Sztuka tybetańska

Termin sztuka tybetańska odnosi się do sztuki Tybetu i innych królestw Himalajów , obecnych i przeszłych ( Bhutan , Ladakh , Nepal i Sikkim ).

Sztuka tybetańska to przede wszystkim forma sztuki sakralnej , która odzwierciedla dominujący wpływ buddyzmu tybetańskiego na te kultury.

Sztukę Tybetu można badać z perspektywy wpływów, które karmiły ją na przestrzeni wieków.

Historyczny

Sztuka tybetańska jest nierozerwalnie związana z praktykami religijnymi, których jest jednym z wektorów.

Wpływy

Wpływy helleńskie

Podbojów Aleksandra Wielkiego importowane greckich wpływów artystycznych w Indiach z IV -go  wieku  pne. AD . Grecka technika rzeźbiarska , wpływająca na buddyjskie centra dzisiejszego Afganistanu i Pakistanu , doprowadziła do nowej syntezy grecko-buddyjskiej. Chociaż posąg Buddy nie był wcześniej znormalizowany, greckie modele zainspirowały tworzenie świątyń posągów Buddy zarówno z brązu, jak i kamienia .

Wpływ buddyzmu mahajany

Podczas pojawienia buddyzmu mahajany jako odrębnej szkoły, w IV -go  wieku  pne. AD podkreślono rolę bodhisattwów , współczujących istot, które wyrzekają się własnego dostępu do nirwany, aby pomagać innym. Od czasów starożytnych wielu bodhisattwów było przedmiotami posągów. Buddyzm tybetański , jako potomek buddyzmu mahajany, odziedziczyła tę tradycję. Przykładem bodhisattwy powszechnie przedstawianego w sztuce tybetańskiej jest bóstwo Chenrezig ( Awalokiteśwara ) ze szkoły buddyzmu gelug , które często przybiera cechy świętego o tysiącu ramion, z jednym okiem pośrodku każdej dłoni, symbolizującym współczujący charakter, który wszystko widzi i słyszy prośby ludzi.

Wpływ tantryczny

Mówiąc dokładniej, buddyzm tybetański jest formą buddyzmu tantrycznego lub buddyzmu wadżrajany , zgodnie z powszechnym motywem wadżry , „diamentem - piorunem” ( po tybetańsku dordże ).

Jednym z zaskakujących aspektów buddyzmu tantrycznego jest powszechne przedstawianie gniewnych bóstw, często przedstawiających gniewne twarze, noszących korony lub czaszki z płomienia. Te obrazy w rzeczywistości reprezentują Obrońców ( dharmapala w sanskrycie ), których groźny wygląd sprzeciwia się prawdziwie współczującej naturze. W rzeczywistości ich gniew jest oznaką ich oddania ochronie nauk Dharmy i specyficznych praktyk tantrycznych stosowanych w klasztorze , aby chronić ich przed zepsuciem.

Bon wpływ

Rodzimy szamańskiej religii z Himalajów , znane jako bon daje Sztuka tybetańskich do panteonu lokalnych bóstw opiekuńczych. W tybetańskich świątyniach (znanych jako lhakhang ) posągi Buddy lub Padmasambhawy są często zestawiane z posągami opiekuńczego bóstwa okręgowego, który często wydaje się zły lub ponury. Ci bogowie kiedyś wyrządzili krzywdę i choroby miejscowej ludności. Ale po przybyciu Padmasambhawy te negatywne siły zostały pokonane i teraz służą Buddzie.

Zobacz też

Bibliografia

  1. Buffetrille 2019 , s.  229

Bibliografia

Powiązane artykuły