczonych , tam spotkał Dinę i przeniósł się z nią do Francji, aby założyć rodzinę. Ale jego rodzina zginęła w pożarze lasu, z którego był jedynym, który przeżył.
W filmie są elementy, które nie pochodzą z książki. Na przykład - i tak zaczyna się film i to jest jego wspólny wątek - kiedy Martin Gray w wieczór śmierci żony i dzieci w pożarze odbiera telefon od anonimowego, który traktuje go jak „ jid " , zarzuca mu, że pozwolił zginąć w ogniu całej swojej rodzinie, łącznie z żoną, która " nie należała do narodu wybranego, [bo] w przeciwnym razie zostałby z nią " , powiedział mu: " [...] ty Żydzi, wiecie, jak przeżyć, Hitlerowi i Stalinowi nie udało się was eksterminować, więc nie jest to mały pożar lasu, który może to zrobić, a Żydów odpycha, jak złe zioła ” i pyta go, jak to jest, że on żyje i czy „Żydzi mogą się wstydzić” . W ten sposób Martin Gray, chcąc popełnić samobójstwo i dotrzymując obietnicy złożonej żonie co do dzieci, rejestruje na magnetofon historię swojego życia, które rozpoczyna się zimą 1939 roku w Warszawie i trwa. kończą się podczas pożaru, w którym giną. Rano, po zakończeniu dyktanda i ponownym dzwonieniu telefonu, Martin Gray postanawia żyć wspomnieniem słów swojego ojca z warszawskiego getta : „Strzeż się Martin, do końca tylko życie jest święte, pamiętaj o tym. Ale samo przetrwanie nie ma sensu, ważne jest, dla kogo przeżyjesz. Pewnego dnia będziesz mieć dzieci, daj im wszystkich, bo dzieci są naszą przyszłością, tak jak Ty jesteś moja ” .