Maziowej stawów
Maziowa stawów lub diarthrosis jest ruchomy przegub, który jest najbardziej znany rodzaj złącza . Staw jest pewnie trzymany przez więzadła . Stawy maziowe są połączone torebką stawową, która je otacza i określa jamę stawową . Aby zapobiec zużyciu stykających się końców kości, pokryte są szklistą chrząstką stawową . Ruchy są ułatwione przez obecność lepkiej i substancji smarującej, zwany Synovia produkowany przez błony maziowej , że linie wewnętrzną powierzchnią stawową. Ta błona maziowa umożliwia również odżywianie chrząstki. Z drugiej strony w jamie mogą występować części dopełniające, łąkotki stawowe.
Istnieje sześć typów stawów maziowych, zróżnicowanych w zależności od kształtu i ruchu obecnych części kostnych:
- Sferoida (dawniej: enarthrosis), przedstawiająca wprowadzenie dwóch sferycznych powierzchni jedna do drugiej i posiadająca trzy stopnie ruchu;
- Elipsoida (stary termin: condylar), przedstawiająca parę bardzo wypukłych kłykci zagnieżdżonych w drugiej, bardziej płaskiej parze. Dwa stopnie ruchu;
- Połączenie siodłowe, które składa się z wzajemnego zazębiania się przeciwległych wklęsłych powierzchni. Ma dwa lub nawet trzy stopnie ruchu;
- Trochoid (działa mniej więcej jak oś ) umożliwia osiowe ruchy obrotowe i przyczynia się w szczególności do ruchów pronacji i supinacji, które są możliwe dzięki 2 stawom promieniowo-łokciowym, ma pewien stopień ruchu;
- Staw dziąsłowy (dawniej: bloczkowy), który polega na zwijaniu wypukłej powierzchni w powierzchnię wklęsłą i posiada pewien stopień ruchu;
- Płaskie połączenie (dawniej: artrodie), które polega na przesuwaniu się płaskich powierzchni, jest bardzo mało ruchliwe, a zatem ma niewielką swobodę ruchów.
Klasyfikacja diartoz
Diartrosy są klasyfikowane według liczby posiadanych osi prowadzących (stopni swobody).
Przeguby bez osi skrętnej
W płaszczyźnie artrodii lub artykulacji powierzchnie stawowe są płaskie, a staw ma nieskończoną liczbę stopni swobody, ale ograniczoną mobilność (np. Karp kostny lub staw barkowo-obojczykowy).
Połączenia z osią kierującą
Przeguby z dwiema osiami prowadzącymi
- W kłykcinach kłykciowych kłykcie przeciwstawia się jamie panewkowej , więc składa się z dwóch zazębiających się powierzchni elipsoidalnych (jednej wypukłej i jednej wklęsłej ). Pozwalają wtedy na dwa rodzaje ruchu: boczny i zgięcie / wyprost. Tak jest w przypadku stawu radiowo-nadgarstkowego.
- W połączeniu blokującym lub siodłowym jedna powierzchnia jest wypukła w jednym kierunku, a druga powierzchnia jest wklęsła w kierunku prostopadłym. Dopuszczalne są wtedy tylko ruchy przeciwne (dotyczy to kciuka w stawie trapezowo-śródręcznym).
Przeguby z trzema osiami prowadzącymi
W przypadku zwyrodnienia stawów lub „stawu sferoidalnego” pełna głowa przeciwstawia się kulistej jamie, dając stawowi trzy stopnie swobody. Ten typ stawu jest następnie zdolny do wykonywania ruchów okalających (zgięcie / wyprost + obrót + przywodzenie / odwodzenie ): w przypadku barku (staw łopatkowo-ramienny) lub biodra (staw biodrowo-udowy).
Uwagi i odniesienia
Zobacz też
Bibliografia
- Vincent Delmas, Dominique Brémond-Gignac, Olivier Clément, Richard Douard, Sophie Dupont, Christian Latrémouille, Jean-Marie Le Minor, Nicolas Pirro, Philippe Sèbe, Christian Vacher, UE 5 - Organizacja urządzeń i systemów , Elsevier Masson, 2011, ( ISBN 2294710053 )