Ostatnia kołysanka
Ostatnia kołysanka
Plakat filmowy z Drią Paola
| Tytuł oryginalny | Canzone dell'amore |
|---|---|
| Produkcja | Gennaro Righelli |
| Scenariusz |
G. Righelli Giorgio C Simonelli po Luigi Pirandello |
| Główni aktorzy |
Dria Paola |
| Ojczyźnie |
Włochy Francja |
| Trwanie | 94 minuty |
| Wyjście | 8 października 1930 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Ostatnia kołysanka ( La canzone dell'amore ) to francusko- włoski filmwyreżyserowany przez Gennaro Righelli i wydany w 1930 roku . La canzone dell'Amore był pierwszy film dźwiękowy z kina włoskiego . Kręcono go w trzech wersjach: włoskiej, francuskiej i niemieckiej.
Streszczenie
Rzym . Lucia, studentka sztuki tekstów, jest zaręczona z Enrico. Telegram, informujący o bardzo złym stanie zdrowia matki, przerywa jej szczęście. Podbiega do łóżka, ale przybywa za późno, by zobaczyć ją jeszcze żywą. Dowiaduje się, że jej matka również spodziewała się dziecka. Ojciec dziecka uciekł, by zbić fortunę za granicą. Biedna Lucia pracuje więc w sklepie muzycznym, aby zarobić na życie i wychować dziecko. Mówi swojemu narzeczonemu, że muszą zakończyć swój związek, przedstawiając Marietto, dziecko swojej matki, jako własnego syna. Kilka lat później niespodziewanie odwiedza Łucję kochanek matki, który stał się niezwykle zamożny. Wyznaje swoje błędy i prosi o zabranie ze sobą syna. Lucia początkowo odmawia, a potem zmienia zdanie. Teraz sama myśli o samobójstwie. Jej były narzeczony, wciąż zakochany, zostaje na szczęście poinformowany o prawdziwej sytuacji i pojawia się tuż przed popełnieniem nieodwracalnego czynu.
Karta techniczna
O ile nie wskazano inaczej lub dalej, informacje wymienione w tej sekcji mogą zostać potwierdzone przez bazę danych Unifrance .
- Tytuł oryginalny: La canzone dell'amore
- Francuski tytuł: Ostatnia kołysanka lub cisza lub pieśń o miłości
- Reżyser: Gennaro Righelli
- Scenariusz G. Righelli Giorgio C Simonelli ramach nowego W Silenzio z Luigi Pirandello
- Asystent reżysera: Leo Menardi , Ferdinando Maria Poggioli
- Zdjęcia: Ubaldo Arata , Massimo Terzano - Czarno-biały
- Zestawy: Gastone Medin , Alfredo Montori
- Dźwięk: Pietro Cavazzuti, Vittorio Trentino, Giovanni Paris
- Redakcja: G. Righelli
- Muzyka: Cesare A. Bixio , Armando Fragna
- Piosenki: Solo per te, Lucia i La canzone dell'amore , muzyka Cesare A. Bixio i teksty Bixio Cherubini
- Produkcja: Marcel Vandal, Charles Delac, Stefano Pittaluga
- Firmy produkcyjne: Cines-Pittaluga, Le Film d'Art
- Kraj produkcji: Włochy - Francja
- Czas trwania: 94 minuty
- Wyjście :
Dystrybucja
- Dria Paola : Łucja
- Isa Pola : Anna
- Elio Steiner : Enrico
- Mercedes Brignone : gospodyni
- Camillo Pilotto : ojciec Marietto
- Olga Capri : gospodyni
- Fulvio Testi : Giocondo
- Nello Rocchi : Marietto, dziecko
- Renato Malavasi
Wokół filmu
- La canzone dell'amore to pierwszy włoski film dźwiękowy . Jest produkowany w studiach Cines, których sprzęt do nagrywania filmów dźwiękowych – zgodnie z procesem RCA Photophone – został zainaugurowany przez Ministra Korporacji Giuseppe Bottai w maju 1930 roku . Początkowo film Alessandro Blasetti , Resurrectio , która miała zaszczyt bycia pierwszym włoskim językiem filmu, ale na skutek nieznanych trudności, filmowanie zostało zawieszone.
- Projekcja z 8 października 1930, Canzone dell'amore spotkało się z miłym odbiorem publicznym. "To film ambitny i jako taki Cines nie chciało tracić czasu, aby włoski przemysł, ledwo przygotowany na rewolucję, która rzuciła niemą scenę w otchłań zapomnienia, mógł zająć godne i niepodrzędne miejsce na świecie rynku” – pisze nazajutrz felietonista Il Messagero . Później Alessandro Blasetti skomentuje to wydarzenie w następujący sposób: „ Canzone dell'amore to nie tylko spektakl, to wydarzenie założycielskie włoskiego kina. Jest to jedyny spośród wszystkich dotychczas zaprezentowanych filmów dźwiękowych, który publiczność jednogłośnie zaakceptowała. "
- Typowy melodramat, oparty na konwencjonalnych zarysach ( "interpretacja i temat mało interesujące" według Jacquesa Lourcellesa ) nadający się do zaspokojenia publiczności stałych bywalców, La canzone dell'amore odznacza się przede wszystkim "wirtuozerią aparatu, czyli niezwykłe w pierwszych dniach gadających filmów w Europie, co nadaje filmowi nieoczekiwanego liryzmu i świeżości.
- „Cały film uderza ponadto mistrzostwem użytych elementów - to prawda, że w zespole technicznym są jedni z najlepszych twórczych współpracowników tamtych czasów (...) - i solidnym przyswajaniem nowych procesów, daleko ze słabości charakteryzujących niektóre dzieła współczesne (...)” – zauważa Jean A. Gili.
Uwagi i referencje
- „ The Last Lullaby ” , na encyclocine.com (dostęp 21 czerwca 2021 )
- w: Cinematografo , 30.10.1930.
- J. Lourcelles: Słownik kina - filmy , Robert Laffont .
- Oto sekwencja, w której dwoje kochanków, Lucia i Enrico, ukryło się w gałęziach drzewa.
- w: Kino włoskie , Editions de La Martinière , 2011.
Linki zewnętrzne
- Zasoby audiowizualne :
- Allocyna
- Filmowa baza danych
- Unifrance
- (pl) Allmovie
- (pl) Brytyjski Instytut Filmowy
- (pl) Internetowa baza filmów
- (de) OFDb