| Były król Grecji i inni v. Grecja | |
| Zakodowane | Żądanie n O 25701/94 |
|---|---|
| Kraj | Grecja |
| Organizacja | Rada Europy |
| Sąd |
Europejski Trybunał Praw Człowieka (Wielka Izba) |
| Przestarzały | 28 listopada 2002 |
| Osobowości | |
| Skład sądu | Luzius Wildhaber , Jean-Paul Costa , Luigi Ferrari Bravo , Gaukur Jörundsson , Elisabeth Palm , Lucjusz Caflisch , Ireneu Cabral Barreto , Willi Fuhrmann , Boštjan Zupančič , Nina Vajić , John Hedigan , Wilhelmina Thomassen , Matti Pellonpää , Margarita Tsatsa- Nikolovska , Egils Levits , Kristaq Traja , Georgios Koumantos |
| Szczegóły prawne | |
| Znaczenie | 2 |
| Chronologia | 1994-2002 |
| Problem prawny | Nacjonalizacja bez rekompensaty majątku byłej rodziny królewskiej Grecji |
| Rozwiązanie | Odszkodowanie dla byłego króla Konstantyna II oraz księżniczek Ireny i Katarzyny Grecji |
| Zobacz też | |
| Czytaj online | ostatni przystanek |
Ex-król Grecji sądu i inni v. Grecja (wniosek nr 25701/94) jest orzeczenie z Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia28 listopada 2002który potępia Republikę Grecką rekompensatę dla byłego króla Hellenów Konstantyna II , jego siostry księżniczki Ireny i ich ciotki księżniczki Katarzyny po rozpoznaniu,23 listopada 2000, stosunkiem głosów piętnaście do dwóch, że doszło do naruszenia przez państwo greckie art. 1 Protokołu nr 1 (ochrona własności) do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka .
Aktywa sporne między byłą rodziną królewską Grecji a Republiką Grecką są następujące:
Plik 21 kwietnia 1967, A przewrót wojskowy obala rząd Panagiotis Kanellopoulosa i ustanawia dyktatury pułkowników w Grecji . Zaskoczony król Konstantyn II po raz pierwszy rozpoznał nowy reżim, zanim zorganizował próbę kontr-zamachu stanu, która zakończyła się niepowodzeniem.13 grudnia 1967. W tych okolicznościach suweren i jego rodzina zostają zmuszeni do wygnania, jednak bez obalenia ich przez sprawujące władzę wojsko.
Plik 15 listopada 1968junta ogłosiła nową konstytucję , która została zmieniona w 1973 r., kiedy ostatecznie obalono Konstantyna II. Art. 21 wersji z 1973 r. Gwarantuje prawo własności i stanowi, że nikt nie może zostać pozbawiony własności, chyba że w celach użyteczności publicznej iw zamian za odszkodowanie. W swoim artykule 134 § 3 prawo podstawowe przewiduje jednak jeden środek ustawodawczy, którego skutkiem jest konfiskata majątku ruchomego i nieruchomego byłego króla i jego rodziny . Zgodnie z tym tekstem dyktatura wojskowa ogłosiła w październiku 1973 r. Dekret z mocą ustawy nr 225/1973 (opublikowany w Dzienniku Urzędowym z dn.4 października 1973), która nacjonalizuje cały majątek ruchomy i nieruchomy dawnej dynastii. Odszkodowanie w wysokości 120 mln drachm zostało jednak przyznane byłej rodzinie królewskiej i przelane na udostępnione jej konto bankowe. Część odszkodowania przypadająca byłemu królowi wynosi 94 mln drachm, a jego siostry księżnej Irenie 12 mln drachm. Jednak ciotka, księżniczka Catherine , nie otrzymała odszkodowania . Dekret ostatecznie określa, że odszkodowanie należy domagać się wcześniej31 grudnia 1975. Jednak żaden z nich nie jest następnie zgłaszany.
Plik 24 lipca 1974dyktatura pułkowników została zniesiona i ustawą z dn 1 st sierpień 1974The rząd cywilny kierowany przez Konstantinos Karamanlis przywrócił konstytucję 1952 , z wyjątkiem przepisów dotyczących formy reżimu politycznego (artykuł 1). W tych warunkach wszystkie ustawy i teksty konstytucyjne przyjęte przez juntę wojskową tracą moc, co znosi konfiskaty wobec rodziny królewskiej. Następnie rząd wydaje dekret z mocą ustawy (nr 72/1974), na mocy którego za majątek dynastii odpowiedzialna jest rada złożona z siedmiu członków odpowiedzialnych za administrowanie nimi w oczekiwaniu na ostateczne ustalenie formy reżimu.
