Artapherne

Artapherne Obraz w Infobox. Tytuł szlachecki
Książę
Biografia
Narodziny Sardis
Śmierć 493 pne J.-C.
Sardis
Wierność Imperium Achemenidów
Zajęcia Polityk , satrapa
Tata Hystape ( w )
Rodzeństwo Dariusz I
Dziecko Artapherne
Inne informacje
Stopień wojskowy Generał

Artapherne lub Artafernes (w starożytny grecki Ἀρταφρένης / Artafernes ) jest perski szlachcic imieniem satrap z Lydia przez wielkiego króla Dariusza w 510 pne. J.-C ..

Biografia

Jego nazwa Artapherne jest grecką transkrypcją perskiej nazwy Irdanirpa , której istnienie potwierdzają zapisy administracyjne Persepolis .

Według Herodota miał on władzę rozciągniętą na „wszystkie morskie kraje Azji” (por. Mapa). Dlatego przeciwko niemu skierowano bunt Ionii w -498 roku.

Zaniepokojony sprawami greckimi wita na swoim dworze Hippiasza , wypędzonego przez swój lud tyrana Aten . Około -500 roku tyran Miletu Arystagorasa przekonał go do wzięcia udziału w nalocie na wyspę Naksos, ale po kilku miesiącach oblężenia kompania upadła. Aristagoras, stracony z łaski i wezwany do zwrotu kosztów poniesionych przez Artapherne, popycha Ionię do buntu.

W -499 Artapherne przechodzi ofensywę zbuntowanych Ionów sprzymierzonych z Eretrią i Atenami na jej stolicy Sardes . Wycofany na akropol, udaje mu się odepchnąć ich z powrotem, ale nie może powstrzymać ich przed plądrowaniem i podpalaniem dolnego miasta. Zemścił się w Efezie , miażdżąc greckich sojuszników, co kładzie kres interwencji Aten. Po kilku latach wojny Artapherne udaje się stłumić powstanie. Kiedy Milet został schwytany, zrównał go z ziemią i deportował jego ludność.

Zdyskredytowany skalą buntu Artapherne musi udaremnić spisek swoich oficerów i przeprowadzić liczne egzekucje. Po fazie brutalnego podboju wykazał umiar, pozostawiając ich autonomię greckim miastom, które zbuntowały się, i nakładając na nie umiarkowany haracz.

Jego syn o tym samym imieniu Artaphernes , uczestniczy w wojnach perskich prowadzonych przez Kserksesa I św .

Uwagi i odniesienia

  1. Briant 1996 , s.  156 i 158
  2. Briant 1996 , s.  380
  3. Herodot, V, 30
  4. Herodotus, V, 96
  5. Herodotus, V, 34
  6. Herodotus, V, 35
  7. Herodotus, V, 100
  8. Herodotus, V, 103
  9. Herodot, VI, 9
  10. Herodot, VI, 4
  11. Diodorus of Sicily, X, 25

Załączniki

Powiązane artykuły

Bibliografia

Starożytne źródła Prace współczesne