| Środkowy ormiański Միջին հայերեն ( Mijin hayeren ) | |
| Kropka | do XII th wieku do XVIII -tego wieku |
|---|---|
| Wygaśnięcie | ewolucja w zachodniej Armenii |
| Języki dziewcząt | ormiański |
| Kraj | Armeńskie Królestwo Cylicji |
| Region | Wysoki płaskowyż ormiański , Cilicia |
| Pisanie | alfabet ormiański |
| Klasyfikacja według rodziny | |
| Kody językowe | |
| ISO 639-3 | axm |
| IETF | axm |
Średnia ormiański (w Armenii : Միջին հայերէն hayeren Mijin lub Կիլիկյան հայերէն Kilikyan hayeren ), zwany także ormiański Cilician - choć termin ten może również odnosić się do dialektów mówionych Ormianie w tym regionie w okresie nowożytnym - jest językiem dla drugiego okresu literatury ormiańskiej z których wiele książek zostały opublikowane między XII tH i XVIII th wieku . Przychodzi po grabar(klasyczny ormiański), a przed współczesnym ormiańskim, który ma dwie formy: wschodni ormiański i Achkharapar (zachodni ormiański), z którym bliższy jest środkowy ormiański.
Grabar jest przede wszystkim językiem fleksyjnym i syntetycznym , natomiast język średnioormiański wprowadza w okresie wpływów aszcharaparskich formy aglutynacyjne i analityczne . W związku z tym środkowy ormiański stanowi przejście od klasycznego ormiańskiego do współczesnego ormiańskiego lub Achkharapar, chociaż współczesny ormiański zaczyna formować się w warunkach silnych różnic dialektowych wraz z upadkiem literatury klasycznej i tradycji pisanych ręcznie. Ponadto, Bliski ormiański jest formą Pierwsza pisemna ormiańskich wykazujące cechy typowej zachodniej ekspresji, ale również wprowadził w oznaczeniu litery օ ( O ) i ֆ ( f ) na alfabet ormiański .