Tytuł oryginalny | Abbasso la miseria! |
---|---|
Produkcja | Gennaro Righelli |
Główni aktorzy | |
Ojczyźnie | Włochy |
Uprzejmy | dramat |
Trwanie | 90 minut |
Wyjście | 1945 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Do diabła z nieszczęściem (tytuł oryginalny: Abbasso la miseria! ) To włoski film wyreżyserowany przez Gennaro Righelli i wydany w 1945 roku . Po filmie następuje druga część, Abbasso la ricchezza! (to) .
W następstwie wojny Nannina, zmęczona nadmiernym ubóstwem, marzy o dobrobycie materialnym. Krytykuje swojego męża, Giovanniego Straselli, obecnie kierowcę ciężarówki, za brak sprytu i zaradności jej przyjaciela Gaetano Schioppy, podróżnika biznesowego, któremu udało się wzbogacić dzięki czarnemu rynkowi . Podczas podróży do Neapolu Giovanni przygarnia Nello, porzucone dziecko i mimo skarg Nannyny składa je z nimi. Pewnego dnia Giovanni i Gaetano zostają zamieszani w handel fałszywymi pieniędzmi. Zostają ostatecznie uwięzieni, a w rezultacie zwolnieni. Z drugiej strony ojciec Nello został właśnie odnaleziony w gruzach bombardowań wojny. Z ciężkim sercem Nannina i Giovanni zgadzają się rozstać z dzieckiem, które tymczasowo adoptowali. Wdzięczny i wspaniałomyślny ojciec Nello, właściciel firmy na Północy, oferuje Giovanniemu pracę.
Jeśli Abbasso la miseria , kierowany przez weterana Gennaro Righelli - autor pierwszego włoskiego dźwiękowej filmu , La canzone dell'amore -, maluje obraz godziwą powojennej sytuacji społecznej w Włoszech , nie opowiadają się go nie. Neo- etyka realistyczna ; jest to raczej „typowa powojenna komedia, o smaku zarazem gorzko-słodkim”, która „z dużą wnikliwością opisuje lokalną sztukę zaradności ( arte di arrangiarsi ). " Film, z drugiej strony, zasługa językowych dialogów prawda zakazać więcej, jak pod faszyzmem , korzystanie z dialektów regionalnych. Krótko mówiąc, film pomiędzy dwiema epokami, posługujący się konwencjami kina białych telefonów, w którym z drugiej strony „widz jest projektowany w scenerię zbudowaną z materialnej destrukcji, ale gdzie nędza moralna dominuje jeszcze bardziej; to wesoły film Włoch, które płaczą, ale także ponury film Włoch, który się śmieje. "