W 1979 r. Siedmioosobowa rada została ostatecznie rozwiązana i zwrócono jej majątek ruchomy dawnej rodziny królewskiej. Następnie, w styczniu 1984 roku, negocjacje dotyczące nieruchomości zostały zapoczątkowane pomiędzy ex-króla i rządu o Andreas Papandreu . W 1988 r. Ta ostatnia osiągnęła porozumienie co do zasady w sprawie długów majątkowych i fiskalnych starej dynastii, ale nigdy nie zostało ono zrealizowane. W 1990 roku rząd grecki oskarżył byłego króla i jego siostry Irenę i Zofię o zawdzięczenie greckim organom podatkowym co najmniej 301 milionów drachm w związku z nieruchomościami, które nigdy nie zostały zwrócone.
Plik 3 czerwca 1992, Konstantyn II , a państwo greckie , obecnie reprezentowana przez rząd Mitsotákis wreszcie osiągnąć porozumienie, pojawiając się w akcie notarialnym nr 10573/1992 która to potwierdza. Umowa ta, następnie włączona do ustawy nr 2086/1992, stanowi, że:
W tych warunkach były monarcha i jego krewni odzyskują wszystkie domeny Polydendri i Mon Repos, a także znaczną część Tatoï.
Jednakże 16 kwietnia 1994The rząd od Andreas Papandreu ogłasza ustawę nr 2215/1994 (weszła w życie z dniem11 majanastępny), która uchyla ustawę nr 2086/1992 i nacjonalizuje , bez żadnego odszkodowania, majątek ruchomy i nieruchomy byłej dynastii. Członkowie byłej rodziny królewskiej są również pozbawieni obywatelstwa greckiego, chyba że oficjalnie uznają reżim republikański, zrzekną się tytułów i praw dynastycznych oraz przyjmie nazwisko rodowe.
Biorąc pod uwagę, że on i jego rodzina są ofiarami niesprawiedliwości, Konstantyn II zwraca się następnie do sądów w swoim kraju. Plik30 kwietnia 1996The sąd kasacyjny orzekł na jego korzyść, biorąc pod uwagę, że ta konfiskata była sprzeczna z konstytucją . Jednak Rada Stanu zignorowała to, wydając dekret25 czerwca 1996, że środek podjęty przez rząd jest zgodny z Ustawą Zasadniczą. W tych warunkach specjalny Sąd Najwyższy zebrał się w Atenach dnia25 czerwca 1997a jego decyzja jest niekorzystna dla byłego króla. Była rodzina królewska nie może więc już odwoływać się w swoim kraju pochodzenia.
Plik 21 października 1994, Konstantyn II członków i ośmiu jego rodziny złożyć wniosek (nr 25701/94) przeciwko Republice Greckiej na podstawie dawnego artykułu 25 z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka przed Europejskim Trybunałem Human Rights. Człowieka . Skarżący twierdzą, że ustawa nr 2215/1994, przyjęta przez grecki parlament dnia16 kwietnia 1994 i wszedł w życie w dniu 11 maja 1994, naruszają ich prawa wynikające z Konwencji. Plik21 kwietnia 1998Komisja uznaje ten wniosek za częściowo dopuszczalny w zakresie, w jakim dotyczy on byłego króla, jego siostry Irene i ich ciotki Katarzyny .
W swoim raporcie z 21 października 1999Trybunał jednogłośnie wyraził opinię, że doszło do naruszenia Artykułu 1 Protokołu nr 1 i nie było konieczne badanie, czy doszło do naruszenia Artykułu 14 Konwencji w związku z Artykułem 1 Protokołu Nie. 1. The 6 grudnia 1999kolegium Wielkiej Izby postanawia, że sprawa musi zostać przez nią rozpatrzona. Następnie organizowane jest wysłuchanie publiczne14 czerwca 2000, w Pałacu Praw Człowieka w Strasburgu .
Plik 23 listopada 2000Wielka Izba uznaje, że skarżący byli właścicielami przedmiotowego majątku jako osoby fizyczne, a nie jako członkowie dynastii rządzącej. Oświadcza jednak, że wywłaszczenie tego majątku byłoby zgodne z prawem, gdyby państwo greckie wypłaciło odszkodowanie byłej rodzinie królewskiej. W konsekwencji Trybunał decyduje stosunkiem piętnastu głosów do dwóch, że doszło do naruszenia Artykułu 1 Protokołu nr 1 (ochrona własności) do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Dodaje jednak jednogłośnie, że nie jest konieczne badanie skargi skarżących na podstawie Artykułu 14 Konwencji (zakaz dyskryminacji) w związku z Artykułem 20 Protokołu nr 1.
Plik 28 listopada 2002Trybunał skazuje Republikę Grecką na zapłacenie 12 000 000 euro odszkodowania Konstantynowi II, 900 000 euro księżnej Irenie i 300 000 euro księżnej Katarzynie. Trzej wnioskodawcy muszą również wspólnie otrzymać 500 000 euro na pokrycie kosztów i wydatków.