Aspis
W aspis (w starożytnej Grecji ἀσπίς / Aspis „ tarczy ”) jest obronna broń używana w tym regionie w starożytności przez piechoty i kawalerii . Zna wiele ewolucji materiału, kształtu i środków chwytania, dostosowywania się do nowej broni ofensywnej o lepszej sile penetracji, do technik wytwarzania i do różnych typów formacji bojowych ćwiczonych przez walczących.
Czas minojski ( II e tysiąclecie pne )
8- kształtny aspis .Tarcza wykonana z łatwo psujących się materiałów, uformowana z drewnianej ramy wygiętej w dwa nałożone na siebie płaty nadające jej kształt niejasno 8, na których naszyte są skóry wołów . Rozciągnięta i wysuszona skóra ma tę właściwość, że jest bardzo odporna na przebicie strzał, a nawet włóczni. Jest zawieszony na ramieniu za pomocą telamonu, skórzanego rzemienia, dzięki któremu obie ręce wojownika są wolne. Umieszczona przed nim podczas konfrontacji tarcza jest rzucana na ramię podczas ruchów oddziału lub w przypadku lotu.
Mycenaean era (druga połowa II -go tysiąclecia pne. )
Aspis w kształcie wieżyOprócz wciąż używanego pazura w kształcie 8 pojawił się inny typ tarczy oparty na tych samych materiałach. Ta „wieża aspis” to duża broń, mniej więcej wzrostu człowieka, w kształcie prostokąta, zaokrąglona w górnej części i zakrzywiona wzdłuż pionowej linii. Jest również wykonany ze skór bydlęcych (do siedmiu grubości) przyszytych do drewnianej ramy, czasami z dodawaną i podtrzymywaną przez telamon płytą z brązu.
Około 1200 pne. J.-C.
W tym czasie w jego górnej części pojawiła się zaokrąglona tarcza, a na dole wcięta, mniejsza niż modele 8 lub okrągłe .
IX e - VIII e av. J.-C.
Wcięta tarczaTo najpopularniejszy model w tym okresie. Wciąż zwisający z łopatki i wykonany z drewna pokrytego skórkami, jest duży, zaokrąglony w górnej i dolnej części i ma dwa nacięcia po obu stronach w połowie wysokości.
VII e - IV e av. J.-C.
Hoplita aspis koilè (powszechnie znany jako hoplon)
| Rekonstrukcja aspis koilè |
|---|
| Uwaga: części metalowe są wykonane z miedzi zamiast brązu |
Termin hoplon ( broń w sensie rodzajowym) jest niewłaściwie używany we współczesnej literaturze do określania tego typu tarczy, podczas gdy starożytni nigdy nie nadawali temu słowu takiego znaczenia. Błąd ten wynika z faktu, że to głównie ta tarcza pozwoliła na pojawienie się hoplity i falangi i że jest to broń par excellence tego wojownika.
Pojawiające się w VII -go wieku pne. AD aspis koilè ( wydrążona tarcza ) to okrągła tarcza o średnicy 90 cm do jednego metra, wypukła, której system chwytania był jak na tamte czasy rewolucyjny. Wsparty na całym przedramieniu, umożliwia pewny chwyt i łatwą obsługę podczas walki. Składa się z drewnianej ramy przykrytej brązową tablicą ozdobioną godłem ( epizem ) identyfikującym wojownika i miasto, o które walczy. Obrazy te mogą przedstawiać zwierzęta (wąż, ptak, lew,…), postacie mitologiczne (gorgona, centaur, pegaz,…) lub literę (jak odwrócone „V” reprezentujące wielką literę „λ” (lambda) Lacedaemona ( Sparty ) między innymi. Ta czołowa posiada również funkcję duchowego, ponieważ ma do oddania pecha na wroga. na środku wewnętrznej powierzchni osłony pokrytej skórą przymocowana jest anatomicznie ukształtowany opaskę ( porpax ), a czasem ozdobny in który ślizga przedramię. Uchwyt ( antilabè ) przymocowany blisko krawędzi jest wykonany ze skóry lub liny. Zestaw uzupełnia sznurek, który biegnie przy wewnętrznej krawędzi przez zaczepione oczka i służy do zawieszenia tarczy w spoczynku, a czasami Czasami w dolnej części znajduje się kawałek skóry z frędzlami, również zdobiony, w celu zapewnienia lepszej ochrony ud.
Ważący około 8 kilogramów jest bronią zarezerwowaną dla ciężkiej piechoty, którą tworzą hoplici. W momencie ataku na falangę aspis koilè, trzymając lewą rękę złożoną przed tułowiem, chroni użytkownika od brody do górnej części nóg. Dzięki oryginalnemu systemowi chwytania pozwala w trakcie szoku na zastosowanie pchnięcia, aby spróbować przełamać linie przeciwnika, aw pozostałej części walki dużą swobodę ruchów.
Wariant aspis koilè
Spotykamy kilka przedstawień (obrazy na wazonach, figurki) z tego okresu zmodyfikowanego modelu koilè aspis z wciętymi krawędziami bocznymi, którego kopii nie znaleźliśmy jeszcze, bo być może z łatwo psujących się materiałów.
Mimo to założenie jest sprzeczne z reprezentacją amfory malarza Prometheus od połowy VI th wieku przed naszą erą. AD (patrz obok), nacięcia te powinny być w stanie ułatwić przejście lancy między tarczami, której trzonek tkwił między ciałem a prawym łokciem przyklejonym do niego podczas ataku, a wszystko to poprzez utrzymywanie zwartych szeregów walczących. Ten sposób walki, podczas zderzenia dwóch paliczków, bardzo różniłby się od tego widocznego na Olpe Chigi z około 650 roku pne. AD, w którym hoplici mają podniesioną lancę i może reprezentować ewolucję, zapowiadającą typ formacji macedońskiej falangi.
VI e - IV e
PeltèLekka tarcza noszona przez trackiego pelta , lekkiego myśliwca piechoty . Ma kształt półksiężyca (wklęsła strona do góry) i jest wykonany z drewnianej ramy, często wikliny , pokrytej skórą kozią lub owczą . Podobnie jak koilè aspis, jego zewnętrzna powierzchnia nosi emblemat, często geometryczny wzór, który może być również bardziej reprezentatywny (wąż, oko, półksiężyc itp.).
Bibliografia
- Pierre Ducrey , Wojna i wojownicy w starożytnej Grecji , Paryż, Hachette Littératures , wyd. "Liczba mnoga",1999( Repr. 2009) ( 1 st ed. 1986) ( ISBN 978-2-01-278986-9 ) ;